Woensdag 13. 09. 2023 REGIO 13
literaire hoek
Een schrijver met drie namen
ten (Schaduw over de vallei, 1953) en
de gewetensnood van een officier die
tijdens de politionele acties in Indonesië
opdracht moet geven tot het doden
van mensen (Oponthoud in Remagen,
1959).
Katholiek
Als er een gemene deler is in de boeken
van Frans Linnartz dan is het wel
dat ze allemaal heel erg katholiek zijn.
De hoofdpersonen zijn meestal goed
of slecht en de goeden worstelen vaak
met zichzelf, maar weten uiteindelijk
altijd de juiste keus te maken. Die
worstelingen beschrijft hij rechttoerechtaan,
bij hem geen ingewikkelde
psychologische verhandelingen.
Goed katholiek toont Linnartz zich
ook in zijn jeugdboeken over de jonge
cowboy Frenk Winfair (!) die hij vanaf
1956 publiceert. Voor deze uiteindelijk
uit tien delen bestaande reeks gebruikt
hij het pseudoniem Ray Franklin.
Frenk Winfair trekt met zijn vader
Joe en moeder An naar de Black
Hills om daar een nieuw bestaan op te
bouwen. Omdat in het gebied al Sioux
wonen, is het in eerste instantie vechten
geblazen. Maar dan weten de
Winfairs het vertrouwen van de indianen
te winnen en raakt Frenk hecht
bevriend met de jonge Sioux Panàtsche.
Ze beleven vele avonturen,
daarbij altijd geleid door hun goede
ethische principes, zeg maar hun ka-
Wereldoorlog met twee streekromans.
De eerste, getiteld Kroniek van
den Pappelhof, verschijnt in 1947 en
wordt vele malen herdrukt. De roman
handelt over een oude boerenfamilie
in het gehucht ’t Zand bij Roermond,
waarvan de leden er niet in slagen
om echt contact te maken met de
mensen in hun omgeving. Ze zijn al
generaties lang stug en heerszuchtig.
Na heel veel verwikkelingen weet
hoofdpersoon Jonge Sjang wel onderdeel
van de gemeenschap te worden.
Het tweede grote succes is de roman
Vioolconcert uit 1950 die speelt in het
Midden-Limburgse Tungelroy. De
jonge hoofdpersoon wordt verscheurd
door twee roepingen: die van
violist en die van het priesterschap.
In eerste instantie lijkt de musicus in
hem het te winnen. Maar als blijkt dat
het tussen hem en het zigeunermeisje
waarop hij verliefd is niets kan worden,
kiest hij voor het priesterschap.
Hoewel hij daarna te boek staat als
auteur van streekromans is hij dat zeker
niet alleen. Hij toont zich heel
veelzijdig in zijn onderwerpkeuze. Zo
schrijft hij twee boeken waarvoor hij
inspiratie boekt uit zijn Antilliaanse
tijd: Mayobá De Goede Kacike (1949)
en Over grondeloze diepten (1956). Andere
onderwerpen zijn de overrompeling
van een katholieke samenleving
door boze machten uit het oos-
In de Literaire Hoek besteden
verschillende Limburgse auteurs,
verenigd in de Werkgroep Limburgse
Schrijvers, wekelijks aandacht
aan lezen en literatuur in Limburg.
Vandaag: Adri Gorissen over Frans
Linnartz.
Wanneer je als schrijver actief bent in
verschillende genres is het om de lezers
niet in verwarring te brengen
handig meerdere pseudoniemen te
gebruiken. De in Roermond geboren
Frans Linnartz (1907-1987) doet het.
Hij publiceert zijn gedichten onder
zijn eigen naam, gebruikt voor zijn
proza het pseudoniem Gabriël Gorris
en hanteert voor zijn jeugdboeken de
schuilnaam Ray Franklin.
Linnartz is zijn hele werkzame leven
onderwijzer en leraar aan katholieke
lagere en middelbare scholen in de
Randstad en op Curaçao. Die baan
laat hem genoeg tijd om te schrijven
en zoals zovelen begint hij zijn literaire
loopbaan met poëzie. Zijn debuut
maakt hij met de dichtbundel Erts in
1932. Het eerste proza volgt in 1945
met de bundel Oorlogsnovellen. Dat is
de opmaat naar een stroom van romans,
novellen, verhalen, in totaal
achttien titels.
Streekromans
Het meeste succes boekt Linnartz als
Gabriël Gorris direct na de Tweede
tholieke opvattingen. Na de dood van
zijn vrouw in 1977 wordt het stil rond
Frans Linnartz. In de literatuur van
de jaren die volgen heeft een sterk-katholieke
schrijver niks meer verloren.
AUTO
een goed uitgekiende demping en de
grip van de Bridgestones van topniveau.
En dat met een comfortniveau
dat van een andere planeet is. Het is
duidelijk dat de Abarth is samengesteld
door mensen die goed weten
hoe je binnen de beperkingen van een
elektrisch platform toch een product
kunt neerzetten dat een glimlach op
je gezicht tovert.
Eindoordeel
Geen volwaardige elektrische hot
hatch, wel een verrassend volwassen
en goed doorwrochte elektrische
stadsauto, die in meer opzichten dan
alleen een leuk voorkomen een echte
wannahave is.
SPECIFICATIES
Abarth 500e
Prijs: € 38.490,-
Topsnelheid: 155 km/h
Acc. 0-100 km/h: 7 s
WLTP-verbruik gem.: 17,1 kWh/100 km
Accutype: li-ion NMC
Accucapaciteit net./br.: 37,3/42 kWh
WLTP actieradius: 265 km
AC/DC-laden: 11/85 kW
Motor: synchroon, perm. magneet
Max. vermogen: 155 pk (114 kW)
Max. koppel: 235 Nm
Transmissie: eentraps reductie
versnelling
Aandrijving: voorwielen
Autotest
Abarth 500e is een bolbliksem
rijke indruk. Ook omdat het afwerkingsniveau
aanzienlijk beter is dan
we ooit in een Fiat 500 hebben gezien.
De zitpositie op fijne sportkuipjes is
nog steeds iets te hoog, maar niet op
een hinderlijke manier.
Het zal niet als een verassing komen
dat de onderhuidse aandrijf- en chassistechniek
in de basis grotendeels
hetzelfde is, maar wel aangepast om
de Abarth een eigen karakter te geven.
Dus nog steeds een 42,2 kWh-accupakket,
waarvan 37,8 kWh gebruikt
kan worden en dat met maximaal
85 kW in ongeveer een halfuur
van 10 tot 80 procent kan worden opgeladen.
Ditmaal echter goed voor
slechts 265 kilometer WLTP-actieradius,
vanwege de Bridgestone-sportbanden
en kortere eindoverbrenging
die bedoeld is om de acceleratie te
verbeteren. Ter compensatie draait
de elektromotor die de voorwielen
aandrijft duizend toeren meer, en
komt het elektrische systeem aan een
vermogen van 155 pk en 235 Nm door
een andere afstelling en reductie van
de interne weerstand. Op papier net
zomin bijzonder is de 0-100 sprint
van zeven seconden rond, maar in de
praktijk voelt de Abarth vlotter aan.
Er is stiekem behoorlijk wat werk
verricht om de 500 van een Abarthwaardig
weggedrag te voorzien.
Spoorbreedte en wielbasis zijn opgerekt,
het accupakket is verder naar
achteren geschoven en vering en
demping zijn aangepast om optimaal
samen te werken met eerdergenoemde
Potenza’s.
De grootste verrassing van de moderne
Abarth is het geluid. Maar dan
niet per se in positieve zin. Kopers
met weemoed aan de goede tijden
van weleer worden namelijk getroost
met een behoorlijk luidruchtige geluidsgenerator,
die het uitlaatgeronk
van een klassieke Abarth uitbraakt.
Nog verrassender bleek het rijplezier
dat je met de 500e kunt beleven. Omdat
je met ettelijke honderden kilo’s
meer onderweg bent, voelt het allemaal
niet zo hyper en direct als in de
595, maar de wegligging is dankzij
Abarth 500e.
Foto Abarth
Met een traditionele Abarth heeft
deze elektrische 500e eerlijk
gezegd bar weinig van doen, maar
het is op zijn eigen manier wel een
goede én leuke auto.
Door Dries van den Elzen
De prijsstelling van de Abarth-versie
van de 500e verraadt eigenlijk al
deels hoe je deze opgewarmde stadsauto
binnen de line-up moet plaatsen.
Met een prijs van 38.490 euro rijklaar
is de Abarth niet zoals vroeger het absolute
topmodel, maar wordt hij vlak
onder de ‘luxueuze’ La Prima gepositioneerd
als iets sportiever alternatief.
Nog steeds een volumemodel
dus, hetgeen betekent dat onderstel
en wegligging ook voor het grote publiek
geschikt moeten blijven. In een
tijd dat je voor nog geen 43 mille een
complete Tesla Model 3 kunt rijden, is
43.190 euro voor een Fiat 500 (met
alle opties en een leuk kleurtje) niet
vanzelfsprekend.
In een blitse kleur en ontdaan van alle
verchroomde glimmers zie je nog beter
hoe goed de basisvorm van de oer-
500 opgeblazen is tot een goed geproportioneerde
stadsflitser. In het interieur
wisselen fraai alcantara en
harde kunststoffen elkaar af, maar
omdat alles in een grote diversiteit
aan structuren en zwarttinten is uitgevoerd,
maakt het al met al best een
Kijk voor meer autonieuws ook op
» delimburger.nl/economie/auto
DOOR ADRI GORISSEN
/auto