> delimburger.nl
MA
ADVERTENTIE
Werken in Limburg 7
Belangstelling voor zij-instromen in de zorg groeit
Het zorghart klopt steeds luider.
Juist in de coronacrisis groeit de belangstelling
voor een potentiële carrièreswitch
naar de zorg. “Ik mis niets van mijn vorige
baan. Helemaal niets.”
Het personeelstekort in de zorg
loopt al jaren gestaag op. De
vraag naar medewerkers blijft
onverminderd hoog: liefst 38.000
vacatures stonden eind december
in de zorgsector open, blijkt
uit cijfers van het Centraal Bureau
voor de Statistiek (CBS).
Daartegenover staat een groeiende
belangstelling onder potentiële
zij-instromers: ongeveer
tweehonderd geïnteresseerden
hebben zich tussen augustus en
december gemeld bij informatiebijeenkomsten
van vacatureplatform
Zorgnet Limburg, net zoveel
als in heel 2019.
Esther Sprenger (52) was een van
die geïnteresseerden. Ze bezocht
een voorlichtingsavond, sprak er
met zorgmedewerkers en volgde
uiteindelijk een loopbaancoachtraject.
In september was de
carrièreswitch defi nitief: ze verliet
haar baan als commercieel
manager en maakte een nieuwe
start als verzorgende IG/MZ in
opleiding bij welzijnsorganisatie
Envida.
“Ik wilde in de ouderenzorg gaan
werken en het liefst dicht bij huis.
La Valence, een zorgcentrum
in Maastricht, bleek de ideale
match.”
Het opleidingstraject duurt
ruim twee jaar. De eerste vijftien
weken bestaan uit twee dagen
werk bij een zorginstelling en
drie dagen op school. Daar
leren zij-instromers vakken als
biologie en verpleegkundig
rekenen—“je moet tenslotte
weten hoeveel milligrammen en
milliliters aan medicatie je mag
toedienen”—maar ook lessen
over sociale, communicatieve
vaardigheden zoals het maken
van een zorgplan en het omgaan
met agressie. “Een prettige
combinatie”, zegt Sprenger. “Je
leert de basis en doet tegelijkertijd
ervaring in de praktijk op,
zodat je de kennis direct kunt
toepassen.”
Cadeautje
Sprenger werkte decennialang
als restaurant manager, commercieel
manager en afdelingsmanager,
onder andere bij de
IKEA in Heerlen. Een heel andere
tak van sport, al zegt ze dat de
interesse in de zorg “er altijd is
geweest”. Ze wachtte tot het
juiste moment, tot de kinderen
volwassen en uit huis waren,
om de langgekoesterde wens
werkelijkheid te maken. “Ik haalde
geen voldoening meer uit
de lange werkdagen achter de
computer. Ik verlangde naar het
contact met de mensen — het
liefst met ouderen, want daar
krijg ik een warm hart van. Ik heb
er ondanks de coronacrisis geen
moment aan getwijfeld.”
“Het is natuurlijk een rigoureuze
overstap, maar er zijn veel raakvlakken.
Service is ook een bepaalde
mate van zorg”, vervolgt
Sprenger. Ze zegt nog geen
seconde spijt te hebben gehad
van de carrièreswitch. “Je leert
nieuwe dingen in een nieuwe
omgeving. Je bezorgt mensen
een dag met een gouden randje
en krijgt daar veel voor terug.
Echte voldoening. Ik mis niets
van mijn vorige baan—helemaal
niets. Het is een cadeautje dat ik
dit werk kan doen.”