Woensdag 20. 03. 2024 SPORT 11
Hardlopen gaf Saskia de kracht om door te vechten
Deze groep wandelaars die vanuit het Toon Hermans Huis meedoet aan de Venloop, draagt hetzelfde shirt als
Saskia. Foto louisa vergozisi
REGIO
der al had gedaan met het boek Dubbel,
over hoe zij en haar gezin omgingen
met de ziekte die zo’n impact had
op hun leven. De THH-vestiging in
Venlo lag als enige niet op de route.
„Dat was gewoon niet haalbaar.
Maar het zat me zo dwars, dat ik op 31
oktober, de laatste dag van de borstkankermaand,
alsnog met een vriendin
van Susteren naar Venlo ben gerend.
Het bleek precies 42 kilometer,
de afstand van een marathon.”
Op één kilometer van de finish kreeg
het duo gezelschap van Jolanda van
Dijk uit Grubbenvorst. „Zij had ook
borstkanker en was door mijn ultraloop
langs de Toon Hermans Huizen
zo geïnspireerd geraakt dat ze het
hardlopen weer had opgepakt. Kijk,
dat zijn de overwinningen waar ik
het voor doe.”
Een lach en een traan
Het was ook een moment met een
lach en een traan zoals Saskia die ook
als vrijwilligster bij het Toon Hermans
Huis in Heerlen al zo vaak
heeft meegemaakt. Dus zet ze zich
graag in voor het inloophuis in Venlo,
dit jaar één van de goede doelen van
de Venloop. Ze draagt daarom zondag,
net als haar hardloopmaatjes en
een groep wandelaars de dag ervoor,
een speciaal THH-shirt. En hoopt
dat het publiek langs de kant niet alleen
‘hup Saskia!’ roept als ze voorbij
komt, maar ook even bedenkt waar
ze met haar startnummer 21262 voor
rent.
Dier van de week
In Dierenbeschermingscentrum
Limburg wachten niet alleen
honden, katten en konijnen op een
nieuw plekje. Onder hen is Mattie.
In het asiel noemen de medewerkers
de vijf jaar oude Mattie ook wel
‘Mooie Mattie’. Als je naar zijn
fraaie kopje kijkt, weet je hoe hij aan
die bijnaam komt. Hij is naar het
asiel gebracht omdat hij voor hem te
druk werd bij zijn vorige baas. Hij
raakte gestrest en ging in huis plassen.
In het asiel gaat hij keurig op de
kattenbak. Mattie is een kat die met
veel plezier komt knuffelen, vooral
in de ochtend. Hij gaat graag naar
buiten in de zomermaanden, in de
winter was hij meer binnen te vinden.
Het is voor hem belangrijk dat
hij in een rustig huishouden geplaatst
wordt omdat duidelijk is dat
hij niet goed tegen drukte kan.
Wil je meer weten over Mooie Mattie of kennis
met hem maken? Neem dan contact met
limburg@dierenbescherming.nl.
Saskia Leenders uit Susteren rent
zondag in Venlo de halve marathon
om aandacht te vragen voor de
strijd tegen kanker. Ze overwon de
ziekte tweemaal. Blijven lopen gaf
haar kracht om door te vechten.
De Venloop heeft een speciaal plekje
in het hart van Saskia Leenders-
Wolfs. In 2018 stonden de loopschoenen
al klaar, toen ineens de grond eronder
wegzakte. Borstkanker. Ze
werd geopereerd en ‘schoon’ verklaard,
krabbelde op, ging weer rennen,
liep de marathons van Valencia
en San Sebastian en schreef zich vol
goede moed in voor de Venloop van
2020, die uiteindelijk vanwege corona
in dat jaar en ook in 2021 niet doorging.
Saskia had sowieso niet mee
kunnen doen, want opnieuw sloeg
het noodlot toe. De tumor bleek niet
helemaal verdwenen en was weer
gaan groeien. Een tweede operatie
was nodig. De revalidatie verliep
voorspoedig en niets stond een herkansing
in 2022 in de weg, tot haar
hardloopmaatje een blessure opliep.
Vorig jaar overkwam haar dat zelf.
„Domme pech! Ik struikelde met
trainen over een onschuldig takje en
brak mijn elleboog. Balen! ‘Hoe lang
gaat dat duren?’, was het eerste wat
ik vroeg, ‘ik moet volgende week rennen’.”
Innerlijke drang
Ondanks alle tegenslag blijft hardlopen
haar drijfveer. „Het is een soort
van innerlijke drang. Lopen maakt
me blij en gelukkig, zowel rennen als
wandelen. In de buitenlucht ben ik
mezelf, kan ik m’n hoofd leegmaken
en weer vullen met positieve energie.”
Eenmaal onderweg wil ze ook meters
maken. Wat heet! Voor een marathon
draait de 45-jarige Susterse
de hand niet om. Haar met afstand
grootste prestatie is echter het rondje
langs vijf van de zes Limburgse
Toon Hermans Huizen dat ze begin
oktober liep. Honderd kilometer
hardlopen om het werk van het inloophuis
voor mensen met kanker en
dat van de Maarten van der Weijden
Foundation te steunen. Zoals ze eer-
Susteren
Struinheukske
Door Piet Schuttelaar
(Paas)haas als symbool van de lente
Oude volksverhalen die hun oorsprong
al vinden vóór het Christendom,
zijn zo vaak doorverteld dat er
inmiddels een wirwar van vertelsels
en rituelen bestaan, zodanig dat de
precieze herkomst over de paashaas
niet meer te achterhalen is. De
Paashaas met zijn eieren blijft dus
nog een mysterie. Uit al die mythes
licht ik de kern, dat zowel de haas, als
het ei traditioneel beschouwd worden
als een symbool van lente en wedergeboorte.
Ook in 2024 geldt er een jachtverbod
voor hazen in Limburg, Utrecht en
Groningen, omdat ze vooral in deze
provincies in hun voortbestaan worden
bedreigd. Hazen hebben een
goed ontwikkeld reukvermogen en
gehoor. Hun gezichtsvermogen is
wat minder. De oren worden lepels
genoemd.
Zodra ze onraad bespeuren, gaan ze
‘kegelen’, ze staan dan rechtop om
zo hun omgeving beter te kunnen
overzien. De paartijd ligt tussen januari
en augustus. Er ontstaan dan
onderlinge gevechten tussen de
rammelaars, die met meerdere
moerhazen paren. Ze slaan en
schoppen er dan stevig op los en de
moerhazen worden soms langdurig
achterna gezeten.
De keutels (boorsel) van een haas
liggen, niet zo als bij konijnen in een
hoopje, maar meer verspreid in het
veld. Ook leeft de haas, niet zoals een
konijn dat doet, ondergronds in een
pijp of hol, maar bovengronds in verspreid
liggende legers tussen het
groen. Een leger is een gegraven, ondiepe
kuil, waar hij zich schuil houdt
tegen de wind.
De moerhaas heeft in één jaar gemiddeld
drie worpen met telkens
gemiddeld drie jongen, die na een
draagtijd van zes weken geboren
worden en nog een maand lang door
de moeder gezoogd worden. De jongen
zijn in zo’n leger redelijk onbeschermd
tegen diverse roofdieren.
Hun overlevingskansen zijn dus
klein. Een volwassen haas wordt
drie tot vier jaar oud.
Piet Schuttelaar is eindredacteur van
De Natuurgids.
Om de week tekent natuurliefhebber
Piet Schuttelaar een verhaal
op vanuit zijn natuurhuisje. Deze
week: de paashaas en de eieren als
symbool van lente en wedergeboorte.
De (paas)haas. Foto
Piet Schuttelaar