Gezond in 4
Tekst: Frank Seuntjens
Eén dag naar
school, vier dagen
stage. Zo ziet de
week van Sarina
Ferdinandus (24)
er normaal gesproken
uit. Maar door toedoen
van Covid-19 werd dat ritme
wreed verstoord. Zij werkte op
de afdeling waar in geriatrisch
revalidatiecentrum Plataan
(Sevagram) in Heerlen toevallig
de eerste coronapatiënt werd geregistreerd.
Toen daar ook elders
al snel meerdere besmettingen
werden vastgesteld, werd ‘haar’
afdeling helemaal gereserveerd
voor slachtoffers van dit virus.
“Dat was zeker in het begin heel
verwarrend. Over corona was
nog zoveel onduidelijk dat ook
de meest ervaren verpleegkundigen
niet wisten waar ze precies
aan toe waren. Het overviel ons
allemaal. Maar er waren wel
protocollen zodat je toch iets
had waar je op terug kon vallen.
Soms had ik momenten dat ik
door al die onzekerheid dacht
dat ik het niet goed deed. Maar
dankzij gesprekken met collega’s
zat ik nooit lang in een dip. Nu ik
er op terugkijk, overheerst toch
het positieve gevoel. Het was in
elk geval een onvergetelijke en
leerzame ervaring.”
Ook Nadine Leenders (32) volgt
haar opleiding aan VISTA
college. Zij draait, eveneens bij
Plataan, haar diensten op de
(gesloten) revalidatieafdeling
voor dementerenden. “Ook
wij deden ons werk in speciale
kleding. Dat was voor de mensen
nog eens extra verwarrend, want
ze begrepen vaak sowieso al niet
wat er aan de hand was. Het was
wel fijn dat er voor druppelisolatie
werd gekozen. Dat betekent
dat mensen op de eigen afdeling
vrij mochten rondlopen of in de
tuin gaan zitten. Met die aanpak
waren ook hun familieleden blij.
Er werden regelmatig bloemen
voor ons bezorgd. Het was alles
bij elkaar genomen heel erg
pittig, maar vooral dankzij mijn
opleiding heb ik me daar doorheen
geslagen.”
Volgens Ank Jeurissen, opleidingsmanager
zorg & welzijn
bij VISTA college, is er nadat de
school fysiek op slot ging bewust
voor gekozen om honderd
procent in te zetten op stages.
“Daaruit spreekt ook onze maatschappelijke
betrokkenheid. We
hebben er wel voor gezorgd dat
er online steeds contact met de
studenten werd onderhouden.
Het was natuurlijk mentaal pittig
en dan is begeleiding extra hard
nodig. Ook de studiedoeleinden
hebben we niet uit het oog verloren.
De studenten kregen toch
gewoon hun schoolopdrachten.”
VISTA college maakte ook docenten
vrij om de helpende hand
te bieden op plekken waar dat
hard nodig was. Eén van hen was
Koen Moors die werd ‘uitgeleend’
aan de afdeling interne geneeskunde
in Maastricht UMC+. “Ik
werkte daar als verpleegkundige
voordat ik docent werd. Ik had
mijn draai dus snel gevonden.
Toch verheug ik me dat ik straks
weer gewoon voor de klas kan
staan.” Hij werd trouwens als
interim-verpleegkundige zelf ook
door het virus geveld. “Dat was
heftig, maar desondanks ben ik
blij dat ik van mijn werkgever de
kans heb gekregen dit te doen.”
Limburgse zorginstellingen en
ziekenhuizen waren maar wat blij
met de extra handen van VISTA
college, zoals wel blijkt uit de reactie
van Michel van Zandvoort,
directeur van MUMC+-Academie:
“Hun inzet was zeer welkom.
We hebben uiteraard bij
het inzetten van de studenten
wel gekeken naar leeftijd. Zeker
voor de jongsten moest het geen
al te heftige ervaring worden.
Maar hoe dan ook is het voor
alle studenten een bijzonder
leerzame ervaring geweest in een
periode die ze nooit meer zullen
vergeten.”
Ook studeren bij VISTA college?
> www.vistacollege.nl/studeren.
VISTA college biedt
in Zuid-Limburg
ruim 230 mboopleidingen
aan.
Maatschappelijke
betrokkenheid
is daarbij net zo
belangrijk als de
kwaliteit van het
beroepsonderwijs.
Dat bewezen de
afgelopen maanden
studenten en
docenten van
de opleiding
klinische zorg
verpleegkundige.
Zij stonden in
zorginstellingen en
ziekenhuizen in de
frontlinie om in de
hectische coronatijd
welkome zorg te
verlenen.
De helpende handen van VISTA college
Nadine Leenders
in de frontlinie
“Crisis maakt GGZ nog creatiever”
“Contact houden is zó belangrijk”
De Corona-crisis valt veel mensen met psychische klachten zwaar. Zij hebben minder veerkracht om spanning
en onzekerheid op te vangen. Persoonlijk contact is nu extra belangrijk, maar hoe organiseer je dat als je afstand
moet houden? Zorgverleners bedenken van alles om de zorg menselijk te houden in onmenselijke tijden.
En soms levert dat innovaties op die zullen blijven.
“Voor de meeste van onze cliënten is het een zware tijd.
Vereenzaming en toename van problematiek dreigen, daarom
hebben we snel digitale ondersteuning opgezet. Het aanbod
lag er voor de crisis al en wordt nu meer en sneller ingezet.”
“Voor ons als behandelaars heeft videobellen ook voordelen.
We zien de omgeving van de cliënt en de interactie met
huisgenoten. We zien hoe druk het in huis is, hoe de
kinderen zijn, hoe de cliënt daarop reageert. Face tot face
contact blijft essentieel, maar digitaal behandelen is echt
een aanvulling op onze zorg.”
“Wat ik typerend vind voor Vincent van Gogh is snel
schakelen en anticiperen. Niet gaan zitten wachten tot de
lockdown begint, maar je voorbereiden op wat er komt.
Bij verslavingszorg stond al een crisisteam klaar dat onderzocht
wat er nodig was voor medewerkers en cliënten.”
“De cliëntengroep reageert nu anders. Psychotische mensen
nemen soms corona mee in hun wanen. Voor ons als
medewerkers is het ook spannend. We krijgen te maken met
crisisopnames waarbij je vooraf niet weet: heeft iemand
corona?”
“Als iemand verdacht is, werken wij met handschoenen en
mondkapjes of een masker. Dat is beangstigend, zeker voor
mensen die in de war zijn, want je ziet geen mimiek.
We hebben daarom een sluiskamer ingericht. Zo zorgen we
ervoor dat niet iedereen op de afdeling ons in deze outfit ziet.”
“We draaien nu 12,5 uurs diensten om de contacten tussen
collega’s zoveel mogelijk te beperken. Op een gesloten
afdeling is dat pittig. Toch blijft het mooi werk, om mensen
die in een ernstige crisis binnenkomen te zien opknappen
en weer naar huis gaan.”
“Wat ik typerend vind voor
Vincent van Gogh is snel
schakelen en anticiperen.
Niet gaan wachten tot
de lockdown begint,
maar je voorbereiden
op wat er komt.”
XANDER BOELENS,
GZ psycholoog,
Vincent Verslavingszorg
“Het blijft mooi werk om
mensen die in een ernstige
crisis binnenkomen te zien
opknappen en weer
naar huis gaan.”
KIM BRENTJENS,
Verpleegkundige
Vincent Acute zorg
“We zorgen dat mensen
kunnen beeldbellen met
familie. Deze innovatie blijft,
ook na de crisis.”
TIM ROBERTS,
Psychiater
Vincent Ouderen
“Cliënten begrijpen het afstand houden niet.
Ouderen met dementie pakken je nog
steeds vast. We proberen uit te leggen dat
dat niet kan, maar dat lukt niet. Wij dragen
mondkapjes en beschermende kleding als
dat nodig is. Dat is wel een belemmering
voor het persoonlijke contact.”
“We hebben de folie van de ramen gehaald
zodat familie en cliënten elkaar weer kunnen
zien. Het liefst willen we iedere dag beeldbellen
met families. Belangrijk, want familie
woont soms heel ver weg. Deze digitale
innovatie blijft, ook als de crisis voorbij is!”
“Je komt in een spagaat want je moet
zorgen voor de cliënt en ook voor jezelf.
Uit angst om anderen te besmetten hebben
we allemaal in ons privéleven contacten
vermeden.”
In de ggz gebeurt het
Wil je jouw kennis en betrokkenheid inzetten voor de geestelijke
gezondheidszorg? Wij bieden een werkplek waar jouw talent tot
zijn recht komt en je echt iets voor iemand kunt betekenen. Innovatief
en altijd met oog voor de mens achter het probleem. Een organisatie
waar de lijnen kort zijn en je er als team samen voor staat!
Meer weten? Kijk op www.vvgi.nl of mail naar: werken@vvgi.nl
/studeren
/www.vvgi.nl
link