Gezond in 11
De zorgondersteuner
en de
welzijnsmedewerker
zijn bezig
aan een opmars
in de zorg. Steeds
meer zorgorganisaties
trekken
extra medewerkers
aan om
verpleegkundigen
en verzorgenden
te ontlasten bij
hun dagelijkse
werk. Om dat te
bekostigen
kunnen
ze putten uit het
kwaliteitsbudget
dat de overheid
beschikbaar
heeft gesteld
om verplegend
personeel
te
ondersteunen.
Extra steunpilaren
verrijken de zorg
Door de hoge
werkdruk en
een nijpend
personeelstekort
hebben
verpleegkundigen
en
verzorgenden vaak onvoldoende
tijd voor de zo gewenste persoonlijke
aandacht voor bewoner of
patiënt. De zorgondersteuner en
welzijnsmedewerker nemen deze
taak van hen over. Ze hebben
gemeen dat ze allebei geen pleegkundige
handelingen verrichten,
maar voor het overige lopen hun
werkzaamheden wel uiteen.
De zorgondersteuner wordt
vooral ingezet voor huishoudelijke
werkzaamheden zoals het
inzamelen van afval, het verschonen
van bedden en hulp bij de
maaltijdverstrekking. De welzijnsmedewerker
is er speciaal
voor het maken van een praatje,
het spelen van een spelletje, het
voorlezen van de krant, samen te
wandelen enzovoort.
De zorgorganisaties leiden de
zorgondersteuners en welzijnsmedewerkers
vrijwel
allemaal zelf op via een korte
interne scholing. De functies zijn
bij jong en oud zeer in trek omdat
een achtergrond in de zorg niet
noodzakelijk is. Sociale vaardigheden
wegen zwaarder dan
opleidingsniveau. Dat maakt de
drempel lager.
Een zorgondersteuner en een
welzijnsmedewerkers vertellen
over hun baan.
Wesley Grond (30), zorgondersteuner
zorgcentrum Ter Eyck
Heerlerheide.
“Ik ben eigenlijk opgeleid als
tegelzetter. Dat heb ik drie jaar
gedaan. Maar dat bleek niks voor
mij en ik kreeg er ook nog eens
behoorlijke lichamelijke klachten
door. Ik ben een mensenmens
en tijdens mijn revalidatie zag ik
van dichtbij hoe leuk een baan
in de zorg kan zijn. Ik had als
kind al gemerkt dat ik het leuk
vind om voor anderen te zorgen.
Bovendien heb ik heel graag met
ouderen te doen. Daarom ben
ik hier ook zo op mijn plek. Mijn
werk bestaat voor een groot deel
uit huishoudelijke taken, zoals
prullenbakken leegmaken, de
boel een beetje opruimen, een
afwasje doen en bedden verschonen.
Ondertussen maak ik
een praatje met de bewoners. Ze
vinden het allemaal leuk als ik
hun kamer binnenkom. Ik ben
van nature rustig en ik kan goed
luisteren. Met sommige mensen
bouw je echt een band op. Ook
help ik mee bij de maaltijden.
Tafels dekken en afruimen,
uitserveren, koffie en thee
schenken, boterhammen smeren,
noem maar op. Waar ik helemaal
vrolijk van word is het brengen
en begeleiden van bewoners
naar activiteiten die hier worden
georganiseerd. Een gezellige
middag of sjoelen bijvoorbeeld.
Daar blijf ik dan ook bij aanwezig
en ik doe gewoon mee. Dat
vinden de mensen prachtig. Ik
heb inderdaad voor een opmerkelijke
carrièreswitch gekozen,
maar ik heb er nog geen moment
spijt van gehad. Ik werk vier of
vijf dagen per week, ook wel in
het weekend. Elke dag is me even
lief. Ik woon ook nog eens om de
hoek. Dat is dus supermakkelijk.
Ik heb een droombaan, ik wil niks
anders meer.
Yvon Lenoir (56) uit Geleen,
welzijnsmedewerker Vitalis
Parc Imstenrade Heerlen.
“Ik ga elke dag met het grootste
plezier naar mijn werk. De
bewoners zijn ontzettend blij als
ze me zien en dat geldt andersom
ook. Het gaat om mensen die
eigenlijk de indicatie verpleegtehuis
hebben, maar die dankzij
een extra zorgpakket zelfstandig
kunnen blijven wonen. Sommigen
zijn dementerend. Vroeger
heb ik in de ziekenzorg gewerkt,
later nog in een snoepwinkel en
een groentezaak. Maar de zorg
bleef trekken. Ik heb nu dertien
bewoners onder mijn vleugels.
Iedereen is anders, ook de
wensen variëren. Voor de een is
samen een kopje koffie drinken
en gewoon even naar zijn of haar
verhaal luisteren al voldoende.
Een ander wil graag een wandelingetje
maken. Het valt me echt
op hoe graag de mensen naar
buiten gaan. Dat is ook nog eens
goed voor mijn eigen conditie.
Maar zonder gekheid, ze zitten
natuurlijk ook vaak binnen, dus
dat is echt een uitje. Verder maak
ik veel mensen al gelukkig door
gewoon met ze te praten over
vroeger, samen te bladeren in fotoalbums,
een spelletje te spelen
of gewoon even een boodschap te
doen in het winkeltje hier in huis.
Ik heb ook gemerkt dat twee
van mijn hobby’s soms best wel
van pas komen. Met reiki kan ik
mensen die dat willen wat rust
en verlichting geven. En omdat
ik zo van bloemschikken hou, heb
ik in december met de hele club
dertien kerststukjes gemaakt.
Dat was zo’n succes dat we voor
Pasen weer met z’n allen hebben
afgesproken. De dankbaarheid
is soms gewoon verpletterend.
Ik voel me echt helemaal in
mijn element, dit jasje past me
perfect.”
Yvon Lenoir: “Samen een kopje koffie drinken en luisteren is al voldoende.”
Wesley Grond is een mensenmens.
Tekst: Frank Seuntjens
Beeld: Arnaud Nilwik
zorgnetlimburg.nl/ontdekdezorg
/ontdekdezorg