Woensdag 14. 02. 2024 13
MOTOR
literaire hoek
Pakkende opening,
een flitsende start
Motortest
Kawasaki helemaal
aan de stekker met Z e-1
Een jaar terug beloofde Kawasaki al
met ‘milieuvriendelijke’ tweewielers
te komen. Logisch, want het
merk dat ook een naam heeft hoog te
houden in onder meer de vliegtuigbouw
en scheepvaart, wil niet achterblijven
bij de concurrenten. Halverwege
2023 kwam er al een hybride
motorfiets op de markt en werd
tevens gemeld dat er druk wordt gewerkt
aan een motor op waterstof.
Maar nu is er eerst een motorfiets
die uitsluitend aan de stekker in je
huis kan. Of op je werk. Want langs
de weg kan deze Kawa niet aan een
laadpaal worden gekoppeld.
Deze volledig elektrische Kawa
heeft voor het frame en rijwiel
gedeelte dankbaar gebruikgemaakt
van de Z400. Niets mis mee, want
die lichte Japanner heeft een prima
‘onderstel’ en is net uit productie genomen
en ingeruild voor de Z500
SE.
De e-1 is prima afgewerkt, heeft een
overzichtelijk dashboard en weegt
slechts 135 kilo schoon aan de haak.
De motor is vooral bedoeld voor in
de stad. Dat blijkt ook meteen bij de
eerste rijtest in de omgeving van
Brussel. De lichte tweewieler geeft
je het gevoel op een 125 cc motor te
zitten. De elektromotor levert ook
maar 7 pk (omgerekend). Dat is net
voldoende om zo’n tachtig kilometer
per uur te halen. Maar als je het
knopje van de e-boost indrukt krijg
je maximaal 15 seconden 5 pk extra
tot je beschikking. Dat is ruim voldoende
om als eerste bij het verkeerslicht
weg te zijn of even snel in
te halen. Je kunt met dit zetje in de
rug bijna de 100 kilometer per uur
aantikken. Maar na 15 seconden valt
het vermogen weer terug, want langer
kunnen de twee (!) accu’s die in
de tank verstopt zitten het niet aan.
Actieradius
Je kunt de e-boost overigens vaker
tijdens je ritje gebruiken, maar het is
verstandig hier spaarzaam mee om
te gaan want het slurpt energie.
Deze Kawa heeft een actieradius
van slechts 70 kilometer, zo wordt
bij de aanvang van de testrit gemeld.
Dat lijkt nog een wat optimistische
inschatting, tenzij je de motor continu
in de eco-stand houdt. Volgens
Kawasaki zou je dan zelfs nog wat
verder moeten kunnen komen maar
wordt je maximumsnelheid wel automatisch
beperkt tot slechts 50 kilometer
per uur. Oké, je mag in de
stad ook niet harder en zelfs 50 is op
veel plekken al te hard. Zeker in
Brussel waar het wegdek op sommige
plekken zo onwaarschijnlijk
slecht is dat het gevaarlijk is om hier
met een motor over heen te rijden.
Maar omdat tijdens de lunch de
accu’s weer werden geladen kon niet
worden vastgesteld hoever je daadwerkelijk
met de e-1 kunt komen bij
normaal stadsgebruik.
Vis in het water
In de stad voelt deze Kawa zich als
een vis in het water. De motor is erg
wendbaar en dankzij een ‘loopfunctie’
kun je de tweewieler ook stapvoets
achteruit laten rollen. Erg
handig als je niet zo’n lange benen
hebt of achteruit omhoog moet duwen
bij het parkeren bijvoorbeeld.
De elektrische motorfiets is uiteraard
een automaat, wat zeker in het
drukke verkeer erg handig is, want
dan kun je je gedachten volledig bij
alles wat om je heen gebeurt houden.
De accu’s van elf kilo per stuk kun je
simpel uit je motor halen en mee
naar binnen nemen zodat je ze in je
huis kunt opladen. Is de accu helemaal
leeg en wil je deze weer volledig
opladen, dan moet je bijna vier
uur wachten. Beide accu’s tegelijk
opladen is daarom wel zo handig, an-
Een elektrische motorfiets was
voor Kawasaki een tijd terug nog
als vloeken in de kerk. Toch is ook
dit ‘groene’ merk nu overstag
gegaan met de Z e-1 en de vrijwel
identieke Ninja e-1.
Door Michiel Snik
ders verdubbelt je wachttijd. Met
één gevulde accu op pad gaan
brengt je slechts 35 kilometer ver, en
dat is een pittig risico als je wat langer
door de stad moet rijden. Helaas
zit een tweede laadsnoer niet standaard
bij deze Kawa, maar voor
317,35 euro kun je die wel bijkopen.
Je kunt de accu’s ook in je motor laten
zitten en opladen, maar dan
moet je wel een kleine acht uur geduld
hebben als ze beiden helemaal
leeg zijn.
De eerste volledig elektrische Kawasaki
is een typische stadsmotor
en verleden, zijn leven en levensomstandigheden.
De toon van het verhaal
is overtuigend en aangrijpend,
in taal die soms hard is, dan weer poëtisch,
alsof de schrijver ook een
trooster op afstand wil zijn.
Wie veel reist kan veel verhalen
In Panningen liggen Van Reens wortels,
niet ver van Maasbree waar hij
nu woont. Daar zoog hij de verhalen
op die zouden terugkeren in zijn
boeken. Trek daaruit niet de conclusie
dat deze grijze eminentie van de
Limburgse letteren dichtbij huis is
gebleven. Hij heeft juist de hele
aardbol rondgezworven, bereisde
landen en continenten, nieuwsgierig
naar onbekende culturen, religies,
samenlevingsvormen en hun
taboes. Een sterk observatievermogen,
een analytische geest en een ijzeren
geheugen blijken krachtige
hulpmiddelen bij het exploiteren
van zijn writers gold mine. De indrukken,
inzichten, kennis en ervaring
die hij opdeed, nam hij mee naar
Limburg en verwerkte ze in een indrukwekkende
reeks romans en gedichten.
Naast Landverbeuren schreef Ton
van Reen meer Franse romans,
waarvan de meest recente, Vlucht
uit Montaillou, prachtige kritieken
kreeg. Geen wonder, de openingsalinea
kondigt het succes al aan: ‘Al zingend
naderden er twaalf blinde
meisjes van het weeshuis van Julius
de Aanvallige. Hand in hand waren
ze op weg naar de blindenschool
Louis Braille in de Rue d’Odessa.’
waar je met een A1-rijbewijs al op
mag rijden. De beperkte actieradius
is in de stad ook geen probleem, voor
de routes verder van huis of over
sneller asfalt is deze motor niet geschikt.
Voor 8.439 euro staat de
naked Z e-1 begin dit jaar in de showroom.
Het sportieve broertje, de
Ninja e-1, kost 600 euro meer. Deze
motor heeft een wat sportievere zithouding
en een kuip, maar is technisch
verder identiek.
Kawasaki Z e-1.
Foto Thierry Dricot
Kijk voor meer motornieuws ook op
» delimburger.nl/economie/auto
REGIO
De eerste klap is een daalder waard.
Een roman valt of staat bij de openingszin.
‘Limburg bestaat niet.’
Chrétien Breukers (Leveroy 1965)
had me meteen te pakken met die
provocerende beginzin uit Een zoon
van Limburg. Maastrichtenaar Kees
Simhoffer (1934 - 2002) opent zijn
roman Een geile gifkikker met een
klassieker. ‘Voor elk van de glimmende
kisten ligt een krans van vergeeld
krantenpapier, omwikkeld
met prikkeldraad en op de deksels
staat in koperen letters: Beter Dood
Dan Levend.’ Leg het boek na zo’n
beeld nog maar eens weg zonder bezwaard
geweten.
Toch is een pakkende openingsalinea
nog krachtiger. Leo Sins, (1923-
2019) wekte met de eerste alinea van
Displaced Persons bijna dwingend
mijn nieuwsgierigheid. ‘Een groep
Duitse soldaten marcheerde zingend
naar het Sportfondsenbad, de
zwemspullen stijf onder de linkerarm
geklemd, de rechter telkens
hoog opzwaaiend. Een luitenant liep
er als een verwaande haan naast.
Zooitje, dacht Rob toen hij ze zag lopen,
hoe lang moesten ze hun aanwezigheid
nog verdragen?’ Het leest
alsof je midden in de openingsscène
valt van een film.
Baas boven baas
Beeldende openingsalinea’s. Als één
Limburgse auteur daarin een grootmeester
is, is het Ton van Reen
(1941). Lees Landverbeuren (1976).
‘De felle kreet van een kind sneed
door de stilte die loom over het plein
hing. De struiken in de kaffeehof rilden
ervan. Slapende vogels donderden
van hun takken en de druppels
dauw in het gras lichtten van schrik
op. De zon brak uit de aarde en zette
het dorp in een witte gloed die een
lange, hete dag voorspelde.’
De roman speelt in het Franse gehucht
Solde. Op het kerkplein ligt
een stervende jongen in de schaduw
van een boom. Een stoet van halve
en hele dwazen passeert de revue,
elk met zijn verhaal waarmee de geschiedenis
van Solde wordt geschreven.
Van Reen toont zich in dit
In de Literaire Hoek besteden
verschillende Limburgse auteurs,
verenigd in de Werkgroep Limburgse
Schrijvers, wekelijks aandacht
aan lezen en literatuur in Limburg.
Vandaag: Frits Criens over beeldende
openingsalinea’s.
verder heeft ontwikkeld. Hij is begaan
met de kleine man, diens heden
vroege werk de verteller die hij zijn
lange schrijversleven is gebleven en
DOOR FRITS CRIENS