8 Limburg IN MEMORIAM
“Het is goed voor
onze gemoedsrust”
De inzendingen op de lezersoproep ‘Bent u voorbereid op
de dood?’ waren talrijk en bieden stof tot nadenken. Zeer
persoonlijk en open. Heel mooi dat u dat met ons wilt delen.
Hartelijk dank daarvoor! Op deze pagina’s een selectie.
Bent u voorbereid op de dood?
Als verpleegkundige met zo’n 30 jaar ervaring in de zorg kan ik wel zeggen:
“een heleboel mensen niet”. De enige zekerheid in het leven is dat als we geboren
worden, we ook dood gaan. De gedachte hieraan parkeren de meeste mensen
zo lang mogelijk. Verlies en afscheid nemen doen pijn en dat gevoel willen
we liever niet voelen. Toch krijgen we er allemaal mee te maken. De dood gaat
juist ook over het leven. Wat vind je belangrijk, hoe wil ik herinnerd worden? De
ervaring leert dat er zo nu en dan over praten, juist als het nog niet aan de orde
is, je hele mooie en waardevolle gesprekken krijgt. Ook helpt het in het rouwproces
na iemands overlijden. De periode dat we zwanger zijn tot de bevalling
krijgt veel aandacht en begeleiding. Het leven los laten is minstens zo’n belangrijke
levensfase. De palliatieve zorg verdient minstens net zoveel aandacht. Ik
vind dit zo belangrijk dat ik een eigen praktijk ben gestart: Infinivita. Begeleiding
in de laatste levensfase thuis. Zowel voor degene die komt te overlijden, maar
juist ook voor de naasten die achterblijven. Er gebeurt zoveel in die laatste fase,
dat heeft aandacht nodig. Het voeren van gesprekken, geven van praktische
info, zorgen voor rust met als doel dat iemand mag overlijden op de manier die
bij hem/haar past. En dat met liefdevolle aandacht en in de tijd die nodig is. Een
waardig en waardevol levenseinde, dat is wat ik iedereen gun.
Silvia Berghs uit Meerlo
Beeld: Getty Images
Bent u voorbereid op de dood?
Daar ben ik tot 2014 nooit mee bezig geweest. Maar toen ik op de dag dat de
MH17 naar beneden kwam en met grote klachten in het ziekenhuis terecht
kwam en daar 8 weken kantje boord lag, werd dat deelgenoot voor mij. Een
bacteriële aanslag op mijn lichaam betekende dat mijn hele gestel op tilt stond.
Het was wel bekend dat ik Hairy-Cell-leukemie had en door de zwaar verminderde
weerstand was mij dit toen overkomen. Gelukkig werd uiteindelijk door
juist ingrijpen en een chemokuur mijn lichaam weer op orde gebracht. Al was
het een lange weg alvorens ik weer de ‘oude’ was. Dat heeft mij wel met de
neus op de feiten gedrukt dat ik als de drommels onze papieren op orde moest
brengen. Voor mij was het wel duidelijk, maar mijn vrouw was niet echt op de
hoogte hoe mijn opbergsysteem werkte. Nu is alles gerubriceerd qua verzekeringen
en belastingzaken. Ook dingen die komen kijken na overlijden zijn snel
terug te vinden. Tevens hebben wij onze wensen rondom het overlijden bij de
notaris in kaart gebracht. Het is goed voor onze gemoedsrust.
Hans Huijs uit Blerick
(On)voorbereid
Onze dochter overleed, 39 jaar oud, abrupt, onverwacht, genietend van haar
vakantie met man en kroost. Een ware hel voor haar kinderen en voor ons allemaal.
Maar zou die hel er zoveel anders uitgezien hebben, wanneer hier een
periode van naderende dood aan voorafgegaan was? Hoe ondragelijk ook, ik
prijs mij gelukkig met het besef, dat zij ONVOORBEREID deze genadeloze speling
van de natuur tegemoet ging. Geen ziekbed, geen fysieke neergang, geen
wurgende angst en niet het verterende besef dat zij haar te jonge kinderen en
ons moest loslaten. Zij genoot tot het laatst. Een diep geschokte leefomgeving
bleef achter. Wij, haar ouders, zijn inmiddels in de leeftijdsfase en situatie
terecht gekomen, waarin wij ons wél bezig houden met VOORBEREIDING.
Gedreven door gezondheidsproblematiek van mijn man hebben wij deze, lang
voor ons uitgeschoven taak, inmiddels netjes afgerond. Ons testament ligt klaar
en de zolder, ons levensmuseum, is redelijk opgeruimd. Wat wij dondersgoed
beseffen is, dat deze VOORBEREIDING naast een rationeel, vooral ook een veel
lastiger emotioneel aspect behelst. Hoe kaart je onderwerpen aan als euthanasie,
reanimatie en doodsangst, wanneer de tijd daarvoor niet rijp is en misschien
niet wordt? Als de drive tot (over)leven allesoverheersend is? Rationeel zijn wij
VOORBEREID. Emotioneel… is dat een ander verhaal. “Hij/zij was ook al langer
ziek, hé” is een opmerking, snel gemaakt bij overlijden, waar ik persoonlijk geen
kant mee op kan. Een dergelijke VOORBEREIDING, getekend door onvoorspelbaarheid,
zorg en angst maakt het uiteindelijke verlies immers niet milder of
meer aanvaardbaar. Gemis kent geen meetlat.
Monique Coenen uit Horst aan de Maas
Wees voorbereid!
Ik heb inmiddels de leeftijd bereikt van ruim 70 jaar, en ondervonden: “Een
afscheid regelen, is emotioneel heel zwaar”. Als nabestaande realiseer je je op
zo’n moment pas: “Waarom weet ik niet wat de wens van mijn dierbare was?”
Welke kist, welke bloemen, een opbaring of een spreker? Waar moet je voor
kiezen, je weet niets zeker! “Waarom hebben we er nooit over nagedacht”, want
de dood….hij komt, vaak héél onverwacht!
Ook een ziekte kan je treffen, die bijvoorbeeld Alzheimer heet, waardoor je verward
raakt en héél veel vergeet. Een dierbare verliezen ,omdat hij of zij je niet
meer herkent, tegen je praat alsof je een vreemdeling bent! Je kunt in coma
raken, een hersenbloeding krijgen, die je de rest van je leven wellicht doet
zwijgen. Je wil zoveel zeggen, maar woorden ontbreken, omdat je de macht
niet meer hebt, om ze uit te spreken! Iedereen verdient een waardig afscheid,
na het leven, wie beter als jij weet, hoe daar invulling aan te geven. Dood geeft
geen jaartal, geen dag en geen tijd, wacht niet tot het te laat is, wees voorbereid!
We weten niet wanneer we leven los moeten laten, vermijd “Hadden we
maar….” door er over te praten. Jouw wensen zijn van onschatbare waarde, vóór
je hem moet verlaten ..deze aarde! Bespaar je naasten veel verdriet en zorgen,
uit je wensen vandaag, wacht niet tot morgen. Maak sterven tot onderdeel van
‘Samen leven’, het zal je veel steun en troost kunnen geven!
José Verhagen uit Venlo