woensdag 12. 05. 2021 REGIO 5
DE OMMEZWAAI
DOOR ROB VAN DEURZEN
Waarzegster voorspelde jaren
geleden Marco’s loopbaanswitch
maar 16 jaar te sturen.” Ik antwoordde:
„ Nou dat is fijn, maar ik houd ermee
op”, lacht Derks. „Zo is het echt
gegaan. Ik wilde een geregelder leven.
Meer thuis zijn bij mijn vrouw en
mijn twee dochters en drie kleinkinderen
meer zien.”
Zo gezegd, zo gedaan. Hij zegde zijn
baan op, kocht een vrachtwagentje
uit 1983 en werd zzp’er in de metaalrecycling.
De Roermondenaar haalt
bijna alles op, van oude fietsen en
zonneschermen tot diepvriezers en
accu’s. Via Marktplaats en Facebook
wierf hij zijn eerste klanten. Binnen
anderhalf jaar heeft Derks een behoorlijke
klantenkring opgebouwd,
bestaande uit particulieren en bedrijven
in de regio tussen Roermond,
Maasbracht en Blerick. Hij beschikt
over alle benodigde vergunningen en
certificaten heeft een goede naam en
krijgt veel positieve reacties. „Als je
netjes en vriendelijk bent en je afspraken
nakomt, dan spreekt zich
dat rond. Dat wordt door mensen gewaardeerd.
Zeggen wat je doet en
doen wat je zegt. Service staat bij mij
echt op nummer één”, klinkt het stellig.
Hoewel het ophalen van oud ijzer en
metalen fysiek zwaar werk is, staat
Derks nog steeds voor 100 procent
achter zijn beslissing. „Het is heerlijk
om je dag zelf in te kunnen delen en ’s
avonds gezellig thuis te kunnen
eten.” De sprong in het diepe heeft
voor hem duidelijk goed uitgepakt.
„En weet je wat het grappige is? Jaren
geleden voorspelde een waarzegster
reeds aan mijn jongste dochter
dat haar vader op zijn 50ste van baan
zou switchen. Nou, haar glazen bol
heeft gelijk gekregen.”
Ook oud ijzer/metaal laten ophalen? Bel Metaal
Recycling Marco, tel. 0644852922.
Marco Derks begon op
zijn 50ste als zzp’er in de
metaalrecycling.
FOTO ROB VAN DEURZEN
‘De Ommezwaai’ geeft een inkijk in
de keuzes van mensen die van loopbaan
zijn veranderd. Marco Derks
uit Roermond was bijna dertig jaar
internationaal vrachtwagenchauffeur.
Op zijn vijftigste startte hij een
eenmansbedrijf in metaalrecycling.
Marco Derks (51) kon, bij wijze van
spreken, eerder sturen dan lopen. Hij
groeide op mét en ín de vrachtwagen
van zijn opa en vader. Het was dan
ook geen verrassing dat hij op zijn
achttiende zelf achter het stuur
kroop. Als beroepsmilitair op de
Duitse legerbasis Seedorf vervoerde
hij zes jaar lang Leopardtanks en ander
zwaar materieel. Daarna koos hij
voor een carrière als internationaal
vrachtwagenchauffeur. Ruim 26 jaar
reed hij voor transportbedrijf Beurskens
uit zijn geboorteplaats Tegelen,
waarvan de laatste jaren met Zwitserland
als bestemming. Zondagavond
laat vertrekken en pas vrijdagavond
weer thuis.
Tot die bewuste middag. Derks was
net 50 geworden. „Het was een
bloedhete dag in Zwitserland en ik
zat daar in mijn hemdje en korte
broek naast de vrachtwagen tussen
de bergen wat voor me uit te turen na
een lange dienst.” Vanuit het niets
ging de schakelaar om. „Dit wordt ‘m
niet meer Marco”, zei ik tegen mezelf.
„Er is meer in het leven dan dit.”
Terug op de zaak in Nederland werd
hij gefeliciteerd door de planner. „Van
harte Marco, zei hij. Nu hoef je nog
Marco Derks bij zijn voormalige
vrachtauto. FOTO EIGEN FOTO
ROERDALEN
Wedstrijd wandelgeluk Roerdalen
De gemeente hoopt dat inwoners en
wandelaars niet alleen de routes
rondom de Meinweg, maar ook op
andere plekken zoals in het Roerdal,
’t Sweeltje of Munnichsbos ontdekken.
In de gemeente liggen een heleboel
knooppunten. Met behulp hiervan
zijn makkelijk routes samen te
stellen. Ook de geluksplekken liggen
in de buurt van knooppunten. Wandelaars
worden opgeroepen om een
route van minimaal vijf kilometer te
maken op basis van knooppunten en
deze te sturen naar het adres kleingeluk@
roerdalen.nl. Er dienen twee
foto’s worden bijgevoegd. De winnaars
krijgen een geluksbon ter
waarde van 75 euro die te besteden
is bij de lokale ondernemers.
Meer informatie is te vinden op de website
www.kleingelukuitroerdalen.nl
Inwoners van de gemeente Roerdalen
en wandelaars hebben nog tot
14 mei om mee te doen aan de
wedstrijd wandelgeluk.
Uw carrièreswitch!
Wij zijn op zoek naar lezers die
een bijzondere carrièreswitch
hebben gemaakt. Stuur een
omschrijving naar:
noordmidden@
delimburger.nl
WAAT E WAER
FRITS NIES
COLUMN
Voorbijgangers in Roggel werden zaterdagavond verrast met een
heus rooftopconcert vanaf het dakterras van horecagelegenheid De
Veugelier. Vijf muzikanten uit het dorp pakten zich samen en speelden,
geïnspireerd door het dakconcert van de The Beatles in 1969,
liedjes van de band uit Liverpool. Een geste vanuit de horeca richting
de mensen, beschrijft Karin Veugen van De Veugelier. „In deze lastige
tijd van corona, wilden wij de mensen opvrolijken en verrassen. Daar
zijn we volgens mij goed in geslaagd. Veel mensen bleven eventjes
hangen om te luisteren en gaven aan dat ze hadden genoten.”
FOTO'S LORAINE BODEWES
ROOFTOPCONCERT
ming praten met bomen. Innerlijke
rust zoeken, niet thuis aan de
keukentafel maar in een yogastudio.
Op verkenning naar het
gender in jezelf, met gebruik van
louter natuurlijke producten en
de regenboogvlag uit. En als
blanke hetero je voor alles
schamen en excuseren, zelfs voor
wat jouw voorouders hebben
uitgevreten in de zeventiende
eeuw. Kortom, een spuitje halen,
want als 80jarige
ben je te dor
hout en ook nog eens te duur.
Opgeruimd staat netjes.
Tot zover samengevat de hartenkreet
van een senior samenlever,
met gevoel voor ironie. Zondagmiddag
fietste ik tegen de zuidenwind
langs de kastelen Wurfeld en
Sipernau naar Elen aan de Maas
en van daar met rugwind terug
langs OnzeLieveVrouwVanRust
in Heppeneert, De Sjeiven Dörpel
in Aldeneik en Sjeng Schalken in
Neeritter. Als je ziet wat er dan
nog allemaal op de fiets (lees:
ebike)
zit..., en hoe! Allemaal
80jarigen
die niet meer weten
wat mag en moet. ‘Hoezo rechtshouden,
achteruitkijkspiegelen,
Beter Horen, voorsorteren en/of
hand uitsteken? Wij hebben er
ons leven lang hard voor gewerkt,
toch?’ Helemaal dor is het niet, er
zit hier en daar nog spint in, maar
ik vroeg me al bellend, remmend
en slalommend toch af of er geen
spuitje bestaat tegen zoveel
gevaarlijke vrijheidsbeleving.
Ik kreeg een mailtje van een
80jarige
lezer die zich afvraagt of
hij niet beter een ander spuitje
kan halen dan dat van nu bij de
GGD. ‘Wat mag ik nog en wat
moet ik in 2021?’ Hij ervaart
weinig vrijheid meer 76 jaar na de
bevrijding. Blijven zitten in een
grote woning waar hij 42 jaar
voor heeft gewerkt, mag niet
meer. Maar waar moet hij heen
als hij plaatsmaakt voor een jong
gezin dat door moet stromen?
Dan staat hij op straat. Iets leuks
voor 80jarigen
wordt niet
gebouwd. En als hij blijft zitten,
dan moet hij aan isolatie, warmtepomp,
zonnepanelen, windmolen
en een zelfgebreide trui; van het
gas af en houtkachel weg. Rondom
huis moet hij alle verharding
verwijderen, hemelwater afkoppelen
en daarin beginnen met het
telen van vergeten groenten (wat
voor een 80jarige
gemakkelijker
lijkt dan het is). En als er een
virus uitbreekt, moet hij als
eerste en het langste binnenblijven.
Daarnaast voelt hij de biodynamische
druk richting een veganistisch
bestaan, met een hipster
knotje, in ongebleekt katoen en op
houten Crocs. Op een dieet van de
‘vegetarische slager’ en de
‘biologische boer’. Zonder tabak,
alcohol en driveins
bij McD. en
KFC. Geen ritjes meer op en
plastics van aardolie. In omarSpuitje?
REAGEREN?
f.nies@me.com