Woensdag 28. 02. 2024 3
Impassant
Gulpen
Cursus als wapen
tegen eenzaamheid
Maastricht
Lammetjes ‘loeren’
op Sint-Pietersberg
Heel Herkenrade viert mee als
‘klusjesman’ Joep honderd wordt
OPEN AVOND 7 MRT. ’24 Zo echt kan leren zijn
Meld je aan op derooipannen.nl/openavond
TILBURG
EINDHOVEN
BREDA
Ad Van Iterson
Memorabel: de politieke kopstukken
Ronald Plasterk en Frans
Timmermans die elkaar in de
haren vliegen. Met een lach en een
knipoog, maar op een bedje van
venijn. Hun gekibbel is een klassiek
strijdpunt onder rooie voormannen
en -vrouwen. ‘Hoe goed ken jij de
werkman eigenlijk?’ Heeft
borsalinodrager
Plasterk ooit een
pet gezien? Is Timmermans niet te
doorvoed om voor de hongerigen te
kunnen spreken?
De aanval werd geopend door
Timmermans. Hij had begrepen
dat Plasterk nog nooit een arbeider
van dichtbij had gezien, terwijl hij,
Frans, met de oud-koempels van
Kirchroa kan lezen en schrijven, bij
wijze van spreken. Waarop Plasterk
zijn stem een Haagse draai gaf. Hij
was wel degelijk bekend met de
gewone man, want hij kwam uit –
hier noemde hij een Haagse
volksbuurt. Plasterk claimde geen
Hagenaar maar Hagenees te zijn –
groot verschil.
Ronald en Frans doen wat alle
succesvolle mannen doen. Pochen
over hun eenvoudige komaf, als ze
die hebben. Daarmee drijven ze ook
hun schuldgevoel af. ‘Ik heb de
armoe al meegemaakt. Ik hoef die
niet opnieuw te gaan opzoeken.
Weet er voldoende van.’
Schakelen we over naar de Bouillonstraat,
tussen Oud Gouvernement
en Tribunal/Toneelschool. In
de Hof van Slijpe huisde een
tijdlang het University College. De
baas-professor had een marxistisch
verleden, wist ik. Daarom nam ik
aan dat hij de plaquette op de gevel
van ‘zijn’ pand kende. Hij: ‘Welke
plaquette?’ ‘Met de beeltenis van
Marx! In 1865 heeft hij hier gelogeerd,
bij zijn rijke zus Sophia.’ De
prof stoof naar buiten. Verdomd, ik
had gelijk. Goed gezien van mij!
Ik had niet gelijk. Het Sociaal
Historisch Centrum heeft ontdekt
dat Marx niet op de Bouillonstaat
heeft gelogeerd maar op de Markt,
nummer 1, waar zijn zus toen
woonde. De revolutionaire denker
sliep dus nog dichterbij de fabrieken
van Regout dan gedacht. Heeft
hij niks meegekregen van de
omstandigheden daar? Vast, maar
kennelijk was het er niet zo bar en
boos, meld het gedenkboek over de
Sphinx/Céramique van 1959
triomfantelijk. Anders had vriend
Marx er wel over geschreven!
De naamgever van het marxisme
zat zo niet in elkaar. Zijn kameraad,
medeauteur en weldoener Fried
rich Engels werkte voor een
katoenfabriek in Manchester. Ook
in die stad logeerde Marx – die niet
alleen op een steenpuist zat, maar
ook op zwart zaad – en veel langer
dan in Maastricht. Maar hij schijnt
zich amper de moeite te hebben
gedaan de fabriek te betreden en
met wevers en spinner te praten.
Te druk met het verkondigen van
zijn inzichten en idealen. Evengoed
een groot denker, deze Karl. Maar
misbruikt door de politiek.
Reageren?
redactiemaastricht@delimburger.nl
Column
Karl
REGIO
Gulpen-Wittem komt met de cursus
Creatief Leven, voor eenzame mensen
die het isolement willen doorbreken.
Deelnemers worden uitgedaagd
om op een andere manier
naar zichzelf en de wereld te kijken.
Dit moet leiden tot een meer creatieve
en positieve manier van denken.
De bijeenkomsten zijn op dinsdagen
19 en 26 maart, 2, 9, 16 en 23
april en 7 en 14 mei, telkens van 10.30
tot 13.00 uur, en vinden plaats in ’t
Gulper Hoes, Rosstraat 5 in Gulpen.
Aanmelden: wmo-loket@gulpen-wittem.nl.
Natuurmonumenten houdt 9, 10, 16
en 17 maart lammetjesdagen in stal
Hoeve Lichtenberg op de Sint-Pietersberg
in Maastricht. Wie de
kleintjes bewonderen wil, kan vanaf
11.00 uur kraamvisite inplannen.
Een ticket kost 3,50 euro. De lammetjesdagen
worden opgeleukt
met randactiviteiten. Zo is op de
cour van de hoeve een kleine markt
waar streekproducten verkrijgbaar
zijn en oude ambachten worden
gedemonstreerd. Verder zijn
natuurorganisaties present om te
vertellen over hun activiteiten.
Elke dag lokaal nieuws!
Wil jij het laatste nieuws uit
jouw regio elke dag in je mailbox
ontvangen? Meld je dan aan
voor onze lokale nieuwsbrief op:
» delimburger.nl/nieuwsbrief
Joep van Baaren: ‘Ik heb
hier alles wat ik nodig heb.’
Foto Jean-Pierre Geusens
U noemt uzelf ‘klusjesman’. Bent u zo
handig?
„Het is moeilijk om zoiets over jezelf
te zeggen. Maar ik denk het wel, ja.
Ik ben altijd al aan het timmeren geweest.
Vanaf mijn vijfde, denk ik, bij
ons thuis in Schoonhoven. Het lag
ook voor de hand dat ik na de lagere
school naar de Ambachtsschool zou
gaan, en daarna naar de HTS, waar
ik bouwkundige werd.”
Had u dat van thuis meegekregen?
„Nee. Mijn vader was commissionair.
Hij ging de kloosters in Nederland
langs om haarden, kachels en
andere apparatuur voor in de keuken
te verkopen. Dat was begonnen
met één klooster, waar zijn broer
rector was, maar op het laatst had
hij wel tachtig kloosters als klant.”
Als bouwkundige was u vooral
werkzaam in de architectuur.
„Ik werkte voor verschillende gerenommeerde
architecten. We bouwden
bioscopen, maar ook kazernes –
bijvoorbeeld in Stroe, op de Veluwe
– en ziekenhuizen.”
Hoe kwam u in Zuid-Limburg terecht,
nota bene in het kleine Herkenrade?
„Eind jaren zestig waren we op vakantie
in Sint Geertruid, op camping
De Bosrand. Van daaruit
maakten we lange wandelingen. Op
een van die tochtjes kwamen we
langs een weiland aan de rand van
Herkenrade. ‘Hoe zouden jullie het
vinden als we hier gingen wonen?’,
vroeg ik aan onze dochters Charlotte
en Yvonne. ‘Leuk’, zeiden ze. Nou,
toen heb ik dit lapje grond gekocht
en er een huis op gebouwd.”
Zat u hier niet te ver van uw werk af?
„Ik ging op mijn 62ste met pensioen,
hè. Dat kun je je in deze tijd waarschijnlijk
niet meer voorstellen.”
Wat deed u met die zee aan vrijetijd?
„Klussen. Thuis. Bij mijn dochter,
die een boerderijtje heeft in Noorbeek.
Of bij de buren. Er was altijd
wel iets te doen. Of ik hielp als er in
het dorp weer eens feest was.”
U woont samen met uw vrouw Loek
inmiddels ruim vijftig jaar in Herkenrade.
Heeft u de stad nooit gemist?
„Nooit. Ik heb hier alles wat ik nodig
heb: rust. Voor mijn boodschappen
rij ik naar Margraten of Banholt, en
ik ben ook zo in Maastricht. Mijn rijbewijs
is nog geldig tot ik 103 ben. En
daarna kan het weer verlengen.”
Joep van Baaren viert zijn honderdste verjaardag
op 10 maart met een mis en een receptie
in Sint Geertruid. De avond ervoor is
er een etentje in camping De Bosrand.
zeg het maar...
Door René Willems
Joep van Baaren wordt maandag
honderd jaar. Heel Herkenrade
viert dat met hem mee. Want hij
kent iedereen in het dorp, en
iedereen kent hem: als ergens een
klusje gedaan moest worden
wisten ze hem te vinden.