Woensdag 18. 10. 2023 3
Maastricht
Befaamd Bijlmerkoor
zingt in Lourdeskerk
VIA gratis
digitaal lezen?
Alle edities vind je op
www.delimburger.nl/via
Impassant
Ad Van Iterson
„Wat? Zijn we nu al de stad uit?”
„Jazeker, kijk maar naar rechts:
daar zie je toch het MVV-stadion?
En daar heb je al de contouren van
de oude wielerbaan van Amby.”
Nog steeds sta ik versteld hoe snel
je nu Maastricht achter je kan
laten. Met dank aan de dubbele
tunnel. Maar ook de nieuwe
oostelijke ringweg – het stuk tussen
de Cabergerweg en de Levensschool,
nu Leger des Heils – heb je
zo genomen. Mes door een pakje
boter. Alles goed en wel, maar de
gaspedaal is natuurlijk een nagel
aan de doodskist van Moeder
Natuur. Daarom voelt een mens
ook schaamte over de nieuwe
rondwegen, die onze stad zo
hebben veranderd.
Er bestaat een foto uit het einde
van de Tweede Wereldoorlog die
mij obsedeert. We zien een groepje
Amerikaanse soldaten op een
kruispunt. Helmen, rubberen
laarzen, jeep. Een wegwijzer vertelt
dat Meerssen de ene kant op is en
Gulpen de andere kant. Bespreken
de mannen hoe je het snelst in
Berlijn kan komen om Hitler uit zijn
bunker te sleuren? Zonder twijfel.
Ik droom vaak dat deze soldaten
naar Maastricht naar deze plek zijn
teruggekomen. Nostalgische trip.
Waarschijnlijk hun laatste. Ik loop
naar ze toe en zeg: „Dag heren. Nog
bedankt voor toen. Maar er is hier
veel veranderd, hè?” „Zeg dat wel!”
zeggen ze, met hun malende
kinnen. Waarna ze me vragen waar
de Heerderweg is gebleven, want
daar stonden ze toch, toen in 1944?
Op het kruispunt met de Overlaat,
correct? En dan zeg ik dat er een
stuk Heerderweg is weggeknipt en
dat de overlaat van de Maas
helemaal niet meer bestaat. „Het is
de vooruitgang, heren. Daar zijn
jullie toch niet tegen?”
Over de dubieuze vooruitgang
praat ik ook in gedachten met mijn
vader, die al in 1965 is gestorven.
Als ik over de Franciscus Romanusweg
fiets, zie ik hem rondkijken:
„Waar is de Zinkwit gebleven? De
Eurohal? De helikopters? Café de
Helihaven?” Het PLEM-gebouw, de
Noorderbrug, het zegt hem allemaal
niks. „Komt die man met zijn
rode vlag niet meer de Viaductweg
op om te waarschuwen dat er een
trein oversteekt van de fabriek
naar het rangeerterrein?” Nee, pap.
Die man is zijn baantje kwijt.
Van de week, fietsend naar Vaeshartelt,
hoor ik hem vragen
waarom ze de nieuwe aansluiting
van Limmel op de rondweg zo
ingewikkeld hebben gemaakt.
„Waarom die slinger van de Dolmansstraat
naar de Bek en weer
terug? Nu is de buurt nog meer
geïsoleerd” „Pap, daar is over
nagedacht”, antwoord ik, „dan kan
het rondwegverkeer sneller
doorstromen. Dat is de vooruitgang.”
Hij zwijgt. En ik schaam me
omdat ik opnieuw het valse evangelie
heb gepredikt.
Reageren?
redactiemaastricht@delimburger.nl
Column
Heerderweg
REGIO
Wittem
Gevarieerd koorconcert
klooster Wittem
Het Mechels Vocaal Ensemble, dameskoor
Octavia, gemengd zangkoor
Sint Cecilia en het Mühlfeld
Trio geven zaterdag 21 oktober vanaf
20.00 uur een concert in ontmoetingsruimte
Scala van klooster Wittem.
De organisatie belooft bezoekers
een gevarieerd vocaal en instrumentaal
programma. De muzikale
avond duurt om en nabij anderhalf
uur en is gratis toegankelijk.
De entree is een vrije gave.
Adres: Wittemer Allee 32, Wittem.
Het ter ziele gegane festival Manus
van Alles blijft één traditie hooghouden:
het presenteert zondag 22 oktober
de veertiende editie van
Blackgospel Wittevrouwenveld.
Dit jaar geeft ZO! Gospel Choir met
klassiekers en eigen repertoire een
concert in de Lourdeskerk aan de
Groene Loper in Maastricht. Het
befaamde koor uit de Amsterdamse
Bijlmer is uitgegroeid tot een van de
meest gevraagde zangensembles
van Nederland.
Het gratis toegankelijke concert
start om 15.00 uur.
Nicole Schelling (38) uit Bunde
debuteert met roman ‘Ongeremd’
Een echt boek van papier, met een
mooie omslag met jouw foto op de
binnenflap. Is dat nog wel van deze
digitale tijd?
„Ik heb de afgelopen jaren verhalen
geschreven die onder andere zijn
opgenomen
in bundels van een digitale
uitgeverij. E-books, dus. Daar
bereik je een groot publiek mee,
merk ik. Maar een traditioneel papieren
boek is toch anders, dat
heeft een andere impact. Dat maakt
het allemaal ook wel spannend,
vind ik: ik ben heel benieuwd hoe
mijn eerste ‘echte’ boek ontvangen
wordt.”
Hoe ben je in dat boekenwereldje
gerold?
„Zoals gezegd: ik lees veel. Op een
gegeven ogenblik ben ik op internet
mijn eigen blog begonnen, Lots of
booklove. Daarin bespreek ik boeken
die ik gelezen heb, met name uit
het Young Adult-genre. Dat zijn verhalen
over tieners van rond de zestien,
zeventien, die worstelen met
het leven en hun gevoelens. Blijkbaar
vielen mijn besprekingen in de
smaak, want op een gegeven ogenblik
werd ik benaderd door uitgevers
die mij vroegen om een nieuw
boek van hen te recenseren.”
En de volgende stap was dat je zelf
verhalen bent gaan schrijven?
„Inderdaad, zo werkt dat. Ik heb
eerst bijdragen geschreven voor
verhalenbundels. Inmiddels is ook
een verhaal van mij op papier verschenen
in de Story. En vorig jaar
heb ik mijn eerste eigen boek uitgebracht,
ook weer als e-book: de novelle
Onbereikbaar dichtbij, een romantisch
verhaal over de liefde tussen
twee jonge mensen. Met een
happy end, overigens, bij mij eindigen
verhalen altijd positief. En als
klap op de vuurpijl heb ik een verhalenwedstrijd
gewonnen met mijn
verhaal PS ik haat je, dat eveneens
als e-book is verschenen.”
En nu komt er dus je eerste ‘grote’
roman uit: ‘Ongeremd’.
„Ik moet zeggen dat het schrijven
van een roman van zo’n vierhonderd
pagina’s toch wat anders is dan
het maken van korte verhalen of een
novelle. Je duikt veel dieper in de levens
van de personen uit je verhaal,
waardoor je ook met meer lagen
gaat werken. Ik ben bijna twee jaar
bezig geweest met dit boek. Heb de
eerste versies laten lezen door mensen
uit mijn omgeving, onder wie
mijn enthousiaste maar kritische
zus Daniëlle, en mijn uitgeefster Petra
Kruijt. Het is af en toe slikken als
je op onvolkomenheden
wordt gewezen,
maar door hun opmerkingen
is mijn boek uiteindelijk veel beter
geworden.”
Hoe is het als je eerste boek voor het
eerst in je handen valt?
„Dat weet ik niet. Het is inmiddels
gedrukt en ligt in het Centraal Boekhuis,
maar ik heb zelf alleen nog de
cover gezien. En die is heel mooi.”
Ben je als recensent bang voor de
recensies over je debuutroman?
„Een beetje wel. Maar dat is gezonde
spanning. Ik kan alleen maar hopen
dat ik mijn liefde voor dit verhaal
kan overbrengen op de lezers.”
De boekpresentatie in Dominicanen begint
donderdagavond om 19.30 uur.
zeg het maar...
Door rené willems
In boekhandel Dominicanen in
Maastricht wordt donderdagavond
de eerste roman van schrijfster
Nicole Schelling (38) uit Bunde
gepresenteerd. „Spannend.”
Nicolle Schelling.
Foto Jean-PIerre Geusens
Alles over het amateurvoetbal in je mailbox
Nieuw: elke vrijdagmiddag en zondagavond een
uitgebreide nieuwsbrief van De Limburger met alle
ins en outs van het amateurvoetbal. Die mag je niet
missen! Schrijf je nu in op delimburger.nl/amateurs.
> delimburger.nl/amateurs
Blaaskapel Sappige Boys
viert 70-jarig bestaan
De kapel is ook begonnen als huis
orkest van carnavalsvereniging De
Boschuule. De muzikanten waren
destijds gerekruteerd uit harmonie
Sint-Rosa.
Ze trad als Hofkapel tijdens de zittingen
en de recepties in eigen huis
op, maar ging ook mee als de carnavalsvereniging
bij bevriende verenigingen
op bezoek ging.
De naam De Sappige Boys ontstond
volgens muzikant René Heuts spontaan.
Het gezelschap ging naar een
kapellentreffen in Scheulder en had
daarvoor een vaandel en een naam
nodig. Dat vaandel werd een hooivork
met een doek eraan. Jeu Geurten
van de frituur zag ze over de oprit
lopen. ‘Daar heb je de Sappige
Boys’, grapte hij. „Die naam hebben
we aangehouden”, zegt Heuts. „Als
een soort geuzennaam.”
SIBBE-IJzeren
Blaaskapel De Sappige Boys uit
Sibbe/IJzeren viert zondag het
70-jarig bestaan. Om twee uur ’s
middags begint in café Aan de Kirk
een jubileumconcert met als
speciale gasten Die Moselsänger.
De entree is gratis.