Woensdag 01. 11. 2023 REGIO 5
COLOFON
Advertenties
T 088 - 82 45 000
E bereiklimburg@delimburger.nl
I www.mediahuislimburg.nl
Redactie
E zuid@delimburger.nl
t.a.v. VIA weekkrant
I www.limburger.nl/via
Mediahuis Limburg
Wim Duisenbergplantsoen 1
6221 SE Maastricht
T. 088 - 82 45 000
Jo Beisman uit Rimburg was
een kei van een natuurbeschermer
schoolkinderen zich ingespannen
om kleine boompjes te planten; nogal
schots en scheef. Toen Jo dat zag
rukte hij de boompjes er gewoon
weer uit, zonder rekening te houden
met de tere kinderzieltjes. De kritiek
hierop wuifde hij weg, maar op
termijn leerde hij hier wel van, bijvoorbeeld
bij de organisatie van de
vele jeugdkampen, die hij samen
met zijn Hilde organiseerde.
Dam in het Wormdal
Al in de jaren 90 wilde de Worm wel
eens bij hoogwater problemen opleveren.
Het Duitse Wasserverband
Eiffel-Ruhr zag de oplossing in een
stuwdam in het Wormdal bij Rimburg.
Ook Nederlandse overheden
leken overtuigd van de noodzaak.
Maar men had niet gerekend met Jo
Beisman. Hij was er van overtuigd
dat de overstromingen het gevolg
waren van menselijk handelen. De
Worm was deels rechtgetrokken en
gekanaliseerd. De Worm weer op
natuurlijke wijze laten meanderen
in combinatie met overloopbekkens
zou het gevaar van overstromingen
drastisch kunnen verkleinen. Jo
wist eerst het IVN-bestuur en vervolgens
de inwoners van Rimburg
van zijn standpunt te overtuigen.
Daarbij werd met palen en linten getoond
waar de dam zou komen te liggen.
De dam is er niet gekomen en
nog vele jaren later kijkt men van
Duitse kant wel uit om de inwoners
van Rimburg tegen de haren in te
strijken.
Koempels, pastoors en andere Parkstedelingen
Door Martin van der Weerden
Als het om de bescherming van de
natuur ging, trok hij alle registers
open. Hij was de schrik van menige
autoriteit, aan beide zijden van de
grens.
Jo Beisman (1927 – 2004) was zijn
hele leven verbonden met Rimburg.
Het eeuwenoude dorp, verscholen
in het prachtige Wormdal met zijn
hellingen en bossen, was zijn grote
liefde. Naast zijn vrouw Hilde (1932
– 2015) uiteraard.
Jo was bankwerker bij de steenkolenmijn
Julia in Eygelshoven. Hij
werd ingedeeld bij de ploeg die ingezet
werd bij problemen en ongelukken.
Met zijn daadkracht en zijn gevleugelde
‘geet nit, besteet nit’ (gaat
niet, bestaat niet) wist hij anderen
op sleeptouw te nemen. Jo oogstte
respect, maar was ook ‘een lastige’
voor zijn leidinggevenden. Hij was
aangesloten bij de Algemene Mijnwerkersbond,
nam niet alles voor
zoete koek aan en liet zich graag horen.
Hij had daarbij weinig op met
diplomatiek taalgebruik.
IVN
Na de mijnsluitingen nam Jo zijn
koempelmentaliteit en de daarbij
behorende directheid mee naar zijn
nieuwe werkgebied: de natuurbescherming
vanuit het Instituut
Voor Natuurbescherming (IVN).
Hij was ook op provinciaal en zelfs
nationaal niveau actief onder andere
bij de kadervorming en de Nationale
Commissie Boomfeestdag. In
gesprek met zijn voormalige medebestuurders
John van den Berg en
Jan Spierts blijkt de bewondering
voor Jo nog springlevend.
Relatie met de gemeente
Gemeente en natuurbeschermers
hebben elkaar nodig, maar dat besef
drong maar langzaam door bij beleidsmakers.
Dit kon als een rode
lap op de stier werken bij Jo. Zonder
afspraak snelde hij dan naar het gemeentehuis,
waar paniek ontstond:
Beisman komt! In het gesprek dat
dan volgde vielen harde woorden,
maar uiteindelijk werden wel knopen
doorgehakt.
De weinig charmante toonzetting
van Jo pakte ook wel eens negatief
uit. Bij een boomplantdag hadden
Jo Beisman. Inzet: typerend voor
Beisman was dat hij vaak buiten
bezig was. Foto's John van den Berg
Dier van de week
In Dierenbeschermingscentrum
Limburg zitten tientallen honden,
katten, konijnen en vogels die
dolgraag een nieuw baasje willen.
Kater Mario is een van hen.
Nu de temperaturen buiten beginnen
te dalen, loopt het kittenseizoen
langzaam ten einde. De voorbije
maanden vonden honderden jonge
katjes een goed nieuw thuis. Voor de
wat meer timide kittens is het vinden
van een nieuw thuis niet zo
makkelijk. Ze komen niet direct
vrolijk en spinnend op je afgestapt
maar bekijken je argwanend vanuit
hun verblijf. Mario is een van hen.
Ondanks zijn knappe looks heeft hij
nog geen plekje gevonden. Voor dit
bange mannetje van drie maanden
oud zoeken we een rustig thuis bij
een geduldige baas waar al een sociale
kat woont.
Bij wie mag Mario de kat uit de boom komen
kijken? Mail bij interesse naar limburg@dierenbescherming.
nl.
Traditionele koffietafel na
afscheid blijkt typisch Limburgs
Een koffietafel na een begrafenis
of crematie is een typisch Limburgse
In onze provincie gaf tweeëntwintig
procent van de respondenten, 2104
in totaal, de voorkeur aan een dergelijk
traditioneel samenzijn.
„Met die keuze wijken zij (de Limburgers,
red.) duidelijk af van het
landelijke cijfer, dat op elf procent
ligt”, stelt Dela. Verder gaf het onderzoek
onder meer inzicht in hoeveel
Limburgers hun wensen met
betrekking tot de uitvaartdienst
mondeling hebben medegedeeld
aan naasten: zeven op de tien.
Slechts vijftien procent legde deze
schriftelijk vast.
Toch blijkt Limburg niet aan elkaar
te hangen van tradities. Zo wenst
vierenzestig procent gecremeerd te
worden. Landelijk gezien bedraagt
dit vijftig procent.
Verder kiest slechts vijftien procent
van de Limburgers voor een begrafenis,
tegen achtentwintig procent
landelijk.
Daar staat wel tegenover dat
slechts drieënveertig procent een
laatste rustplaats op een natuurbegraafplaats
overweegt, landelijk is
dit zevenenvijftig procent.
Verder hecht eenentwintig procent
van de Limburgers waarde aan de
locatie voor het houden van een afscheidsdienst,
landelijk is dit veertien
procent.
aangelegenheid, blijkt uit
onderzoek door Markteffect in
opdracht van uitvaartverzorger
Dela.
Foto ter illustratie. Foto Getty Images
REGIO