Woensdag 31. 05. 2023 3
De leerlingen van basisschool Het Spick hangen hun wensen op bij de even daarvoor onthulde Geluksdraak
aan de Ruys van Splintersingel in Beesel. Foto lé giesen
beesel/reuver
‘Deze draak brengt juist geluk’
1-4
JUNI
2023
Kom gezellig kijken
naar top paardensport
op onze nieuwe locatie!
2-3-4 JUNI
BETAALDE ENTREE
WWW.JPMINTERNATIONAL.NL
EVENEMENTENLOCATIE KEIZERSBAAN 7A-1 IN KESSEL
Omdat niemand
geboren is om
alleen te leven
Bel nu Anne-Marie Verberkt
T 077 - 770 33 08
Gerda Vossen
T 0495 - 700 212
VIA gratis
digitaal lezen?
Alle edities vind je op
www.delimburger.nl/via
REGIO
De halte
door Sef Derkx
Column
Het voormalig mortuarium in Park
Waterloo op Steyl is doel van onze
expeditie vandaag. Het deed tot
eind vorige eeuw dienst en behoorde
tot het kloostercomplex van de
zusters van de Goddelijke Voorzienigheid.
We zijn uitgestapt bij halte
Heijskampstraat. Even doorlopen
en we komen in de Waterloostraat.
Het frisgroen laantje leidt naar het
hek van het ommuurde woonpark.
We passeren de Kapel van de
Aartsengelen. De deur staat open,
dus offeren we vijftig cent en
steken een kaars aan. Opvallend.
De oorspronkelijke devotie tot de
gevleugelde, hemelse boodschappers
wordt verdrongen. De kapel
lijkt gekaapt door de gestigmatiseerde
pater Pio.
Via een poortje lopen we het
particuliere Park Waterloo op.
Terstond dalen de drie R’s van
lang, lang geleden op ons neer:
rust, reinheid en regelmaat. Wie
hier niet woont of bij iemand op
bezoek komt, voelt zich overigens
al gauw een indringer. Ietwat
ongemakkelijk knopen we een
gesprekje aan met een vriendelijke
dame, die twee hondjes uitlaat. Ze
roemt meteen een van de drie R’s,
de rust. Nee, nee het is geen resort
voor louter en alleen senioren. Dat
ook weer niet. Af en toe organiseren
de bewoners gezamenlijke
feestjes. In het kloosterpark staan
appartementengebouwen en
ruime woningen in overweldigend
mooi groen. Bijzonder is de
sequoia bij het beeld van Sint-Joseph.
Een brede allee leidt naar villa
Moubis uit 1860. De zusters van de
Goddelijke Voorzienigheid kochten
het monument in 1876 van de
weduwe Moubis. Met een nieuwe
vleugel kreeg het de functie van
klooster. Het pand verkeert
momenteel in een deplorabele
staat. Op internet vonden we een
bericht uit 2019, dat de villa weldra
herontwikkeld zal worden. De
investeerder ronkt met luxe
appartementen in een residentieel
monument. Zo ver is het bij lange
na niet. Het landhuis in de huidige
staat detoneert in dit überkeurige
woonpark. Dat het ook anders kan,
bewijst de kloosterkapel links van
villa Moubis. Ze werd in het begin
van de twintigste eeuw gebouwd,
naar een ontwerp van Caspar
Franssen. De architect was een
zoon van een lokale dakpannenfabrikant.
Een jaar of vijfentwintig
geleden waren we in de neogotische
kapel. Het duizelde ons bijna,
zo hoog was het bedehuis. Inmiddels
zijn er appartementen in
gerealiseerd. Achter de kloosterkapel,
vinden we waarvoor we zijn
gekomen: het gerestaureerde
mortuarium van de zusters. Een
inspirerende pied-à-terre voor een
stadsdichter in residence lijkt ons.
Helaas, helaas het bijzonder huisje
dient tot opslag van kruiwagens,
schoffels en harken.
Reageren?
redactievenlo@delimburger.nl
Mortuarium
‘We laten het maar gewoon
lekker op ons afkomen’
» Vervolg van de voorpagina.
Verder laten de avonturiers het gewoon
op zich afkomen. „We voelen
ons fit en onze brommers zijn pico
bello in orde”, stelt Craenen, die zelf
een Kreidler uit 1964 heeft. Teun
Peeters rijdt als enige mee op dezelfde
brommer waarmee hij als opgeschoten
puber al het dorp onveilig
maakte, een zestig jaar oude Zün
dapp. Raymond Vincentie zou destijds
met zijn Puch een buitenbeentje
zijn geweest, maar het onderscheid
tussen hippies en nozems is
allang vervaagd.
Na het vlakke parkoers van vorig
jaar rijden de oldtimers deze keer
vooral door bergachtig gebied. Dat
vergt extra inspanningen van mens
en machine. „Ook in dat opzicht verleggen
we onze grenzen. Maar we
willen vooral veel zien en genieten.
En ja, een beetje zonneschijn zou
het nóg leuker maken.”
Als het grote zwarte doek valt en het
kunstwerk zichtbaar wordt, klinkt er
luid gejuich van de jeugdige creatievelingen,
die allen hun plekje op het
grasveld hebben ingenomen. Papa’s,
mama’s, opa’s en oma’s klappen vrolijk
mee. De afgelopen maanden zijn
de Beeselse schoolkinderen druk in
de weer geweest om de houten blokken
waaruit de Geluksdraak is samengesteld
met verf en kwast te
voorzien van vrolijke taferelen. De
blokken zijn eerder in de lessen houtbewerking
vakkundig in elkaar gezet
door de leerlingen van het Grescollege
in Reuver. Zij zijn ook van de partij.
Een draak. Die wordt al gauw geassocieerd
met termen als griezelig,
gemeen en agressief. Een verschijning
die je zeker niet in je dorp wil
hebben en zo snel mogelijk moet verjagen
of verslaan. Precies zoals dat
gebeurt tijdens het Draaksteken, het
evenement dat heel Beesel dit jaar
weer volledig in de greep houdt. Maar
hoe anders is de kleurrijke verschijning
die fraai staat te pronken op het
grasveld aan de toegangsweg naar
het evenemententerrein, waar in augustus
de voorstellingen van het
Draaksteken plaatsvinden. „Deze
draak is echt niet eng of akelig hoor.
Hij brengt juist geluk”, weet de 6-jarige
Levi. Hij is een van de vele kunstenaars
die de blokken hebben beschilderd.
Trots wijst hij naar zijn bijdrage,
die zich vlakbij de kop van de
draak bevindt. „Een prima, opvallend
plekje”, klinkt het opgewekt.
Regenboog
Daar waar Levi zijn schildering al
heeft gevonden, zijn de vriendinnen
Julia en Mex (9 jaar) nog zoekende.
Enthousiast springen ze boven hun
klasgenootjes uit om te kijken of ze
hun persoonlijke kunstwerkje – respectievelijk
een kasteel en een drakenoog
– kunnen zien. „Nee, hier zijn
ze niet. Misschien aan de andere kant.
We gaan eens kijken.” Ook de 8-jarige
Ilvie heeft haar regenboog met wolkjes
nog niet teruggevonden op de ingenieuze
constructie van liefst drie meter
hoog en negen meter lang. „Maar
ik weet zeker dat ik mijn tekening ga
vinden”, klinkt het vastberaden.
Toekomst
Na de onthulling mogen de leerlingen
van Het Spick hun gelukswensen ophangen
in de touwen rondom het
kunstwerk. Vanaf de zijkant bekijken
voorzitter van de Stichting Draaksteken
Hans van Kruchten en commissielid
van het kinderdraaksteken
Hermien Levels het vrolijke tafereel.
„Mooi hè”, klinkt het trots. „Deze
Beeselse kinderen zijn de toekomst
van het Draaksteken dat om de zeven
jaar wordt opgevoerd. Zij kruipen in
de uitvoeringen van 2037 of 2044 wellicht
wel in de rol van koning of Sint
Joris”, aldus Hans van Kruchten.
En dan rijst natuurlijk de vraag of de
zojuist onthulde draak ook daadwerkelijk
geluk brengt. „Kijk eens naar
dat stralende zonnetje, het aantal
mensen dat is komen kijken en die
vrolijke snoetjes hier op het grasveld.
Meer hoef ik niet te zeggen
toch”, lacht Hermien Levels.
Beesel is dit jaar helemaal in de ban van de
draak. Zo heet ook de expositie die op 3 juni
wordt geopend in het Aad Raodhoes. De tentoonstelling
haakt in op het Draaksteken, het
openluchtspel dat de legende van Sint Joris
en de Draak uitbeeldt en eens in de zeven
jaar in Beesel wordt opgevoerd. Het museum
is in het weekend vanaf 11.00 uur geopend.
De expositie duurt tot eind september.
Met een druk op de knop onthulden
burgemeester Bob Vostermans en
‘kinder Sint Joris’ Caro van den Berg
vrijdagmorgen de Geluksdraak op
het grasveld aan de Ruys van Splintersingel
in Beesel. Een kleurrijk, vrolijk
ogend kunstwerk gemaakt door
de leerlingen van het Grescollege in
Reuver en basisschool Het Spick uit
het ‘drakendorp’. Naar een ontwerp
van kunstenaar Jos Beurskens.
Door Rob van Deurzen