woensdag 16. 06. 2021 REGIO 5
WAAT E WAER
FRITS NIES
COLUMN
Vol
Evelien fietst het hele land
door voor inloophuizen
openhartige en realistische inkijk in
haar leven met kanker. Als de pandemie
uitbreekt en het vliegverkeer
stilvalt, komt Evelien gedwongen
thuis te zitten. Ze blijft positief. „De
coronacrisis heeft me gedwongen
om na te denken over mijn toekomst.
Het resulteerde in een tweede
boek: Dit boek brengt geluk. Tijdens
het schrijven vroeg ik me af
waar ik de wekker nog voor zou zetten.
Anders gezegd: wat maakt me
nog gelukkig?” Haar werk niet
meer, stelt ze vast. Evelien maakt
gebruik van een vertrekregeling,
start een eigen bedrijf en is nu naast
schrijver ook spreker.
Haar positiviteit wil ze overbrengen
op anderen met een fietstocht door
Nederland waarbij ze de 75 IPSOhuizen
bezoekt. Dagelijks fietst ze
twee etappes die telkens eindigen
bij een IPSO
of Toon Hermans
Huis. Ze is 18 juni te gast in Weert, 21
juni in Sittard en Maastricht, 22 juni
in Heerlen en Roermond en 23 juni
in Venlo.
„De inloophuizen zijn van cruciaal
belang voor veel mensen die worden
getroffen door kanker. Ze staan
echter op instorten door de coronacrisis.
Met mijn tocht wil ik ze niet
alleen onder de aandacht brengen,
maar ook geld ophalen.”
Wie de actie van Evelien wil steunen, kan doneren
via www.evelienvanderwerff.info.
ROERMOND
‘Borsten kwijt, baan kwijt, maar
wel een fiets en een missie’. Met
deze slogan fietst de 57jarige
Evelien van der Werff door Nederland
om aandacht te vragen en
geld op te halen voor onder meer
de Toon Hermans Huizen. Dinsdag
22 juni arriveert ze in Roermond.
DE OMMEZWAAI
DOOR WIM SCHULPEN
Slager Frans werd na Spaanse
carrière beeldend kunstenaar
Frans Jansen in het Roercenter
bij de door hem vervaardigde
bronzen maquette van
Roermond als middeleeuwse
vestingstad.
FOTO ROB VAN DEURZEN
Frans in zijn jongere jaren als slager in Maasbracht. PRIVEFOTO
Uw carrièreswitch!
Wij zijn op zoek naar lezers die
een bijzondere carrièreswitch
hebben gemaakt. Stuur een
omschrijving naar:
noordmidden@
delimburger.nl
‘De Ommezwaai’ geeft een inkijk in
de keuzes van mensen die van loopbaan
zijn veranderd. Frans Jansen
bouwde als slager in Spanje een
succesvolle carrière in de vleesbranche
op. Uiteindelijk keerde hij
terug naar Nederland om in Roermond
een nieuw bestaan als beeldend
kunstenaar op te bouwen. Een
nooit verdwenen jongensdroom
ging daarmee in vervulling.
„Ik ben geboren in Maasbracht
waar mijn vader een slagerij had.
Die heette Slagerij Wevers, genoemd
naar de achternaam van
mijn moeder. Als kind wilde ik al
kunstenaar worden. Maar dat zag
mijn vader helemaal niet zitten, omdat
je volgens hem met kunst niet de
kost kon verdienen. Ik moest maar
slager worden, vond hij. En dat heb
ik toen gedaan, liefst 35 jaar in de
slagerij van mijn vader,” blikt Frans
terug op zijn jonge jaren. „Maar om
als slager tóch een beetje aan kunst
te doen, maakte ik sculpturen uit
dierlijk vet. Trouwens, met het maken
van ‘s werelds grootste pan met
zult
huidvleis dus
kreeg ik een vermelding
in het Guiness Book of Records.
Omdat ik het slagersvak tot
in de puntjes onder de knie wilde
krijgen, behaalde ik in Den Bosch
ook nog het veehandeldiploma. Uiteindelijk
werd ik gekozen in het
hoofdbestuur van de Algemene Nederlandse
Slagersbond.” Mede
door die landelijke bestuursfunctie
kwam Frans Jansen in contact met
een Nederlandse zakenman die eigenaar
was van een aantal slagerijen
in de vestigingen van een grote
supermarktketen in Spanje. Deze
landgenoot vroeg de Limburger of
hij eens naar die slagerijen wilde
gaan kijken om advies voor verbetering
uit te brengen. En dat deed
Frans.
„Kennelijk vond mijn opdrachtgever
dat ik goed werk had geleverd,
want hij nam mij in dienst om in
Spanje de kwaliteit van de supermarktslagerijen
te bewaken en
nieuwe slagerijen op te starten. En
zo werd Valladolid
de voormalige
hoofdstad van Spanje
jarenlang
mijn woonplaats. Maar toen ik zestig
werd, vond ik het na twaalf jaar
tijd om terug te keren naar Nederland
en daar mijn droomwens van
kunstenaar te verwezenlijken.”
Eenmaal terug ging Frans studeren
aan de kunstacademie in het Belgische
Hasselt, waarna hij zich in
Düsseldorf bekwaamde in beeldhouwen
en keramisch werk. „Mij
werd tijdens die studies duidelijk
dat ik niet alleen een beenhouwer
ben, maar ook een beeldhouwer.
Vroeger maakte in beelden van vet,
nu van brons.”
Frans Jansen is inmiddels
als hobby
al zo’n zeventien jaar stadsgids
in zijn woonplaats Roermond, die
historisch gezien meerdere raakvlakken
met Spanje heeft, en niet alleen
vanwege de band met Santiago
de Compostella door de reliek van
Sint Jacobus in de kathedraal. Een
voorbeeld: „Koning Filips II werd in
1549 tijdens de Spaanse bezetting in
Roermond gekroond tot hertog van
Gelre. Als dank daarvoor wees de
streng katholieke vorst Roermond
aan als bisschopsstad”.
Tussen de
schapen in
Spanje. FOTO
PRIVÉFOTO
DOOR PAUL DOLHAIN
Aan positiviteit ontbreekt het niet
bij de Noordwijkse Evelien van der
Werff en dat terwijl ze heel wat klappen
te verwerken kreeg in haar leven.
Als ze 40 is, wordt bij haar
borstkanker geconstateerd. Het
herstel is zwaar, er wordt een borst
geamputeerd, maar ze overwint.
Van der Werff pakt haar leven op en
heeft plezier in haar werk als stewardess
bij de KLM. Maar vlak na
haar vijftigste verjaardag volgt een
nieuwe klap. „Ik voelde me kerngezond,
maar na een bezoekje aan de
borstenbus bleek dat ik weer kanker
had. Dus terug de mallemolen in.”
Opnieuw slaat ze zich erdoorheen.
„Het was een heel eenzaam traject,
had ik toen maar de IPSOhuizen
(Instellingen PsychoSociale Oncologie,
red.) ontdekt. Mijn lijf begon
niet alleen te protesteren, ik wist
zelf ook niet meer wat ik wilde met
mijn leven.”
Evelien zet haar gevoelens op papier.
In het boek Routeplanner door
de jungle van kanker geeft ze een
jaar moeten missen. Aan de haven
van Harderwijk bezondigden we
ons zonder Biblebeltbedenking
aan de bij Johannes Kok (‘Sinds
1899’) gerookte paling uit katholiek
NoordIerland,
met een Weizener
uit Limburg, Hertog Jan dus. We
doopten het zicht op het Dolfinarium
in de nostalgie van vervlogen
schooluitstapjes die ooit ‘dolfijn’
waren. Wat kon er misgaan…?
Toen ik zaterdagochtend ons
verblijf met twee dagen wilde
verlengen, kreeg ik te horen dat
alles ‘vol’ was. Ja, en? Er waren
vrijdag campers ‘zomaar’ binnengereden
en er zouden nog reserveringen
arriveren. In plaats van
strak beheer, besloot de kampleiding
dat wij moesten plaatsmaken.
Het leek wel op het (steeds
minder) monumentale stadskerkhof
van Weert. Daar hangt sinds
kort weer zo’n omineus plakkaat
met tientallen nummers van
graven en namen van doden ‘die in
2021 verwijderd worden’. Zomaar,
zonder administratief respect voor
registratie en/of recht. Alles is vol,
er kan niets verdiend worden aan
eeuwige eigendom, wel aan
tijdelijke verhuur, dus plaatsmaken!
Uiteindelijk pakte administratief
ingrijpen goed voor ons uit in
Hierden; wij mochten blijven. Nu
onze voorouders nog. Op de
Molenpoort in Weert. En al die
andere monumentale kerkhoven in
de regio. Vol=Vol.
Wij gingen volledig geprikt voor
een lang weekend los. Met de
camper Nederland in. Het mocht
weer. Nee, beter, het kón weer.
Dus, heel Nederland ging los, met
de camper Nederland in. Nederlandse
gekte, zoals alleen gekte
Nederlands kan zijn. En wij vanuit
Limburg meedoen. Omdat heel
Holland dan Limburgs wil lullen in
het zuiden, dachten wij we gaan
Limburgs lullen in de Hanzesteden.
Te beginnen in Harderwijk.
Normaal reserveer je niet, maar
kom, laten we deze keer maar wel
doen, want heel Nederland gaat
los. Allemaal wegen, wankelen,
wennen. Na anderhalf jaar op stal.
Er zullen er vast meer die kant op
gaan. En dat bleek zo. Wij belden
een hoeve in Hierden en ja het kon,
als we even een sms’je stuurden
met naam, kenteken en plan.
Zogezegd, we reserveerden ‘voor
minimaal twee dagen’; een slag om
de arm voor als we naast een
gierput of, nog erger, Oranjegekte
terecht zouden komen.
Het was geweldig. Puik weer,
rustige plek aan grazige weiden vol
klaprozen en korenbloemen, geen
industrie of logistics en in de verte,
aan het Veluwemeer, een broedende
zeearend. We fietsten erlangs,
over de dijk door het geografisch
middelpunt van Nederland, naar
Biddinghuizen om daar aan de
layout
van Lowlands te ruiken nu
we Moulin Blues en Bospop nog een
REAGEREN?
f.nies@me.com