in Memoriam 11
donderdag 24 oktober 2019
Nettie neemt deel aan een rouwverwerkingsgroep:
‘Ik heb mensen zien opbloeien na
het verlies van een dierbare’
Veel nabestaanden
zullen het herkennen:
wanneer de
eerste periode van
rouwen voorbij is,
breekt een fase
aan die weliswaar minder heftig
is, maar die toch vaak uiterst ongemakkelijk
aanvoelt. Je hebt het
dan nog geregeld moeilijk met
het gemis van je naaste, maar
kunt dat dan minder goed met je
omgeving delen, omdat die steeds
vaker laat doorschemeren dat het
zo langzamerhand tijd wordt dat
de je de draad van het leven weer
oppakt. Maar hoe doe je dat en
waar blijf je dan met je emoties?
Deelname aan een rouwverwerkingsgroep,
zoals onder meer
Synthese die organiseert, kan
dan uitkomst bieden.
Nettie Achten (70) uit
Blitterswijck
is nog altijd blij dat
ze ongeveer anderhalf jaar na het
verlies van haar man Hub een advertentie
van Synthese zag voor
een rouwverwerkingsgroep.
Nerveus
“Voor de eerste van de zes bijeenkomsten
was ik best nerveus,
omdat ik niet wist wat er op me
af zou komen, maar het heeft me
zóveel goed gedaan om mijn emoties
met lotgenoten te kunnen
delen. Ik heb maar een dochter
en ik vond dat ik die niet steeds
kon belasten met mijn verdriet.
Het deed me pijn toen ik hoorde
dat mijn twee kleinzonen op een
gegeven moment zeiden dat ze
niet meer graag bij mij op bezoek
kwamen omdat ik zoveel huilde.
Terwijl ik ook voor mijn dochter
en haar jongens graag verder
wilde met mijn leven.”
Begeleidster Jolanda van der
Weiden laat de klapper zien die
deelnemers aan de rouwverwerkingsgroep
krijgen en waarin
onder meer staat beschreven
welke verschillende fasen van
rouwen te onderscheiden zijn.
Dat iemand in rouw overspoeld
kan worden door golven van
ontkenning, verwarring, schuld,
boosheid, angst, verdriet en
aanvaarding.
Klik
Jolanda: “De theorie in deze
klapper is bedoeld als achtergrondinformatie.
Bij het begeleiden
van de groep laat ik me
in de eerste plaats leiden door
de behoefte van de groep. Het is
belangrijk dat er een klik in de
groep ontstaat, zodat de deelnemers
zich veilig en vrij voelen om
hun gevoelens te uiten. Tegen die
achtergrond hebben we wel eens
samen gegeten wanneer de bijeenkomst
’s avonds plaatsvindt.
Samen eten blijkt een goede
manier om het ijs te breken.
Tijdens een van de bijeenkomsten
vraag ik de deelnemers om
een voorwerp van hun dierbare
mee te nemen en daar wat over
te vertellen. Dat levert vaak
mooie, maar ook heel emotionele
verhalen op.”
Steun
“Je verwacht het misschien niet,
maar er wordt ook heel vaak gelachen
tijdens de bijeenkomsten”,
zegt Nettie. “Het is echt een lach
en een traan. Gaandeweg heb ik
mensen in onze groep in die zes
bijeenkomsten zien opbloeien.
Ik ben er ook best trots op dat ik
ook anderen een stapje vooruit
heb kunnen helpen; want dát
is het: je helpt elkaar vooruit.
De draad van het leven weer
oppakken is als een trap. Trede
voor trede klim je naar boven,
totdat je boven bent en verder
kunt leven met het verlies. Want
het gemis blijft. Alleen kun je er
na verloop van tijd beter mee omgaan.
De rouwverwerkingsgroep
heeft me in dat proces ondersteund.
Sterker nog: we steunen
elkaar nog steeds. We zijn intussen
zo close met elkaar dat we
nog geregeld samenkomen.”
Meer informatie:
www.synthese.nl
Synthese is een
van de organisaties
die in deze
periode een serie
rouwverwerkingsbijeenkomsten
organiseert. Wat
doe je daar en wat
heb je eraan?
Tekst: John Huijs
Beeld: Lé Giesen
“Er wordt ook
heel vaak hard
gelachen
tijdens de
bijeenkomsten.”
Jolanda van der Weiden en Nettie Achten
/www.synthese.nl