Woensdag 06. 12. 2023 REGIO 5
Antoine Bongers, gepassioneerd hobbyfotograaf uit Heythuysen. Foto johan horst
heythuysen
Antoine Bongers vangt
emoties met zijn camera
Bongers haalde eerder dit jaar het
nieuws omdat hij op uitnodiging
naar Marokko ging om lokale bakkers
te leren vlaaien bakken. Bakken
zit bij hem in de genen. Maar dat
geldt ook voor fotograferen, een andere
liefde van hem. Foto’s die Bongers
maakt op festivals en bij andere
muziekevenementen, kunnen op
veel waardering rekenen. Zijn afbeelding
van een optreden van Paul
Carrack belandde zelfs in het boekje
bij de cd van de artiest en de poster
van het afgelopen augustus gehouden
Limburg Festival was gebaseerd
op een creatieve foto van
Antoine Bongers.
Bakkerij
„Al heel jong had ik mijn eerste fotocamera.
Een Minolta XG1, als ik mij
goed herinner”, zegt Antoine Bongers.
„Daarmee fotografeerde ik als
kind de producten die wij thuis in de
bakkerij maakten. Mijn vader Jos
Bongers was in zijn jeugd ook in fotografie
geïnteresseerd. Hij had een
camera en zelfs een doka aan huis.
Zijn oudere broer Piet was voorbestemd
om de bakkerij van mijn opa
over te nemen, maar hoe vreemd
kan het gaan? Oom Piet nam niet de
bakkerij, maar het fotomateriaal
van mijn vader over. Hij werd fotograaf
en mijn vader werd bakker.”
In 1984 volgt Antoine Bongers zijn
vader op en hij valt enkele keren in
de prijzen als Limburgs beste vlaaienbakker.
De bakkerswinkel draagt
hij in 2016 over om meer ruimte te
nemen voor zijn hobby fotografie.
„Na het tragisch overlijden van onze
dochter Paulien ben ik een aantal
zaken gaan relativeren”, zegt Bongers.
„Er is in het leven meer dan alleen
werk. Naast het fotograferen
hou ik veel van muziek en mijn beide
hobby’s kwamen in 2010 op het Bevrijdingsfestival
in Roermond bij elkaar.
Ik ging daar voor het eerst artiesten
fotograferen. Concertfotografie
is naast modelfotografie echt
mijn passie geworden. Soms word
ik gevraagd om foto’s tijdens een
concert te maken. De fanclub van
Rowwen Hèze bijvoorbeeld weet
mij inmiddels wel te vinden. Maar
gewoonlijk vraag ik zelf bij de organisatoren
een accreditatie als fotograaf
aan. Gelukkig wordt die mij
vaak verleend en zo kan ik veel concerten
bezoeken. Op zo’n avond
maak ik honderden foto’s en altijd
probeer ik de emotie van de artiest
en het publiek met mijn camera te
vangen. Dat levert boeiende beelden
op.”
Voldoening
Fotograferen blijft voor Antoine
Bongers een hobby. „Ik ben voorlopig
nog bakker en ijsbereider van
beroep. Momenteel werk ik ook als
begeleider bij Talentino. Bij die instelling
help ik jongvolwassenen die
niet aan het reguliere arbeidsproces
kunnen deelnemen zich te bekwamen
in bakkersvaardigheden.
Ook dat geeft mij net als het maken
van mooie foto’s veel voldoening”,
concludeert de fotograaf uit Heythuysen.
Meer werk zien van Antoine Bongers? Kijk
op: www.facebook.com/antoine.bongers.
De Rolling Stones, Metallica, Paul
McCartney, Paul Carrack, Sinéad
O’Connor, Toto, Anouk, Within Temptation,
Foreigner en Rowwen Hèze.
Het zijn niet bepaald de minste
bands en artiesten die hobbyfotograaf
Antoine Bongers (1966) uit
Heythuysen, in het dagelijks leven
bakker en ijsbereider, de afgelopen
jaren voor zijn lens heeft gehad.
Door pieter knippenberg
Waat e waer
Column
Dictee
Dier van de week
Anne Vleeshouwers van Dierenasiel
De Beestenboel vraagt elke
week extra aandacht voor een dier.
Deze week is Kruimel aan de beurt,
een blauwgrijs katertje van
ongeveer drie maanden.
Door zijn bijzondere kleur zou je
denken dat je hier met een raskatje
te maken hebt. Als vondeling, is het
waarschijnlijker dat hij voortkomt
uit een amoureuze ontmoeting tussen
twee buitenkatten. Je ziet bij
hem ook de bijbehorende eigenschappen
van een raskat terug, zoals
een aanhankelijk maar wel sterk
eigen karakter. Ondanks dat Krui-
mel nog moet wennen aan mensen,
zoekt hij hen toch steeds opnieuw
op, maar laat ook duidelijk merken
als het hem te snel gaat of te lang
duurt.
Info: 0495-563981 of asielweert@planet.nl
COLOFON
Maasbracht
Huldiging jubilarissen
en vrijwilligers St. Cecilia Advertenties VIA Roermond
Tijdens de Cecilia-avond bij Harmonie
St. Cecilia in Maasbracht zijn
diverse jubilarissen en vrijwilligers
in het zonnetje gezet.
Fluitiste Ilona Pleket werd geëerd
voor haar 12,5-jarig lidmaatschap.
Sylvester Mussche ontving zijn insigne
voor 25 jaar lidmaatschap als
slagwerker en bestuurslid.
Een bijzonder hoogtepunt was de
erkenning van Marcel Snijkers,
(mede)organisator van de wekelijkse
kienavonden. Als eerbetoon ontving
hij het vrijwilligersinsigne uit
handen van voorzitter Bert van
Cruchten.
Allen zijn onderscheiden met het
speldje van de Limburgse Bond Van
Muziekgezelschappen.
Hugo Verstegen
E Hugo.verstegen@mediahuislimburg.nl
T 06-18994822
I www.mediahuislimburg.nl
Redactie
E noord-midden@delimburger.nl
t.a.v. VIA weekkrant
I www.limburger.nl/via
Mediahuis Limburg
Kazernestraat 17
5928 NL Venlo-Blerick
T. 088 - 82 45 000
John Griparic en Andrew Elt van de Walter Trout Band.
Foto antoine bongers
Sinéad O’Connor.
Foto antoine bongers
Frits Nies
Jacob geolied.” Mijn oudste broer
fluisterde: „Die zevenslaper heeft
zo dadelijk geen brillantine meer
nodig.” Ik stelde me intussen voor
dat ik neergevlijd, doezelend in de
exquise, zurige sfeer van winterkost,
met mijn hoofd boven op de
grote kei lag die in onze schuur het
vat afdekte waarin melkzuurbacteriën
tekeergingen in fijngesneden
wittekool.’
‘Jaren later, toen mijn vaders
schriftlezing al lang was verstomd,
zag ik de oudtestamentische scène
luchthartig geïnterpreteerd terug
in een plafondschildering in het
bisschoppelijk paleis van Udine. In
Tiepolo’s bijbelse werk De droom
van Jacob ontwaarde ik wat ik van
jongs af aan al vermoedde: dat
deze gedweeë wezens allerminst
onzijdig zijn, maar beschikken
over mollige vrouwenkuiten. Bij
een enkele vieve engel zag je zelfs,
klip-en-klaar in de roze schemer
van de opwaaiende gewaden, dat
het soigneren van het schaamhaar
nog niet tot het koninkrijk der
hemelen was doorgedrongen. Het
waren geen Godsgezanten, maar
bacchanten, ladderzat op weg naar
de furieuze, in het uitdeinend
heelal weerkaatsende geluidsorgie
van Jimi Hendrix, de meester van
de gitaarrif, die ziel en zaligheid uit
zijn schrepele lichaam perste.’
Tot zover, nu aan u om mijn vijf
fouten aan te strepen.
Kunt u nog aangenaam verrast
worden? Ik wel, door vondsten in
oude (ge)schriften. Gewoon, bij het
ordenen van analoog archief, dus
zonder deletetoets. Hoezo gewoon?
Ik zie nu bij velen een
digitaal archief uit de kontzak
steken. Met ‘fabrieksinstellingen
herstellen’ is alles zo opgeruimd.
Bij mij moet het door de handen.
En dan nog even opzij… Zo ook
onderstaande, dat ik vond in een
schrift uit 2007. Een aflevering van
de helaas naar radio weggezuiverde
eindejaarsoefening: Het Groot
Dictee der Nederlandse Taal.
Meegeschreven in mijn bijna
hiëroglyfische hanenpoten. Het
was een fraaie, getiteld De ladder
naar lust, door Jan Wolkers. Ik had
vijf fouten.
‘Na het verorberen van de laatste
schep hete bliksem – een brijige
stamppot, in den beginne gecreëerd
door een chef-kok die ten
eeuwigen dage het ovenvuur na
aan de schenen moet worden
gelegd – nam mijn vader zijn bijbel
ter hand. „Jacobs droom te Bethel,
Genesis 28 vers 12. De jacobsladder.
Jacob gaat slapen met zijn
hoofd op een steen en ziet in zijn
droom een ladder waarover
engelen op en neer gaan”, zei hij
onderwijzend tegen de kleintjes.
„God staat boven aan de ladder en
belooft hem het land waarop hij
ligt. Daarna wordt de steen door
Reageren?
f.nies@me.com