Woensdag 19. 07. 2023 3
Oetgesjtreke
Column
Grevenbicht
‘Op Staai Tuinconcert’ in
Week van de Popmuziek
€ €
€ €
€
€ € € €
€
€ €
€ €
€
€ € € €
€
Sittard
Trevianum-leerling derde
op olympiade in Tokio
€ €
€ €
€
€ € € €
€
€ €
€ €
€
€ € € €
€
€
€
€
€
€ €
€
Bezorg jezelf een volle
BANKREKENING
€ €
€
€ €
€
€
€
€
€ €
€
€ €
€
€ €
€
€
€
€
€ €
€
€ €
€
€ €
€
€
€
€
€ €
€
€ €
€
€ €
€
€
€
€
€ €
€
€ €
€
€ €
€
€
€
€
€ €
€
€ €
€
€ €
€
€
€
€
€ €
€
€ €
€
€ €
€
€
€
€
€ €
€
€ €
€
€ €
€
€
€
€
€ €
€
€ €
€
€
€
€ €
€
€ € €
€ €
€
€
€
€
€
€
€
€ € € €
€
€ € €
€
€
€
€ €
€
€
€
€ €
€
€
€Meld je aan op
bezorgdekrant.nl
Start direct als
krantenbezorger en ontvang € 1000,-
startbonus!*
* informeer naar de voorwaarden
Paul Heffels
Deze week zou mijn moeder 102
jaar oud geworden zijn. Toen ze in
haar early nineties wat achteruitging
qua zelfredzaamheid, wisten
we het uiteindelijk onvermijdelijke
verhuizen naar een verzorgingshuis
lang voor ons uit te schuiven
via een ingenieus samenspel van
mantelzorg, thuiszorg, Wmo,
hulpmiddelen, huisarts, poetshulp,
zorghulp. Tot het echt niet meer
ging en een warm zorghuis
wachtte.
Gelukkig dat het zich tot zo’n jaar
of 5 geleden afspeelde en niet op
dit moment, laat staan over een
jaar of 10. ‘Mensen willen graag zo
lang mogelijk zelfstandig blijven
wonen in hun eigen omgeving’,
heet dat in Haagse politici-praat.
Eigenlijk bedoelen ze: ‘we doen
even niets, stellen een minimaal
budget beschikbaar en gaan op
onze handen zitten om te zien hoe
goed bedoelende mantelzorgers,
familie, buren en kennissen alles
wel voor ons oplossen.’
De (ouderen-)zorg staat onder
druk, onder andere omdat de
kabinetten Rutte 1 t/m 4 er, net als
met zoveel andere onderwerpen,
onvoldoende aan gedaan hebben
en het allemaal een beetje op hun
beloop (lees: aan de markt) hebben
gelaten. Aan preventie of inspelen
op problemen die zich aankondigden
is niet veel aandacht besteed.
Achteroverleunen was het devies.
Gevolg: onbeheersbare zorgkosten,
dreigende infarcten in de
planning, grote personeelstekorten,
wachtlijsten, discussies over
rechten en voorwaarden op zorg.
Daarbij zijn er in onze regio
discussies over houdbaarheid van
twee ziekenhuizen op een oppervlakte
waar er tot voor kort een
zestal actief waren, met ondanks
dat nog honderdachtenveertig
vacatures.
Ergens ben ik blij dat mijn moeder
dit soort sores bespaard is gebleven:
geen bezoekverbod in coronatijd,
geen afbouw van de schaarse
zorg, geen afdeling op slot vanwege
personeelstekort.
Ik denk dat ze het ondanks alles
toch tevreden had ondergaan.
Waarschijnlijk had ze zelfs moeite
gedaan zich tegenover nieuwe zorg
verstaanbaar te maken in het
Filipijns of in het ‘robots’ en zou ze
vooral dankbaar zijn geweest voor
alle goede zorgen.
Jarenlang was ze zelf belangeloos
actief als vrijwilliger en had ze zich
– zoals dat de komende tijd van ons
allen gevraagd zal worden –
ingezet om de familie, de buurt en
het dorp leefbaar en gezellig te
houden. In de tijd dat dit nog
vanzelfsprekend was. Zonder
economisch motief. Waarschijnlijk
kon ze daarom de inspanningen
van elke gehaaste verzorgende in
haar kamer of hulp aan haar bed
zo waarderen. Ze wist waarom
deze mensen het deden. En dat
had weinig met budget te maken.
REAGEREN?
redactiesittard@delimburger.nl
Zorg
De tuin aan de Staai 9 in Grevenbicht
is zondag 23 juli vanaf 13.30
uur open tijdens de Week van de
Limburgse Popmuziek.
Een oude bekende van de ‘Op Staai
Tuinconcerten’ is Violet’s Tale, een
country- en americana-band uit
Zuid-Limburg. Het voorprogramma
wordt verzorgd door de singersongwriter
Madison in een akoestische
setting.
Wie zeker wil zijn van een zitplaats,
kan een stoeltje meebrengen. Toegang
is gratis maar een bijdrage
wordt op prijs gesteld.
De 16-jarige Robert Stepanyan van
het Trevianum in Sittard heeft de
bronzen medaille behaald op de Internationale
Natuurkunde Olympiade
in Tokio.
Nooit eerder behaalde een Nederlandse
vierdeklasser een derde
plaats in de internationale eindronde
van de wereldwijde natuurkunde
competitie voor middelbare scholieren
vanaf klas 4.
Aan de wedstrijd waarin natuurkunde
vraagstukken moesten worden
opgelost, namen 387 leerlingen
uit 83 landen deel.
REGIO
Jeu en José Pisters voor
een grote ‘15’ op hun
oude NS-wachtershuisje
in Elsloo die het
aantal kilometers tot
Maastricht weergaf.
Foto Peter Trompetter
Elsloo
60 jaar samen: ‘We nemen
het leven zoals het komt’
De brief komt pas na een tijd ter
sprake. Het echtpaar is heel bescheiden,
vindt die zestig jaar huwelijk
eigenlijk heel gewoon, maar
dit is toch wel leuk. Net als de felicitaties
van gouverneur Roemer. „We
lijken wel belangrijk!”
José werkte op kantoor van een ijzerhandel,
Jeu bij een drukkerij
waar zij wel eens kwam. Toen zij 22
was en hij 24, troffen ze elkaar bij het
dansen in Geulle. „Hij was lief, had
gevoel voor humor en ik hou van lachen.
Hij bracht me thuis en is altijd
blijven komen”, vertelt José Pisters.
Ze zagen elkaar op woensdag, zaterdag
en zondag. Liefst gingen ze op
pad met de bromfiets, naar het
openluchttheater in Valkenburg bijvoorbeeld.
„Huwelijksaanzoek?
Nee, dat ging automatisch”, herinnert
Jeu zich. „Ik was 29, hij 31 en we
hadden een uitzet bij elkaar gespaard.
Zo ging dat”, vult José aan.
Het ‘zo ging dat’ klinkt regelmatig.
„We nemen het leven zoals het
komt.”
Na de bruiloft (13 juli 1963 voor de
kerk) woonden ze vijftien jaar in
Beek, waar ook de kinderen Jan en
Anja werden geboren.
In 1978 verhuisden ze naar het ouderlijk
huis van José: het solitaire
NS-wachtershuisje op een heuveltje
langs het spoor, zowat het laatste
huis van het dorp. „Mijn overgrootvader
wapperde hier vroeger met
een vlag als er een trein kwam”, vertelt
Anja.
Koude voeten
De tuin is nog zoals vroeger, met een
rozenperkje voor de deur. De heg
om het huis is ruim een eeuw oud.
Jeu houdt nog alles zelf bij, soms
met hulp van kleinzoons Bart en
Roel, op wie ze vroeger pasten. En
er is een parkeerplaats, maar zelf
hebben ze nooit een auto gehad. Jeu
is al meer dan 75 jaar bij de harmonie
van Beek. „Door weer en wind
ging hij erheen”, vertelt José trots.
„Ik heb er nu nog koude voeten van”,
zegt Jeu droog. Ze gingen ook altijd
trouw naar de kerk, maar volgen de
mis tegenwoordig via internet. De
krant lezen ze dagelijks. Nou ja,
„hoogtepunten en puzzels”.
Er was ook een angstige periode,
toen José kanker bleek te hebben in
haar gezicht. Een oog- en oorbeschadiging
zijn het gevolg. „Dat ik
nu alles drie keer moet zeggen, is
vermoeiend”, vindt Jeu. Maar ze
zijn blij dat ze er nog zijn. Ze maken
zich wel wat zorgen over de toekomst
van hun kleinkinderen. „Wij
kregen het steeds beter in het leven,
zij niet.”
’s Middags komt de locoburgemeester.
En ze gaan gezellig uit eten met
de familie. Gewoon: aardappelen,
groenten, vlees.
Hun huisje aan Terhagen in Elsloo
lijkt aan het einde van de wereld te
liggen. De post met felicitaties van
het koninklijk huis heeft het
diamanten echtpaar Jeu (91) en
José (89) Pisters toch weten te
bereiken.
Door Natascha Corbeek
Elke dag lokaal nieuws!
Wil jij het laatste nieuws uit
jouw regio elke dag in je mailbox
ontvangen? Meld je dan aan
voor onze lokale nieuwsbrief op:
» delimburger.nl/nieuwsbrief
Geleen
‘Hij zag wat goed is voor mijn zoon’
» Vervolg van de voorpagina.
De ouders van Vroemen, zijn vader
was schoolhoofd, waren betrokken
mensen, aldus Wackers. „Een gezin
met een groot hart. Pieter, impulsief
sterrenbeeld ram met groot rechtvaardigheidsgevoel,
had het niet
van een vreemde.” Vroemen hielp
Wackers later opnieuw. „Hij haalde
me na mijn ziekteperiode in het speciaal
onderwijs in Maastricht naar
de school in Geleen. Dat tekent
hem.”
Fatsoen en respect van leerlingen
zijn anno 2023 vervaagd. „Dat frustreerde
hem weleens. Hij staat voor
zijn principes. Desondanks zorgde
hij voor een werkzame situatie
waarin de band met leerlingen goed
bleef. Altijd weer weet hij hen vanuit
zijn betrokkenheid aan zich te binden.”
Caroline Hamersma is met haar gezin
op vakantie in de Verenigde Staten,
maar wil (8 uur ‘s ochtends in
Florida) haar zegje doen over de docent
die haar vier kinderen in de
klas heeft gehad. „Pieter is de parel
van Graaf Huyn. Hij ziet het kind.”
Ze vertelt over twee van haar zonen.
„De oudste ging over alle grenzen.
Pieter meldde wat hij zag, zonder de
privacy van mijn zoon aan te tasten.
Hij zag wat goed was voor mijn zoon.
Die werkt nu keihard en gaat bij de
politie.” Bij de jongste zoon: „Pieter
was zijn mentor terwijl het bij ons
thuis moeilijk ging. Hij had een luisterend
oor voor hem en ons. Anderen
zien alleen de buitenkant, maar
Pieter zag zijn potentie. vmbo werd
hbo. Dat is Pieter.”
Over wat Vroemen gaat doen nu hij
met pensioen is, heeft collega en
vriend Wackers wel een idee. „Hij
liet weten bezig te willen zijn met
ouderen. Pieter kan niet stilzitten.
Hij wil opnieuw iets voor anderen
betekenen.”