Limburg In Memoriam 9
Wat had u nog graag willen zeggen?
Inzendingen lezersoproep
In een woord: OVERWELDIGEND! Vanaf
het moment dat de lezersoproep in
de krant verscheen, stroomden de
inzendingen binnen. Kippenvel, brok in de
keel en een traantje moeten wegpinken
bij het lezen ervan. Op de komende
pagina’s een selectie. Zo ontroerend
allemaal, stuk voor stuk.
Had ik maar
De situatie was ernstig. Je was ziek, heel erg ziek. In de loop van die laatste dag waren de kinderen
en kleinkinderen nog op bezoek geweest. Daarvan fl eurde je helemaal op. Dat was mooi om te zien.
Ik mocht in het ziekenhuis blijven eten. Jij kreeg rode kool met aardappelpuree en ik nasi. We aten
niet veel, maar toch wel een beetje. Nadat het laatste bezoek was vertrokken, hebben we zelfs nog
naar een quiz op tv gekeken.
Daardoor dacht ik niet dat het daarna allemaal zo snel zou gaan. Dus ging ik niet in op het aanbod
om ook te blijven slapen. Mijn idee was meer: “Ik ga naar huis, maar morgenochtend kom ik zo snel
als mogelijk weer terug.” Het heeft niet zo mogen gaan.
Rond half tien ’s avonds was ik thuis. Al om 11 uur kwam het telefoontje dat niemand wil krijgen.
Amper een klein uur later was ik alweer terug en zat aan je bed. Eigenlijk had ik eerder op die avond
willen zeggen en moeten besluiten: “Nee, ik blijf nog wat”. Had ik dat nu maar gedaan. Want in die
allerlaatste momenten had ik ook graag bij je willen zijn….
Op de een of andere manier heb ik vaak het gevoel dat je nog steeds in de buurt bent. Wie weet kijk
je nu naar me en laat je weten: “Kind , het was goed zo. Jij moest naar huis en ik wou gaan slapen.
Dat had ik je toch gezegd?”
Paula van Roon, Heerlen
Trouwtje
Door jouw plotseling heengaan rond middernacht,
was afscheid nemen helaas niet meer mogelijk.
Het werd stil, doodstil en konden wij alleen nog
je koude lippen kussen.
Trots zijn wij op jouw optimisme naar aanleiding van je ziektes,
hoe je omging met jouw ziek zijn,
aan eenieder zei: ‘het gaat goed met mij, geen problemen’,
maar het ging niet goed met jou meid!
Bedanken willen wij jou voor meer dan 50 jaar samenzijn,
waarvan 48 jaar gehuwd.
Bedroefd zijn wij omdat jij niet meer in ons midden bent.
Wij missen jouw aanwezigheid; de ‘ziel’ is uit huis,
het samen op vakantie gaan, jouw werklust
toen het nog mogelijk was. Wij waarderen het jou
72 jaar in ons midden mogen hebben!
Meer dan stols zijn wij op jou Trouwtje, echtgenote,
moeder en oma, hoe je meer dan 3 jaren
de bestralingen van de longen hebt doorstaan.
Toen nog de klap van de beroerte in je hoofd,
eveneens niet meer te genezen.
We waren vereerd je thuis te kunnen en mogen verzorgen.
Je wilde ook niet uit huis, de bedden naar beneden
toen je de trap niet meer op kon, je wilde nog alles zelf doen,
het ging helaas niet meer. Tot ziens meid.
Cor Konsten, echtgenoot,
Landgraaf
Lieve mama,
Vorig jaar 2e kerstdag 2021 ben je overleden. 96 jaar,
herstellende van corona, maar door een val overleden.
Wat had ik je nog graag willen knuff elen,
zonder beschermingskleding, en willen zeggen:
“je hebt ons zoveel geleerd, maar niet hoe ik je nu
moet gaan missen.
Dag leeveke, je was een super mama.”
Angèle Bogaert, Maastricht
Iemand missen doet zo’n pijn.
Kon je er nog maar even voor me zijn.
Om nog een keer tegen je te zeggen.
En met heel mijn hart uit te leggen.
Hoezeer ik je mis na 60 jaar.
In voor- en tegenspoed met liefde bij elkaar.
Dus heb ik wel alles gezegd.
En jou mijn oneindige liefde uitgelegd.
Het is nu zo stil.
Dit is toch niet wat ik wil.
Nellie Niessen, Sittard
GG OO UU DD SS MM EE DD EE RR II JJ
PERSOONLIJKE SIERADEN
VOOR TROOST EN HERINNERING
ABDIJ ROLDUC KERKRADE
045-7850812
WWW.KULTA-GOLD.EU