Gezond in 7
dinsdag 16 juni 2020
Corona heeft ons
dagelijks ritme
behoorlijk in de
war geschopt.
Ook dat van de
acht bewoners
van Krokusbeemd
10a-02, onderdeel
van Maasveld
in Maastricht.
Groepsbegeleidster
Susan Borgions
vertelt hoe haar
gemiddelde werkdag
ten tijde van de
crisis verliep.
“Ik probeer het
leven van mijn
bewoners elke dag
zo fijn en nuttig
mogelijk te maken.”
“Ze missen hun
ouders, die nu
niet op bezoek
kunnen komen
en die ze niet
kunnen knuffelen. Het is ook
moeilijk uit te leggen dat ze niet,
zoals anders, om het weekend
naar huis mogen. Maar het geeft
ook rust dat iedereen de hele tijd
samen is. Ik ben heel trots op
mijn groep, ze doen het prima.”
Zeven jaar geleden kwam Susan
Borgions als groepsbegeleidster
in Krokusbeemd 10a-02, een
ruim opgezette woning op het
terrein van Maasveld voor acht
bewoners met een meervoudige
beperking. Niet iedereen kan zich
verbaal uiten, maar Susan weet
intussen feilloos de stemming van
elke bewoner te peilen. “Soms
heeft iemand even aandacht of
een knuffel nodig. Het zijn kleine
dingen waar mijn groep van
geniet: even een grapje maken,
tijdens onze gezamenlijke vakantie
de zee en het zand voelen, een
ijsje eten op Plein 1992. Eén bewoner
vindt het heerlijk als er regendruppels
op zijn hoofd vallen.
Hij kan het niet vertellen, maar
hij laat het merken door zijn
gedrag. Dat ik hun taal begrijp en
ze een fijne dag kan bezorgen, dat
geeft mij voldoening.”
Bakkerij
Een werkdag verloopt voor
Susan volgens een vast schema.
“Onze eerste dienst begint om
zeven uur ’s morgens. Tot ongeveer
negen uur zijn we bezig met
de verzorging van onze bewoners.
Vier van hen zitten in een
rolstoel, de andere vier kunnen
– met ondersteuning – zelf lopen.
Iedereen doet zo veel mogelijk
zelf. Wie dat nodig heeft, kan
op een brancard met een speciale
plafondsysteemlift worden
gedoucht. Als we rond half negen
klaar zijn, gaan we ontbijten.
Sommige bewoners smeren
zelf hun brood, anderen geven
– eventueel non-verbaal – aan
wat ze erop willen. Met de groep
overleggen we over de keuze voor
het beleg: elke bewoner heeft
daar inspraak in.”
Normaal gesproken gaat iedereen
daarna tot twaalf uur naar
de dagbesteding. “Met onze
jobcoach zoeken we voor iedereen
passend werk. Elke bewoner
vindt het fijn om zich nuttig te
kunnen maken. Sommigen brengen
brood rond van onze eigen
bakkerij op het terrein, anderen
helpen op de boerderij of gaan
aan het werk op de ‘postafdeling’,
waar onder meer kalenders worden
gemaakt. Vanwege corona
is de dagbesteding nu aangepast
en blijven we met z’n allen op
de groep. Daar organiseren we
zelf activiteiten. In het weekend
maken we regelmatig uitstapjes,
bijvoorbeeld naar de binnenstad
of naar het tuincentrum, maar
ook dat ligt nu helaas stil.”
André Rieu
Tijdens de lunch is er tijd voor
één op één begeleiding en voor
het bijhouden van administratieve
taken. “Elke bewoner heeft
een eigen zorgplan. Wij rapporteren
hoe het gaat en bijvoorbeeld
in welke stemming iemand
verkeert. De ouders kunnen dat
zorgplan ook inzien, zodat zij
goed op de hoogte blijven.”
In de middag is er opnieuw tijd
voor dagbesteding, maar ook
Susan Borgions
voor beweging, zoals fietsen,
fysiotherapie of zwemmen in het
eigen binnenbad. “Wij helpen
met omkleden, daarna nemen
de bewegingsmedewerkers het
over. Als we rond vier uur weer
thuis zijn, maken we het onderling
gezellig tot aan het avondeten.
Het restaurant is vanwege
corona dicht, dus helaas gaat de
tweewekelijkse fritesmaaltijd nu
niet door. De rest van de avond
hebben de bewoners voor zichzelf.
Soms kijken ze samen een
dvd: André Rieu, Nederlandse
artiesten en Bassie en Adriaan
zijn favoriet. Een hoogtepunt
is – buiten coronatijd - ook het
woensdagavondcafé, mét dansen.
Dat wil ik zelf ook niet missen.
Het allerleukste van mijn baan is
de wisselwerking in onze groep:
het is hard werken, maar ik krijg
er heel veel voor terug.”
Tekst: Meyke Houben
Beeld: Moniek Wegdam
Voldoening halen uit de
kleine dingen