Woensdag 07. 09. 2022 3
Mijnstreek
Column
Landgraaf/Heerlen
‘Tekenen deed ik vooral in de
marges van schoolschriftjes’
Heerlen
Voerendaal
Heëlesje Oavend
Hommage aan Toon
„Dat heeft me gered hoor”, zegt ze.
Pancratiuskoor
Hermans in Borenburg L a nbdesgcrha pfspl ts
Rondwandeling
op 21 & 24 sept.
Start om
10.30 en 12.00 uur
Een plek om nooit te vergeten
Op een zonnige plek in de bloemenweide, stil in de schaduw onder een beuk in
het beukenbos of midden tussen de verschillende fruitbomen in de fruitboomgaard.
Op onze nieuwe landschapsbegraafplaats in Ulestraten kiest u een rustplaats,
voor eeuwig, op een plek door uzelf gekozen. Een plek waar het mogelijk is om
rust en troost te vinden in de geborgenheid van de natuur. Een plek waar een
groene, gevarieerde omgeving u volledig en vredig omarmt. Maak kennis met
de begraafplaats, de natuur en onze plannen tijdens een rondwandeling.
langs de gewannen 20, ulestraten | www.walpot.net/landschapsbegraafplaats
Ulestraten
Raymond Clement
Je zou bijna vergeten dat Nick en
Simon uit elkaar zijn. Vorige week
was d’r Joep nog op kraambezoek
bij de Heerlense Juul. Het kleine
gesprekje dat ze voerden deed het
nodige stof opwaaien. Joep sprak
Heerlens dialect. Joep bedoelde
het goed, wist zeker dat Juul bij
een tegenbezoek, zich zou bedienen
van onvervalst Kerkraads
dialect. Het zere been bleek een
open wond. Niet alleen had Joep
niets te zoeken in Heerlen, maar
zich uitdrukken in het Heerlens
raakte de hoogste gradatie in de
blasfemie. De redactie werd
overspoeld met berichten van
meer en minder dreigende aard.
Een zulke godslastering diende de
krant zich niet te permitteren op
straffe van opzegging. Het op de
brandstapel opstoken van columnist
was echter ook niet direct
nodig. Dat had meer te maken met
de stikstofnorm dan met nog
noodzaak zag voor het voortbestaan
van de columnist.
Je zou bijna vergeten dat Nick en
Simon uit elkaar zijn. Dat zal Joep
en Juul niet gebeuren. Ondanks
het gevloek en getier van de
dialectdeskundigen die tot razernij
werden gedreven omdat een e zich
vermomde als een a, nog maar te
zwijgen als diezelfde a zich gezien
het aantal zonuren kort schuilde
onder een circonflexe.
Je zou vergeten dat Nick en Simon
uit elkaar zijn. Joep en Juul zullen
nooit uit elkaar gaan. Wereldberoemd
zullen zij worden, als de
drie J’s. Het kan niet moeilijk zijn
om in het Kerkraads taalgebied
een derde J te vinden. Naast de
behoefte eigen erfgoed veilig te
stellen grossieren ze taalkundig in
de J’s.
Je zou bijna vergeten dat Nick en
Simon uit elkaar zijn. In het kader
van de aangescherpte milieunormering
reden we op Zandvoort
alleen maar rondjes. De fans
waren zo ondersteboven van de
prestaties van Max dat de driekleur
op z’n kop hing. Kno-artsen
en dermatologen liepen in teams
over het circuit, om fans te wijzen
op de gevaren van gehoorschade
en verbranding door de zon. In Ter
Apel slapen mensen buiten. Voor
alle duidelijkheid, allemaal in
hetzelfde land. Het land waar Nick
en Simon uit elkaar zijn. In
Kerkrade bekladden jongeren de
aangewezen opvangplek. ‘Eigen
volk eerst!’
Een columnist verwijten dat hij
niet weet wat hij schrijft, is lezers
goed recht. Zouden de kladders
ook weten wat ze schrijven? Waar
wachten ze op? Dat ook Jan Smit
uit elkaar gaat? In Ter Apel slapen
mensen buiten. Zonder bed,
zonder gehoorbeschermer, zonder
factor 50. Schaamte, met factor 50.
Net als die andere band uit
Volendam. Het hoeft allemaal geen
naam te hebben. Er is meer dan
alleen Nick en Simon uit elkaar.
REAGEREN?
redactieparkstad@delimburger.nl
Joep & Juul
REGIO
Pancratiuskoor Heerlen is gastheer
van de Heëlesje Oavend die op zaterdag
10 september plaatsvindt in
Theater Heerlen. Een keur aan artiesten
brengt die avond op hun eigen
unieke manier Limburgs repertoire
ten gehore. Er zijn optredens
van Emma Kok, Paul van Loo, Ivo
Rosbeek, Frits Pelt, Paul en Karlijn
Münstermann en de Coriovallum
Pipe Band.
De presentatie is in handen van Raymond
Clement en Roger Lataster. De aanvang is
om 19.30 uur.
In de Borenburg in Voerendaal
vindt op zaterdag 10 september een
avondvullende hommage plaats
aan de Sittardse cabaretier en zanger
Toon Hermans (1916-2000). Medewerking
verlenen vocalisten
Math Dirks en Sanne Gloria Verboom,
mannenkoor St. Remigius en
pianist René Haustermans. De aanvang
is om 20.00 uur, de zaal. Een
kaartje kost 15 euro.
Tickets zijn verkrijgbaar bij Grandcafé Klumme
en de Borenburg en via gmeeuwse@gmail.
com.
„Alles lag stil: de zanglessen, het
koor dat ik dirigeerde, echt alles.
John’s verzoek kwam als geroepen,
hij schreef en ik tekende. Via mail
hielden we contact en wisselden we
teksten en illustraties uit.”
Al die maanden dompelde Rinie
zich onder in tekentechnieken en
verdiepte ze zich in olifanten. „Hoe
ze lopen en bewegen, hoe ze kijken
en trompetteren, drinken en eten,
achter elkaar aan sjokken. Alles wilde
ik bestuderen. Ontelbaar veel
filmpjes heb ik bekeken, talloze olifanten
getekend. In mijn eigen stijl
en die wijkt nogal af van wat andere
illustratoren doen.”
Passie
„Ik ben geboren aan de verkeerde
kant van het spoor in Heerlen”,
lacht ze hartelijk. „Waar kunst, serieuze
muziek, boeken en musea geen
rol van betekenis speelden. Laat ik
daar nu juist gevoel voor hebben. Ik
groeide op met schlagers en programma’s
als Zum Blauen Bock op de
Duitse tv. In zwart-wit, kleuren-tv’s
waren er niet. Met de beatmuziek
van die tijd had ik niks, dancing Femina
interesseerde me niet. Als
kind luisterde ik liever naar klassieke
muziek en droomde ik ervan om
balletdanseres te worden. Dat zagen
mijn ouders echter niet zitten.
Tekenen mocht wel, dat deed ik met
passie en overgave. Vooral in de
marges van schoolschriftjes en magazines.”
Conservatorium
Na de middelbare school ging Rinie
naar de Pabo, de toenmalige kweekschool.
Daar volgde ze tevens teken-
en muzieklessen. „Hub Graus was
er mijn onvolprezen tekenleraar.
Desondanks koos ik voor het conservatorium
waar ik een docentenopleiding
volgde en solozang studeerde.
Ik bleef me bijscholen en
werkte als zangdocent, coach, dirigent,
arrangeur en componist. Af en
toe trad ik wel eens op, een zangcarrière
zat er echter niet in. Het tekenen
stond die tijd op een laag pitje.
Dat kwam terug toen ik voor mijn
zoon, hij heeft het syndroom van
Down, naast de leesmethode ‘Veilig
leren lezen’ extra woordkaarten tekende.”
Eigen stijl
Of Rinie Houben zich na twee boeken
illustrator mag noemen? „Poeh,
dat weet ik zo niet. Ik teken op mijn
manier, zie dat duidelijk als ik mijn
tekeningen naast die van anderen
leg. Het zijn mijn dieren en die zijn
vrolijk, bedroefd, zorgelijk, boos,
slim of gewiekst. Ze vertellen het
verhaal van John op hun manier. Ik
kijk nu al uit naar deel drie, opnieuw
over olifanten. Ondertussen dans ik
flamenco en ben ik stiekempjes
weer gestart met klassiek ballet.
Weliswaar in een groep senioren,
maar toch. Zingen? Dat laat ik over
aan de jeugd.”
Rinie Houben (71) is Heerlense en
woont al tientallen jaren in Landgraaf.
In de coronaperiode vroeg
schrijver John Hawinkels uit
Sittard haar om zijn kinderboek
‘Olifantentoren’ te illustreren. Zijn
en daarmee ook haar tweede,
‘Olifantenvlucht’, ligt nu bij de
drukker.
Door Hub Bertrand
Illustrator
Rinie Houben
kijkt uit
naar het
derde boek
olifantenboek
van
John Hawinkels.
Foto Peter
Trompetter
/landschapsbegraafplaats
link