Woensdag 13. 03. 2024 REGIO 11
SCHRIJFWEDSTRIJD
Wie pent de pakkendste herinnering neer
aan een botbreuk uit de kindertijd?
Het MosaKids Kinderziekenhuis,
onderdeel van het academisch ziekenhuis
Maastricht UMC+, met regionale
functie, viert 13 april het
eenjarig bestaan. Rotary Maastricht
Geuldal heeft aangeboden
om de gipskamer aangenamer te
maken voor kinderen die er binnenkomen
met botbreuken. „Behalve
de schrik en de pijn, is het verblijf in
een voor hen kille omgeving een ingrijpende
ervaring. Dat willen we
verlichten”, vertelt Joost Dijkstra
van de serviceclub.
De serviceclub die zich inzet voor
goede doelen, heeft voor de verjaardag
van de gipskamer gekozen voor
de aanschaf van een speciale projector
die op de muren beelden en
films kan projecteren. „Familie kan
een usb-stick meebrengen om een
eigen bioscoop voor hun kind te creëren,
voor afleiding bij minder fijne
momenten.”
Schrijfwedstrijd
Om de magische projector te bekostigen
heeft de Rotaryclub een
crowdfundingsactie op touw gezet.
Jong en oud kunnen voor 7,50 euro
meedoen aan een schrijfwedstrijd:
vertel het verhaal over herinneringen
aan de gipsbreuk in je kindertijd.
Van ontroerend tot hilarisch.
Dat mag ook gaan over een broer of
zusje, vriend of vriendinnetje. Dijkstra:
„Met het inschrijfgeld steun je
niet alleen het doel, maar kun je ook
een boekenbon van 50 euro winnen.”
De verhalen van de winnaars per
Wie als kind een botbreuk heeft
opgelopen, vergeet dat nooit meer.
Rotaryclub Maastricht Geuldal
daagt jong en oud via een schrijfwedstrijd
met prijzen uit deze
ingrijpende herinnering neer te
pennen. Het inschrijfgeld van de
crowdfunding gaat naar een
’thuisbioscoop’ voor de ‘saaie’
gipskamer van het MosaKids
kinderziekenhuis van het Maastricht
UMC+.
Door Sjak Planthof
Patiënten met botbreuken kijken
nu nog aan tegen kale muren van
de gipskamer. Foto Appie Derks.
leeftijdscategorie worden bovendien
gepubliceerd in VIA.
Deelnemers aan de schrijfwedstrijd
worden ingedeeld in drie categorieën:
van 8 tot 12 jaar, van 12 tot
18 jaar, en volwassenen. Voor de
winnaar van elke categorie ligt een
boekenbon klaar. De verhalen worden
beoordeeld door een onafhankelijke
jury bestaande uit kinderboekenschrijver
Jacques Vriens,
onder andere bekend van ‘Achtste
groepers huilen niet’, en Hanneke
Koene, voormalig eigenaresse van
kinderboekenwinkel ‘De Boekenwurm’
in Maastricht. Zij schrijft
tweewekelijks een column over kinderboeken
in De Limburger.
Inzenden
Deelnemers aan de wedstrijd kunnen
hun ‘gipsverhaal’, van maximaal
driehonderd woorden, tot uiterlijk
10 april sturen naar:
info@hfl.nl. Vermeld daarbij nadrukkelijk
de leeftijd.
De digitale betaling van het inschrijfgeld
(7,50 euro) geschiedt
apart van het opsturen van het verhaal,
via: www.schrijfactie.com.
Zonder betaling via deze link worden
inzendingen niet gehonoreerd.
De winnaars worden 24 april bekendgemaakt
in VIA.
Afscheidsreportage als een ‘bad vol liefde’
Zweedse term voor ‘het mooiste en
het beste’. „Dat is precies wat ik wil
bereiken.”
Het zaadje werd definitief geplant
toen Wierckx een reportage zag van
het overlijden van een kindje van
kennissen. „Ik werd gegrepen; de
reportage was als een bad vol liefde,
niet ellendig, maar mooi.” Zo ontstond
‘Lysa’ afscheidsfotografie.
Lysa betekent in het Zweeds ‘stralen’.
Onbetaalbaar
Afspraken gaan vaak op basis van
een ‘klik’: „Ik kom dichtbij, maar
men merkt niet dat ik er ben. Belangrijker
dan de techniek is de
band; met kinderen speel ik spelletjes,
een koppel laat ik helemaal in
elkaar op gaan. Ik heb een stijl van
warme beelden: zachte foto’s van
zware momenten.” De herinneringen
worden gebundeld in een boekje
of digitaal aangeleverd. „Een
mooie herinnering is onbetaalbaar.”
Meer informatie: finastefotografie.nl.
Melissa Wierckx uit Sittard kwam
als ic-verpleegkundige in aanraking
met overlijdens. Ze verruilde
haar vak voor ‘afscheidsfotografie’:
vastleggen van dierbare
momenten rond een uitvaart. „Ik
wil voor nabestaanden een warm
bad vol herinneringen maken.”
„Alles fotograferen we met z’n allen,
maar ‘het einde’ niet.” Fotografe
Melissa Wierckx: „We zijn gewend
ons hele leven op beeld te zetten,
maar de laatste dagen en uren worden
vaak overgeslagen. Juist bij een
overlijden, als er veel geregeld moet
worden, wordt het vastleggen van
liefdevolle momenten vaak vergeten.”
Tijdens een uitvaartperiode gaan
memorabele momenten vaak als
een roes voorbij, aldus Wierckx.
„Achteraf hebben nabestaanden
vaak spijt dat ze niet aan fotografie
rond de uitvaart hebben gedacht. Ik
veranker het meest dierbare samenzijn.
Zo wordt het verdrietige
beeld van vandaag een waardevolle
herinnering voor morgen.”
Emoties
Afscheidsfotografie, zoals Wierckx
het zelf noemt, is in Limburg nog
vrij onbekend. „Niet iedereen wil op
zo’n moment op de foto. Begrijpelijk,
maar ik ben niet op jacht naar
tranen; ik leg wel de pure emoties
LIMBURG
Verhalen uit de provincie
Door Ingrid Henssen
Voor u geselecteerd!
Op deze pagina presenteert de
redactie van VIA opmerkelijke
verhalen uit Limburg
Melissa Wierckx: ‘Ik leg emoties vast, van steun, een knuffel, een arm om je schouder.’ Foto Françoise Petersen
vast, van steun, een knuffel, een arm
om je schouder. In sereen licht, een
intieme sfeer, met aandacht voor
details.” Het blijkt dat foto’s helpen
bij het delen van het verhaal met familie
die er niet bij kon zijn, of kleinkinderen
die nog te klein zijn om het
te beseffen. „Zo worden ze onderdeel
van de rouwverwerking.”
Wierckx fotografeert al langer,
eerst naast haar werk als intensive
care verpleegkundige, ‘voor een
paar tientjes erbij’. Omdat ze in
haar werk veel in aanraking kwam
met verlies, ontstond het idee om
ook deze fotografie te gaan doen.
Tijdens de coronatijd ontstond
haar bedrijf Finaste fotografie, de