Gezond in 14
dinsdag 16 juni 2020
Eindelijk voelt
Jolanda Valkenberg
de waardering die
ze jarenlang zocht,
maar onvoldoende
kreeg, ondanks
haar tomeloze inzet
als apothekersassistente,
filiaalmanager,
zelfstandig
ondernemer en
uitzendkracht.
Op haar achtenvijftigste
begon zij via
Meander aan de
hybride opleiding
tot verpleegkundige.
‘Voor mijn gevoel
doe ik heel weinig,
maar toch ben ik
belangrijk voor
mensen. Aandacht
en af en toe een
knuffel genezen
volgens mij meer
dan al het medische
eromheen.’
Jolanda Valkenberg
Jolanda’s ogen sprankelen
als ze vertelt over haar
stage, die ze op dit moment
loopt bij dementerende
ouderen. ‘Ik las
laatst een spreuk die
precies omschrijft hoe ik
mijn werk als leerling-
verpleegkundige ervaar:
Zuster, een vak waarbij simpelweg
er zijn vaak al genoeg is. Zo
voelt het precies!’
Niet veertig jaar gewerkt
om in armoede te eindigen
Na de havo volgde de energieke
Schinveldse een opleiding tot
apothekersassistente en werkte
dertien jaar voor een huisarts in
Oirsbeek die ook een apotheek
erbij had. ‘Ik vond het een
heerlijke tijd. Niet alleen was ik
apothekersassistente, ook deed
ik het werk van doktersassistente.
Geweldig dat contact met de
mensen!’
De liefde voor de zorg is er dus al
vroeg, maar het harde levenspad
van Jolanda kent veel zijsporen,
voordat zij een weg terugvindt.
‘Ik kwam bij Kruidvat terecht
en liet me omscholen tot vakbekwaam
drogist. Dat leverde een
functie als filiaalmanager op.’
Ondanks dat haar vestiging als
een van de besten draait, voelt ze
weinig waardering. ‘Ik werkte zes
tot zeven dagen per week, maar
ze vonden me niet commercieel
genoeg. Pardon? Ik dacht op een
gegeven moment: Wil ik dit nog
wel?’ Via een baan als vertegenwoordiger
van beauty producten
komt ze terug in haar geboortedorp
Schinveld en neemt de
plaatselijke Stip-drogist over. ‘Ik
vond het heerlijk om mensen een
goed advies te kunnen geven. De
dynamiek van een eigen winkel
is fantastisch, maar ik had in die
elf jaar nooit een dag vrij en hield
minder dan een minimum loon
over.’ Na diverse pogingen meer
omzet en winst te behalen,
besluit Jolanda te stoppen.
Met uitzendbanen betaalt ze
haar schulden af en maakt de
balans op. ‘Blijf ik doorgaan als
uitzendkracht, dan moet ik met
62 jaar eruit. Einde Fase B. Dan
kom ik niet meer aan de bak en
ligt de bijstand op de loer. Ik heb
geen veertig jaar gewerkt om in
armoede te eindigen!’
Baangarantie
Met hernieuwde energie reageert
Jolanda op een advertentie van
Meander waarin zij mensen zoeken
voor een nieuw vormgegeven
opleiding tot verpleegkundige
VVT, met baangarantie. ‘Na twee
gesprekken en een test werd
ik aangenomen. Met dertien
medestudenten, afkomstig uit de
meest uiteenlopende sectoren
(ergotherapie, rechten, diergeneeskunde,
secretaresse), volg ik
komende jaren deze omscholing.
Mijn drijfveer is een vast inkomen
en meer voldoening behalen
uit mijn werk.’
De hybride opleidingsvorm
vergt veel zelfstudie. ‘Je moet
inderdaad zelf veel uitzoeken.
Je kiest een onderwerp, of krijgt
via je coach iets aangereikt,
waarover je meer wilt weten. Via
E-learnings en met hulp van je
werkgever ga je dit onderwerp
dan verder onderzoeken.’ Haar
apothekersachtergrond geeft
Jolanda een voorsprong bij de
vakken medisch rekenen en kennis
van medicatie.
Jolanda’s contract omvat 36 uur
en is verdeeld in 20 uur werken,
het eerste jaar boventallig, en
16 uur studeren. ‘Op mijn 61e
ben ik klaar met de opleiding.
Dan moet ik nog bijna acht jaar
werken. Mijn voorkeur neigt nu
naar dementerenden en ouderenzorg.
Het werk bestaat vooral uit
wassen en verzorgen, maar je
ontvangt zoveel dankbaarheid:
‘Komt u morgen weer?’ Graag wil
ik die laatste werkbare jaren met
plezier naar mijn werk gaan. Ik
weet zeker dat dit gaat lukken in
de zorg!’
Tekst & Beeld:
Katja Waltmans
‘Dankbaarheid en waardering
zijn mijn drijfveer’