Woensdag 21. 02. 2024 3
Maastricht/Sittard
Broodjes tussen koffieshops:
‘Er waait soms geur voorbij’
Raamdecoratie en vloeren,
alles onder 1 dak!
• Gordijnen • Raamdecoraties
• Insectenwering • PVC vloeren
Geopend: dinsdag t/m zaterdag van 10-17 uur.
Like ons op
Wolfeynde 10 | Beek | 046 - 437 50 40 | www.gecolux.nl
Impassant
Ad Van Iterson
Ik zit in de trein en betreur dat ik
op Amsterdam Amstel niets heb
ingeslagen. Geen blik bier, geen
snack. Nog geen Bifi-worstje, de
dwergplaneet in het sterrenstelsel
Vette Happen. Waar is de railcatering
als je hem/haar nodig hebt?
Waar blijft-ie nou, de vrolijke
werkstudent met de doedelzak vol
koffie op zijn rug?
Gesneuveld in de coronatijd. Net
zoals de railtender met zijn trolley,
die al in 2002 is ontslagen en
sindsdien niet meer zijn vaste grap
kan maken als hij naar de volgende
wagon gaat: ‘Kijken of ik ook
klanten op het terras heb.’
En dáárvoor hadden we allicht de
restauratiewagen. Een wereld op
zich, die ik altijd met mijn reis
kameraden opzocht. Sjekje rollen
en daar gleden de toepkaarten al
over de formicatafel. Na drie
rondjes bier in blik kon de man van
Wagons-Lits zich niet meer
inhouden: ‘Hé, maken jullie thuis
ook zo’n rotzooi?’ Het antwoord
van de brutaalste van ons stel: ‘We
hebben thuis geen restauratiewagen,
meneer.’ Waarna we uit dit
paradijs werden verjaagd.
Dat waren de tijden van permanente
oorlog tussen de mensen en
de organisaties. Agenten, ambtenaren,
receptionisten, verkopers,
personeel in openbare gelegenheden,
ze hadden allemaal dezelfde
missie. Je te laten wachten en je af
te blaffen. Die tijden zijn voorbij.
Menige organisatie volgt nu het
evangelie van de dienstbaarheid.
Ik sta vaak te kijken hoe lief de
dames en heren in uniform en
werkkleding voor ons, structureel
oncontenten, zijn.
‘Beste reizigers, we naderen
station Maastricht, eindpunt van
deze reis. U kunt hier overstappen
op de stoptrein naar Luik en de
Arriva sneltrein in de richting
Heerlen. Ondanks deze regenachtige
avond laat ik graag liefde en
zonneschijn op u los.’ Huh, heb ik
dat goed gehoord? Op de gezichten
van mijn medereizigers bemerk ik
geen verandering. Ik moet het me
verbeeld hebben.
‘Herhaling: station Maastricht. De
trein naar Heerlen stopt nog in
Meerssen en Valkenburg. Voor
zover u het nog niet wist, reizigers:
u bent een prachtig juweel in deze
wereld.’ Zie ik een flauwe glimlach
op het gezicht van die studente
schuin tegenover me? ‘U weet
nooit hoe sterk u bent’, gaat de
stem van de conducteur verder,
‘totdat sterk-zijn het enige is dat
telt.’ Nu zie ik drie, vier reizigers
een knikje maken van ja-daar-zitwat
in.
‘Station Maastricht. Vergeet uw
bagage niet. En bedenk, lieve
reizigers: net voordat de rups
stierf, werd hij vlinder!’ Nu meen
ik emoties bij sommigen te bespeuren.
Positieve. Leidend tot inzicht,
wie zal het zeggen? Ging de
NS-medewerker te ver in zijn
klantgerichtheid? Vind ik van niet.
Reageren?
redactiemaastricht@delimburger.nl
Column
Rups en vlinder
REGIO
Bunde
Informatieavond over
brandveilig leven
Brandweer Meerssen en Seniorenvereniging
Bunde houden woensdag
28 februari vanaf 14.30 uur in
zaal De Vos in Bunde een infobijeenkomst
over brandveilig leven. Doordat
senioren steeds langer thuis blijven
wonen, dient volgens de initiatiefnemers
nagedacht te worden
over zaken als een vluchtroute, goed
werkende rookmelders en het gebruik
van een brandblusser.
Voor leden is deelname gratis. Andere geïnteresseerden
betalen vijf euro. Aanmelden:
043-3645599.
regio
Nominatie Witte Anjer
Prijs 2024 geopend
Limburgers die zich inzetten voor
de waardering en erkenning van veteranen
kunnen tot 31 maart worden
voorgedragen voor de Witte
Anjer Prijs 2024. Deze wordt jaarlijks
door het Nationaal Comité Veteranendag
uitgereikt aan ‘mensen
die een bijzondere rol spelen in het
leven van veteranen’. De witte anjer
staat symbool voor de waardering
van veteranen. In dat kader beschikken
veel gemeenten ook over
een witte anjerperk.
Nomineren via veteranendag.nl.
Je loopt zó voorbij aan La Tavola, de
nieuwste aanwinst van de Hoenderstraat,
tussen Maas en Markt in
Maastricht. Een maandje geleden
begon de 21-jarige Sittardenaar
Kasper Mullenders zijn eigen zaak.
In de zaak staan drie tafeltjes, La
Tavola moet het vooral hebben van
afhaal-broodjes. Een lange zijmuur
fungeert als winkel, met gekleurde
mediterrane borden, espresso-apparaten,
een pasta-snijmachine, ravioli
vormen, vaatjes olijfolie en
pasta, zoals de extra dikke citoni
Napoletana. „Tjonge, die vult je
maag goed”, getuigt Mullenders.
Hij studeert communicatie en advertising
in Eindhoven. „Daar heb
ik maar twee dagen per week voor
nodig, dus ik wilde er iets naast
doen; een plek waar je redelijk gezond
kunt lunchen, geïnspireerd op
een leuk zaakje in Ancona dat ik als
kind ken.”
Maar niet in zijn woonplaats Sittard.
„Maastricht is levendiger.
Mijn oog viel op dit pand waar vrienden
eerder een Mexicaans restaurant
hadden. Mijn vader was eerst
sceptisch, maar ik overtuigde hem
door met gespaard geld aan de slag
te gaan.”
D’Amici, groothandel in Maasmechelen,
dat een directe link heeft
met Italië, levert het vlees, brood,
olijfolie en kazen. „In mei ga ik in
Ancona vlees uitzoeken, maar zo
lang het hier nog niet super druk is,
vind ik de samenwerking met
d’Amici heel fijn.”
Sinds een maand is La Tavola volop
in bedrijf. „Op maandag en dinsdag
zijn we dicht, zodat ik kan studeren”
vertelt Mullenders. „De andere dagen
ben ik er, maar gelukkig kan ik
ook terugvallen op een heel lieve
moeder die het hartstikke leuk
vindt om hier in de zaak te staan.”
Geurtje
Hoe is dat tussen twee koffieshops?
„Er waait hier wel eens een geurtje
voorbij. Het publiek is anders dan in
bijvoorbeeld Wyck. Er neemt wel
eens iemand iets te drinken mee,
maar ik heb nog niet meegemaakt
dat koffieshop-bezoekers hier een
broodje kwamen eten.”
Buiten staat een krijtbord met ‘verse
Italiaanse broodjes’, verscholen
achter geparkeerde fietsen. „Mijn
zaak valt niet erg op, hè. Ik kende de
Hoenderstraat zelf niet eens.”
Mullenders’ doel is nog niet bereikt.
„Dat is: studenten die hier studeren
en anderen ontmoeten, met eens
een wat andere lunch dan Subway
of McDonald’s. Ik wil iets meer richting
centrum in een iets groter
pand. Hier is het leuk, maar niet supergezellig,
en klein. Later hoop ik
op meer vestigingen in andere Nederlandse
steden.”
Een jonge student uit Sittard met
Italiaanse specialiteiten in Maastricht.
Klinkt leuk, is het ook, maar
Kasper Mullenders zit wel tussen
een coffeeshop en een headshop. ‘Er
waait hier wel eens een geur voorbij.’
Door Joos Philippens
Elke dag lokaal nieuws!
Wil jij het laatste nieuws uit
jouw regio elke dag in je mailbox
ontvangen? Meld je dan aan
voor onze lokale nieuwsbrief op:
» delimburger.nl/nieuwsbrief
Student Kasper Mullllenderrss iin
zziijjn La Tavvolla.. FFoottoo Dee LLiimmbbuurrggeerr