woensdag 21. 07. 2021 REGIO 3
Helmus Kok: „In alles wat ik doe
heb ik plezier.” FOTO JOHN PETERS
HEYTHUYSEN
‘Hollander’ Helmus draagt
stokje van De Tump over
Hij kan het zich nog levendig herinneren;
de avond dat bekend werd
dat hij café De Tump in Heythuysen
zou gaan overnemen, nu dertig jaar
geleden. Eén keer eerder was Helmus
Kok er binnen geweest, toen hij
die avond het enige vrije plekje aan
de bar opzocht.
Grote mond
Hij zette zich stikzenuwachtig
naast Jos
degene met de grootste
mond van allemaal, bleek. Die
maakte toen een opmerking in het
dialect tegen de in Soest geboren
Kok, die er dan ook niets van verstond.
„Maar blijkbaar heb ik toen
iets teruggezegd waardoor iedereen
moest lachen en Jos
later een
goede vriend van me geworden
monddood was. Nou, toen was het
goed.”
Het was het startpunt van een dertig
jaar lange horecacarrière in
Heythuysen voor Kok, op twee kleine
uitstapjes na. Hij groeide uit tot
een bekend gezicht in het dorp; de
‘Hollander’ werd één van hen. Het
begon met De Tump, tussendoor
was hij zeventien jaar eigenaar van
De Busjop en de laatste zes jaar is hij
terug en sluit hij af bij zijn eerste liefde
in Heitse.
Kok daalde met zijn gezin vanuit
Soest af naar het zuiden, nadat hij er
afscheid had genomen van zijn bardancing.
Na een aantal jaar in loondienst
begon de horeca te trekken,
zeker toen er een aanbod kwam en
hij De Tump kon overnemen. „Het
was al gauw te klein, zo goed liep het.
We hebben het toen flink verbouwd.
En toen het eindelijk klaar was,
kwam De Busjop op ons pad.”
Hij had altijd al gedroomd van een
oude boerderij in een bos, horeca of
niet. Hij houdt ervan om oude gebouwen
op te knappen, zegt hij. Hij
ruilde De Busjop tegen zijn huis. Op
zaterdag stonden op beide plekken
de verhuiswagens voor de deur: gelijk
oversteken. „Ik heb een beetje
bij moeten leggen. Maar wat een geweldige
tijd. Toen was ik ook niet
langer die Hollander, maar opeens
‘die van De Busjop’.”
Gunfactor
Kok heeft eigenlijk altijd de gunfactor
gehad, denkt hij, waardoor het
overal goed liep. En de liefde die hij
uitstraalt voor zijn werk, is daarin
ongetwijfeld een belangrijke factor.
„In alles wat ik doe, heb ik plezier.
Anders stop ik ermee of ga ik weg,
heel simpel.” Het spitst zich vooral
toe op verbouwen en de gezelligheid
van de horeca.
Zeven jaar geleden leidden beide facetten
hem terug naar De Tump. De
zaak stond al jaren leeg. Kok stelde
zijn vrienden voor om een reünie te
houden. In het vervallen pand werd
een tap en muziekinstallatie geplaats,
en hupsakee. „Een geweldig
feest, met 250 man. Na afloop heb ik
de sleutel weer ingeleverd. En toen
vroeg de eigenaar of ik het nieuw leven
in wilde blazen.”
Nu heeft hij zelf de sleutel doorgegeven,
per 1 juli, op de dag af dertig jaar
nadat hij De Tump heeft overgenomen.
„Ach, ik mis het nu al. Kort na
de overname heb ik een weekend
uitgeholpen. Dan ben ik weer helemaal
in mijn element.”
Exact dertig jaar na zijn entree in
Heythuysen draagt horecaman Helmus
Kok van De Tump het stokje
over. „Ach, ik mis het nu al. In de
zaak ben ik helemaal in mijn element.”
DOOR MAIKEL SUILEN
IN EN OET DE SJTAD
SJRA PUTS
COLUMN
Tijdens de watersnood van afgelopen
week schoot de hulp van alle
kanten toe. Uit het hele land en
natuurlijk ook uit Roermond en
omstreken zelf. Ik hoorde dat er,
onder andere bij de Hambeek,
honderden mensen zandzakken aan
het vullen waren om een dijk te
bouwen. Ik licht er slechts één
voorbeeld uit. Het verdriet en de
wanhoop waren groot. De Heilige
Christoffel die op hoogen torentrans
in ’t zonlicht staat, zag het aan. Hij
draagt een kind op zijn schouder
dat volgens de legende God bleek te
zijn die door Christophorus de
veerman naar de overkant gebracht
moest worden. Bizar en wat een
tegenstelling of is er een overeenkomst?
Ik was in de Kats (Remunjs waordebook)
op zoek naar het woord
naober: buurman. Een woord dat we
niet vaak meer horen. Maar het
ging me eigenlijk om de context van
de afgelopen week: over naoberplich.
Het was vroeger ongeschreven wet
dat, als er iets ergs in jouw buurt of
bij jouw buren gebeurde, je klaar
moest staan om te helpen. Ik
herinner me van vroeger dat er
‘namens de buurt’ regelmatig werd
aangebeld omdat er een buurtgenoot
overleden was en er geld werd
opgehaald voor een bloemstuk. Dat
hoorde zo.
Dat lezende kwam ik tot de conclusie
dat er bij de handen die zakken
zand vulden geen sprake was van
naoberplich. Er was immers niemand
die een ander verplichtte om
de rubberlaarzen aan te trekken en
in de zandzakkenlijn te gaan staan.
Maar tóch was er die ongeschreven
wet dat je niemand in de kou laat
staan. En niet omdat ‘het zo hoort’
maar omdat wij dat gewoon doen in
die situaties. Limburg en Roermond
hebben al vaker bewezen bij
ernstige rampen schouder aan
schouder te staan. Och, het zal in
Friesland wellicht niet anders zijn
en in de Achterhoek of Brabant al
evenmin.
Tegenover die goede naobers
stonden ook kwalijke voorbeelden.
Het schijnt dat er bij de ramptoeristen
zelfs mensen in veiligheidshesjes
kwamen kijken om zo de indruk
te wekken dat ze bij de hulpverlenersbrigade
hoorden. Walgelijk!
Ik
hoop van ganser harte dat die
gasten flinke boetes hebben
gekregen. Ik heb alles dag en nacht
gevolgd via hét kanaal dat daarvoor
ingericht was. L1: dé officiële
calamiteitenzender. Dag en nacht
waren de radiomakers (ook via tv)
in touw om ons elk kwartier van de
nieuwste informatie van de Veiligheidsregio
te voorzien.
Tussen Valkenburg en Mook is er
veel leed geweest. Maar ik twijfel er
niet aan dat er ook mooie dingen
zijn ontstaan. Een ervan is dat de
ongeschreven wet van naoberhulp
nog altijd bestaat. Christoffel heeft
het allemaal aanschouwd. Ik hoop
dat iedereen in Remunj veilig aan de
overkant is gekomen.
REAGEREN?
redactieroermond@delimburger.nl
Naoberplich
Kindervakantiewerk Linne
zoekt helpende handjes
ROERMOND
Bibliotheek Bibliorura ontvangt
opnieuw kwaliteitscertificaat
Bibliotheek Bibliorura heeft op 12
juli opnieuw een officieel kwaliteitscertificaat
Bibliorura, gevestigd aan de Neerstraat
1113
in Roermond, scoorde
op veel onderwerpen positief. Een
belangrijk onderdeel van de toetsing
is het maatschappelijke effect
en de toekomstbestendigheid van
de organisatie. Met het certificaat
heeft de Bibliotheek Bibliorura de
bevestiging gekregen dat de functies
en diensten op een juiste manier
uitgevoerd worden en dat aan alle
kwaliteitsnormen wordt voldaan.
Het certificaat is vier jaar geldig.
Bibliorura is blij met de uitslag. Directeur
Jeanine Deckers: „Het is
fijn om een officiële bevestiging te
krijgen dat we goed bezig zijn. Ik
ben het meest trots op het feit dat de
auditoren expliciet vermelden dat
onze medewerkers bevlogen en enthousiast
zijn.” De conclusie van het
auditrapport is helder: „Bibliorura
werkt vanuit een duidelijke en consistente
visie op educatie en heeft de
educatieve functie, inclusief de focus
op de collectie, in de praktijk stevig
uitgewerkt”.
De Certificeringsorganisatie Bibliotheekwerk,
Cultuur en Taal
(CBCT) toetst als onafhankelijke
organisatie de kwaliteit van bibliotheek
en cultuurorganisaties en
van programma’s en diensten voor
geletterdheid.
ontvangen van de Certificeringsorganisatie
Bibliotheekwerk,
Cultuur en Taal (CBCT). Hiermee
voldoet de organisatie aan
belangrijke kwaliteitsnormen die
gelden voor bibliotheek
en cultuurorganisaties.
Kindervakantiewerk Linne is op
zoek naar vrijwilligers, die de handen
uit de mouwen willen steken
tijdens de kindervakantiewerkweek
en de week ervoor.
De vereniging is op zoek naar mensen
die willen ondersteunen bij het
op
en afbouwen van het terrein op
zaterdag 21 augustus en zaterdag
28 augustus. Op maandag 23 augustus
zijn er technische en handige
ouders en familieleden welkom
die kunnen helpen met bouwen en
knutselen met hout. Ook zijn er nog
leidsters en leiders nodig.
Vanaf 16 augustus worden de programmaboekjes
rondgebracht in
Linne. Ook daarvoor kan de organisatie
van het kindervakantiewerk
in het dorp nog handjes gebruiken.
LINNE