Woensdag 13. 09. 2023 3
Noord-Limburg
Stille disco brengt nieuw
leven in het verpleeghuis
Venray
Grote markt 1 | 0478-729900
Wullem
Column
Ruim baan voor MA-Run
Najaasmode 202 3
Killaars-Mode op de Ruiver
nodigt u weer uit .....
Want het is echt de moeite waard
om binnenkort onze verfrissende
Najaarscollectie te komen bekijken.
De koffiestaat voor uklaar.
Wij als Mode-team
zijn héél enthousiast om u weer te
adviseren in hoe wij voor u een mooie
combinatie kunnen samenstellen.
Graag tot gauw
bij Killaars-Mode.
www.killaarsmode.nl
www.killaarsmode.nl
REGIO
DOOR WIM MOORMAN
In de categorie ‘Belangrijk regionaal
nieuws dat ik door een verblijf
van twee maanden in het buitenland
niet de aandacht heb kunnen
geven die het verdient maar graag
alsnog wil memoreren’ nu svp even
uw aandacht voor een gebouw
waarvan ik me pas op betrekkelijk
hoge leeftijd heb gerealiseerd dat
het een architectonische schepping
was. Wat het voormalige
Boschveldcollege in Venray eerder
voor mij dan wel was? Een middelbare
school, een instituut, een
moloch. Maar vooral: iets waaraan
ik een grondige hekel had, een
angstaanjager.
Als leerling, ruim veertig jaar
geleden, heb ik het Boschveldcollege
in elk geval nooit beschouwd als
een gebouw met esthetische of
architectonische waarde. Nee, het
was er gewoon en dat was al erg
genoeg. Het heeft decennia
geduurd voordat ik het Boschveldcollege,
inmiddels Raaylandcollege
geheten, óók kon zien als een
waardevolle toevoeging aan de
Venrayse openbare ruimte met
architectonische kwaliteiten. Met
zijn strakke horizontale geleding,
witte gevels, platte dak en gebrek
aan opsmuk was het in 1968 door
de Venrayse architect Piet Lerou
ontworpen gebouw een typerende
representant van de wederopbouwarchitectuur.
En nu, terwijl ik buitenslands
vertoefde, is het voormalige
Boschveldcollege dus gesloopt. En
dat vind ik zonde.
Houdt het in Venray dan nooit op
met het verkwanselen van naoorlogs
architectonisch erfgoed? Na
onder meer Inalfa, busstation en
postkantoor opnieuw een naoorlogs
gebouw dat is opgeofferd aan
iets waarvan je je kan afvragen of
het vooruitgang valt te noemen. Ik
besef maar al te goed dat niet alles
kan worden bewaard, maar enige
prudentie is hopelijk toch niet
teveel gevraagd?
Intussen dreigt in buurgemeente
Horst aan de Maas sloop voor een
ander markant voorbeeld van
naoorlogse architectuur: Zonnehof.
Dit wooncomplex in Tienray
bestaat uit twee cirkels waaromheen
in beide gevallen 22 woningen
zijn gebouwd, respectievelijk in
1969 en 1973. Aanvankelijk woonden
in Zonnehof uitsluitend
bejaarden, inmiddels mensen van
alle leeftijden. Alles wijst erop dat
eigenaar Wonen Limburg van plan
is het complex binnen afzienbare
tijd te slopen. Ook in dit geval:
zonde. Niet voor niets noemt
architectuurhistoricus Joosje van
Geest de bouwwijze van Zonnehof
‘afwijkend en vrij uniek in zijn
soort’. Toch vrees ik dat ook
Zonnehof niet meer te redden valt.
Wanneer gaan Venray en Horst
aan de Maas nu eindelijk eens echt
serieus werk maken van inventarisatie
en behoud van wederopbouwarchitectuur?
Reageren?
redactievenray@delimburger.nl
Sloop
Jongeren die in stilte dansen met
draadloze koptelefoons op hun
hoofd, zijn een bekend fenomeen op
festivals. Op Facebook zag Irene
Rikken ook ouderen met headsets
op zingen en bewegen. Het waren
beelden van een stille disco in een
verpleeghuis voor mensen met dementie
in Australië. ‘Leuk voor
mam!’, schreef haar zus, die het
filmpje stuurde. In Nederland bleek
zoiets nog niet te bestaan. „Dus ben
ik er zelf maar mee begonnen.”
De eerste silent disco organiseerde
ze in 2018 bij D’n Horstgraaf, de
zorginstelling in Venlo waar haar
vorig jaar overleden moeder Carla
woonde. „Ze leed aan Alzheimer,
wist niet meer wie ik was en kon amper
nog praten. Als ik haar bezocht,
luisterden we vaak naar muziek.
Mam genoot daar enorm van.”
Zo ook van de silent disco. Maar er
gebeurde meer. „Het was alsof er
een knop omging. Ze kwam helemaal
los, begon zelfs te zingen. Duidelijk
verstaanbaar, terwijl ze normaal
niet verder kwam dan wat onsamenhangend
gebrabbel. Het is
ongelofelijk wat muziek met mensen
kan doen.”
Contact
Hetzelfde effect zag Irene bij de overige
‘discogangers’. „Hun familie
herkenden ze niet, maar de liedjes
wel. Door samen te zingen, dansen,
klappen en meedeinen ontstond er
ook contact. Iedereen genoot.”
Sindsdien toert de 47-jarige Venlose
door het hele land met Carlalala Silent
Disco Events, vernoemd naar
haar moeder. Het eerste discosetje
kreeg ze cadeau van een collega die
met pensioen ging en bij zijn afscheid
een dikke cheque meekreeg.
„Mijn idee sprak hem zo aan, dat hij
al het geld spontaan aan mij gaf.”
Inmiddels heeft Irene zelf al 85 starterssets
weggegeven en reist ze met
haar ‘stille drive-in discotheek’ het
hele land af, van Texel tot Maastricht.
„Meestal combineer ik het
met een weekendje weg. Qua organisatie
stelt zo’n silent disco niks
voor. Een paar koptelefoons met
zendertjes en een tablet, meer heb
je niet nodig. De muziek doet de
rest.” Is zo’n headset dan niet overbodig?
„Nee, die maakt juist het verschil.
Mensen met dementie zijn
heel gevoelig voor prikkels van buitenaf
en snel afgeleid. Door de koptelefoon
sluiten ze zich af van wat er
om hen heen gebeurt.”
Liedjes van vroeger zijn de beste
triggers. In een Limburgse dementie
hitlijst zou Geneet van ’t laeve van
Sjef Diederen bovenaan staan. „Ook
het Limburgs volkslied zit bij veel
mensen verankerd in het muzikale
geheugen. Hier in Venlo doen de vastelaovesleedjes
het goed. Mam had
iets speciaals met de Vrijbuiters. Ze
heeft nog met Ben Verdellen gevolleybald.
Als ze zijn stem hoorde, verscheen
er altijd een lach op haar gezicht.”
Moeder Carla is overleden, maar
Carlalala leeft voort. „Ook al zijn we
intussen vijf jaar bezig, het blijft pionieren.
Drenthe, Friesland en
Noord-Holland zijn nog witte vlekken
op de landkaart.”
Donaties voor de missie ‘Heel Nederland
aan de silent disco’ van Irene zijn welkom op
www.carlalala.nl.
Zingende ouderen met een koptelefoon
op. Silent disco is voor
mensen met dementie een waar
feest van herkenning. Irene Rikken
uit Venlo zag wat het met haar
moeder deed. „Ze leefde er
helemaal van op.”
Door Marcel van Lier
Elke dag lokaal nieuws!
Wil jij het laatste nieuws uit
jouw regio elke dag in je mailbox
ontvangen? Meld je dan aan
voor onze lokale nieuwsbrief op:
» delimburger.nl/nieuwsbrief
Martine Houben-Janssen
luistert met haar inmiddels
overleden vader Jan naar
bekende deuntjes van vroeger.
Foto irene rikken
De motorrit voor mensen met een
beperking is inmiddels toe aan de
35ste editie. Waar in 1987 werd gestart
met zestig deelnemers, is de
colonne tegenwoordig drie keer zo
lang. Zo’n 175 motorrijders, sommigen
zelfs afkomstig uit Scandinavië,
met een duopassagier in de zijspan
toeren door de gemeenten Venlo,
Peel en Maas en Horst aan de Maas.
Honderd verkeersleiders, motoragenten
uit Nederland en Duitsland
en marechaussees leiden de rit in
goede banen. Desondanks zijn verkeersopstoppingen
onvermijdelijk.
Gezeten in een zijspan beleven de
deelnemers een onvergetelijke dag,
die feestelijk wordt afgesloten met
een playbackshow in het Auxiliatrixpark.
Daar is ’s morgens ook de start. Waar en hoe
laat de colonne voorbijkomt, is te zien op
www.ma-run.nl.
noord-limburg
De MA-Run baant zich zaterdag 16
september weer een kilometers
lange weg door Noord-Limburg.
/www.killaarsmode.nl
/www.killaarsmode.nl
/www.carlalala.nl
/nieuwsbrief
/www.ma-run.nl
link