Gezond in 21
Je hoort het
wel eens aan
de borreltafel:
werken in de zorg
is hard buffelen
tegen een lage
vergoeding. Daar
staat tegenover
dat het werk veel
voldoening brengt.
Ine Knuever,
regiomanager
bij het Regionaal
Autisme Centrum
(RAC), kent de
verhalen. Sommige
zijn waar, andere
niet. Aan de
hand van enkele
trefwoorden
probeert Ine de
mythes te scheiden
van de feiten.
Feiten en mythes over werk
in de zorg ontrafeld
Onregelmatige werktijden
“Onregelmatige diensten kunnen
lastig zijn voor je sociale
activiteiten, maar heel prettig in
combinatie met je gezinsleven.
Onze medewerkers hebben eens
per vijf à zes weken weekenddienst,
dus dat valt wel mee. Wij
vullen het rooster samen met
onze medewerkers ‘gezond’ in.
Dat betekent dat we regelmaat
creëren in de onregelmatigheid,
zodat iemand bijvoorbeeld toch
wekelijks naar de voetbalclub of
het koor kan en maximaal twee
avonden per week tot 20.00 uur
hoeft te werken.”
Werk met impact
“Bij het RAC doen we aan behandeling,
ambulante begeleiding
en dagbesteding. We hebben
behandelcentra in Helmond en
Tegelen, en zeventien woonlocaties
in Limburg en Brabant. Onze
cliënten huren daar zelf, maar
krijgen wel de nodige ondersteuning.
Autisme is geen ziekte,
het gaat niet over. Wij helpen
cliënten ermee om te leren gaan
en bieden levensfasebegeleiding.
Dat is zinvol werk. Geen werkdag
is hetzelfde. Wel moet je zorgen
dat je de balans houdt. Soms hebben
medewerkers de neiging om
‘vriend’ van een cliënt te worden.
Dan slaat de weegschaal door;
het moet wel werk blijven.”
Laag salaris
“De laatste jaren is er flink
gewerkt aan de cao voor de zorg.
Op dit moment is er geen reden
meer tot klagen over het salaris.
Bovendien krijgt iedereen een
onregelmatigheidstoeslag voor
werk na acht uur ’s avonds en in
het weekend. Omdat de behoefte
aan zorgpersoneel groot is,
doen veel werkgevers moeite om
werknemers aan zich te binden.
Bijvoorbeeld door BBL-trajecten
(waarbij je werk en een mbo-opleiding
combineert) te betalen.
Omdat wij op diverse locaties
werken, maken RAC-medewerkers
veel dienstreizen. Daarvoor
krijgen ze niet alleen een kilometervergoeding,
we beschouwen de
reistijd ook als werktijd.”
(Te) veel verantwoordelijkheid
“Het klopt dat er soms veel van
medewerkers wordt gevraagd.
Maar zorgorganisaties hebben
daar steeds meer aandacht voor.
Wij praten met onze medewerkers
over de vraag hoe zij zich
veilig kunnen voelen. Als iemand
daar hulp bij kan gebruiken,
kan hij of zij een weerbaarheidstraining
volgen. We geven
ook aan dat je gerust af en toe
uit een voor jou lastige situatie
mag stappen. Gelukkig is er
de laatste jaren op dat gebied
veel verbeterd. Met name door
de wijkgerichte aanpak zijn de
lijnen korter geworden en wordt
er sneller ingegrepen bij gecompliceerde
situaties. Soms is het
ook al genoeg om bijvoorbeeld te
zorgen dat iemand niet ’s avonds
een cliënt hoeft te bezoeken.”
Doorgroeimogelijkheden
“Alle zorgorganisaties doen hun
best om medewerkers te ‘binden
en te boeien’. Wij ook. Bij het
RAC kun je bijvoorbeeld na je
studie orthopedagogie beginnen
als autismebegeleider om ervaring
op te doen en vervolgens
door te stromen naar behandelaar.
Daarnaast hebben we voor
onze regioteams teamleiders
nodig, interessant voor wie meer
de managementkant op wil.
Voor al onze medewerkers is er
sowieso een studiebudget en een
opleidingsregeling.”
Mensenwerk
“In de zorg werk je altijd met
mensen. Je kunt iets betekenen
voor een ander, dat geeft veel
voldoening. Soms moet je je eigen
normen en waarden even opzij
kunnen zetten. Er zijn gezinnen
waar het er anders aan toegaat
dan je zelf bent gewend, maar
ook daar is vaak veel liefde voor
elkaar. Als medewerker bij het
RAC sta je naast de cliënt. Stap
voor stap kun je iemand begeleiden
om zijn of haar dromen waar
te maken. Mooier werk bestaat
niet.”
Tekst: Meyke Houben
Beeld: Jeroen Kuit
Ine Knuever en Marieke Gommans
“Soms moet je je
eigen normen en
waarden even opzij
kunnen zetten.”
zorgnetlimburg.nl/ontdekdezorg
/ontdekdezorg