Woensdag 14. 06. 2023 3
De halte
Column
maasbree
Cultuurmiddag op
zorgboerderij Dubbroek
lottum
Tuinconcert Gé Titulaer
met gastoptredens
Tevens ruim assortiment echT houTen keukens.
• P ERSOONLIJK, Van strak en modern tot robuust en landelijk.
eerlijk en
GedeGen adVies
• KEUKENS VOOR
elk BudGeT,
VAN BASISKEUKEN
TOT maaTWerk
• OOK LOSSE INBOUW-
BOUWAPPARATUUR
• eiGen
monTaGediensT
•• • •40 •• jaar •••
Al meer dan
Markt 31b, Kessel
077 - 462 1898
verhaegenkeukens.nl
45
Zorgboerderij Dubbroek in Maasbree
is zondag een cultuurpodium
voor kunst, muziek en literatuur.
Op het terrein is een kunstroute uitgezet
waar lokale kunstenaars hun
werk tentoonstellen. Op het erf, onder
de kastanjeboom, spelen de
Maasbreese band Harvest Moon en
de Britse Jeugdfanfare. Ook schrijver
Ton van Reen, woonachtig in het
Dubbroek en schrijver van de VIArubrieken
Van Nul tot Nu en De literaire
hoek, is van de partij.
De cultuurmiddag duurt van 14.00
tot 18.00 uur.
De Venlose zanger en musicus Gé
Titulaer geeft zondag 25 juni voor
de derde keer een tuinconcert in
Lottum. Vorig jaar vonden ruim
honderd bezoekers een plek in de
tuin op het adres Grubbenvorsterweg
34a. Ook dit jaar kunnen zij een
picknickmaaltijd meenemen of bestellen.
Drankjes zijn ter plekke verkrijgbaar.
Gé Titulaer treedt op met
zangeres Vera de Bree en zijn eigen
combo. De toegang is gratis.
Het concert begint om 15.00 uur. Aanmelden
kan op www.getitulaer.com.
REGIO
door Sef Derkx
Op weg naar de Algemene Begraafplaats
zien we dat Maurice
Peters er al is. Het was druk in de
bus naar VieCuri. Met onervaren
passagiers zonder ov-kaart, die
met de bankpas afrekenden. Gedoe
dus. Het is vandaag de sterfdag
van Felix Peters, de vader van
Maurice. De Hofzanger van Jocus
kwam in 1963 om het leven ten
gevolge van een verkeersongeluk.
Zijn zoon was op het fatale moment
pas drie maanden oud. Hij
heeft zijn vader ooit gekend. Er
waren alleen de verhalen. Als die al
werden verteld. Het verdriet was
vooral een in stilte gedragen
verdriet. Bij de grootouders van
Maurice lagen vanaf januari naast
de pick-up de plaatjes die zijn
vader had opgenomen. Klassieke
Venlose vastelaovesleedjes als
Sjiengeleboem!, Blauwe Auge en Zo’n
Maedje. Muzikaliteit heeft de zoon
van de vader geërfd. Sterker nog.
Maurice heeft Sjiengeleboem! en
Blauwe Auge opnieuw opgenomen.
Ze zijn te beluisteren via YouTube.
We hebben afgesproken om het
graf van Felix te bezoeken. Hoge
loofbomen op de begraafplaats
zorgen voor beschutting tegen de
zon. Sommige stammen zijn met
een witte substantie ingestreken.
Ernaar gevraagd, vertelt een
medewerker dat het een bescherming
is tegen uitdroging. De
laatste rustplaats van de zanger is
op een veld, dat pal in de zon ligt.
De graven zijn er grotendeels
geruimd. Felix ligt moederziel
alleen, zonder directe buren. We
ruimen verdroogde bladeren en
plantenresten op en mijmeren
over het noodlot dat hem trof. Op
donderdag 6 juni 1963 raakte Felix
tussen Weert en Eindhoven
betrokken bij een ongeluk. Een
vrachtwagen die op de verkeerde
weghelft was beland, botste
frontaal op de auto van de Venlonaar.
Peters werd in zorgwekkende
toestand overgebracht naar het
ziekenhuis, waar hij dezelfde avond
overleed. Negenentwintig jaar
jong.
Alom was de verslagenheid groot.
Felix was als zanger een bekende
Venlonaar. Hij had een mooie,
heldere stem en was een charmante
man. Kwam hij op de bühne, dan
gebeurde er wat. Vooral met
Sjiengeleboem! kreeg hij iedere zaal
mee. De vocale vonken spatten
eraf. Tot de bewuste ongeluksdag
in 1963. Zijn vrouw Lilly Durlinger
bleef achter met een baby van drie
maanden. Verdrietiger kan het
niet. Zielenpijn die weer wordt
gevoeld op de sterfdag zestig jaar
later. Er is echter één troost. De
artistieke nalatenschap, de
opnames van Felix Peters die
bewaard zijn gebleven. Nog steeds
wanneer ze worden gedraaid, zingt
het publiek ze mee. Het zijn
Venlose vastelaovesleedjes voor de
eeuwigheid, verankerd in het
collectieve geheugen.
Reageren?
redactievenlo@delimburger.nl
Nalatenschap
Monique Aerts-Mooijman
ontving in tweeëneenhalf jaar
tijd ruim driehonderd ansichtkaarten
uit het buitenland.
Nagenoeg net zoveel stuurde ze
er terug. Foto adriaan de roode
venlo
Postbode bezorgt Monique
een feestje in de brievenbus
Wereldwijd briefkaarten versturen
en ontvangen, dat is volgens Monique
Aerts-Mooijman in het kort het
principe van postcrossing. „Via een
account op Postcrossing.com krijg
ik op verzoek een willekeurig adres
van een van de andere leden. Vervolgens
lees ik in hun profiel waar ze
van houden en daar probeer ik op in
te spelen in de keuze van de kaart en
de tekst die ik erop zet. Als het verhaal
van iemand mij raakt, ga ik er
eens extra goed voor zitten. Dan
maak ik een klein kunstwerkje van
de achterkant, met stickers, stempels
en washitape.”
Hoewel de site bijna 38.000 Nederlandse
leden telt, is postcrossing
geen alledaagse hobby. Monique
kende het fenomeen zelf ook niet
voordat een reisvriendin er haar
eind 2020 op wees. „Zij wist door
mijn koffers vol reisdagboeken dat
ik van het schrijven ben én van andere
culturen hou. Die combinatie
vind je ook in postcrossing.”
Willi
Het online platform is in juli 2005
opgezet door de Portugees Paulo
Magalhães. Waar zijn beroemde
naamgenoot als eerste ooit met een
zeilboot de wereld rondreisde,
maakt Paulo dat voor iedereen mogelijk
middels ansichtkaarten. Tot
groot genoegen van velen, zo blijkt:
nog geen drie jaar na de start viel de
miljoenste kaart op een deelnemende
deurmat, inmiddels staat de teller
op bijna 72 miljoen. Daar terechtgekomen
dankzij ruim
800.000 leden in 211 landen. Met de
Duitse ‘Willi’ als toppostbezorger.
Hij stuurde al 36.613 ansichtkaarten
de wijde wereld in.
Zover is Monique nog niet. „Ik heb
er tot nu toe 295 verstuurd en 302
ontvangen. Meestal schrijf ik vijf,
zes kaarten tegelijkertijd. Woensdag
is mijn vrije dag en dan is het
heerlijk om er op deze manier een
uurtje tussenuit te zijn. Na een paar
weken krijg je dan ook weer een hele
trits kaarten terug. Er is niks fijner
dan dat er na een lange werkdag iets
leuks in je brievenbus zit. Dat is echt
een feestje.”
Dat feestje maak je zo duur als je zelf
wilt, benadrukt ze. „Een postzegel
kost 1,65 euro en je bepaalt zelf hoeveel
kaarten je verstuurt. Van mij
zijn er altijd maximaal vijftien onderweg,
anders wordt het zo’n verplichting.
Zodra een kaart aankomt
en door de ontvanger op de site is geregistreerd,
wordt mijn adres aan
iemand anders verstrekt en krijg ik
op mijn beurt post. Die komt letterlijk
uit alle windstreken; van Japan
tot Amerika en van Finland tot
Zuid-Afrika. Ik krijg ook kaarten uit
Rusland en Oekraïne. Dat is bizar,
want je denkt al gauw dat het leven
er stilstaat. Zelf stuur ik overigens
ook gewoon kaarten naar beide landen.
Ik kies geen partij, boycot niemand.
Overheden voeren oorlog,
postcrossers niet.”
Gemiddeld elke drie dagen vindt
Monique Aerts-Mooijman uit Venlo
een buitenlandse ansichtkaart op
haar deurmat. De afzender is haar
onbekend. Maar terugsturen is
geen optie. Want hoewel ze nooit
vooraf weet van wie de kaarten
afkomstig zijn, weet ze wel dat die
speciaal voor haar aangeschaft en
geschreven zijn. Monique en de
onbekende verzenders doen
namelijk aan postcrossing
Door gertie schouwenberg
venlo/blerick
Archeologiedagen bij musea
Het Limburgs Museum heeft zondag
een archeologiefestival, waar
bezoekers de belegering van Venlo
door het leger van Oranje kunnen
beleven. Ook zijn er schietdemonstraties
en workshops. Wie meer
verdieping zoekt, kan aansluiten bij
de lezingenreeks over oorlog en vrede
in het museumatelier, of de tentoonstellingen
De Zonnekoning en
Oranje en Van neanderthaler tot stedeling
bekijken. Daarnaast laat het
museum zijn bezoekers de Archeo
Route Limburg beleven in 3D en
middels augmented reality. Bijvoorbeeld
het verhaal van het paardengraf
in Borgharen, dat in 2010 is ontdekt.
De 67 skeletten zijn van oorlogspaarden
die zeer waarschijnlijk
tijdens cavaleriegevechten rondom
Maastricht ten tijde van de Franse
koning Lodewijk de Veertiende zijn
gesneuveld.
Deze maand is het precies 350 jaar
geleden dat Lodewijk XIV, ook wel
bekend als de Zonnekoning, Maastricht
veroverde in slechts dertien
dagen. In 1676 ondernam stadhouder
Willem III van Oranje een mislukte
poging om de stad terug te
winnen voor de Nederlandse Republiek.
Uiteindelijk bleven Franse
soldaten en bestuurders nog tot
1679 in Maastricht aanwezig.
Ook het Fort Museum op het kazerneterrein
in Blerick neemt deel aan
de Nationale Archeologiedagen.
Zaterdag is er een activiteit voor
kinderen. Zij kunnen in en rondom
het museum kennismaken met archeologie
en de archeologen die dit
werk uitvoeren. De jeugdige bezoekers
mogen onder meer zelf met de
metaaldetector aan de slag.
De Nationale Archeologiedagen op
16, 17 en 18 juni brengen het
verleden tot leven met honderden
activiteiten door het hele land. Ook
het Limburgs Museum en het Fort
Museum doen mee.