in Memoriam 13
donderdag 24 oktober 2019
Memoires
Mijn ervaring met iemand bijstaan in zijn/haar rouw zijn het ophalen
van memoires. Een fotoboek of filmpjes bekijken. Lachen, huilen en
praten erover. Anekdotes ophalen.
Laurian Visser, Kelmond (Beek)
Echte zusterliefde
Mijn zus werd geboren op 24 januari 1955. Ik op 4 april 1959. Dus ik
was en ben het kleine zusje. Op 13 mei 1980 verloor ik mijn toenmalige
partner. Mijn zus was er voor mij. Het leven ging verder. En op 5 mei
2000 verloor ik mijn toenmalige man. Weer was mijn zus er. Ze troostte
mij door te luisteren, door raad te geven en vooral door er te zijn. Zoals
zij mij gesteund heeft in al die jaren dat is echte zusterliefde. En zo zou
iedereen gesteund moeten worden bij een verlies. Er zijn, luisteren,
praten, huilen, lachen, een hand, schouder en vooral jezelf kunnen zijn
en blijven. Lieve Toos, bedankt dat je er altijd was en nog steeds bent.
Open gesprek
Rouwen is voor ieder mens anders. Ieder gaat er op
zijn of haar manier mee om. Sta open voor een gesprek
met de rouwende, daardoor ontstaat er meestal een
open gesprek. Een luisterend oor is heel belangrijk.
Blijf tijdens het gesprek bij de rouwende zijn of haar
verhaal. Begin niet over je eigen leed te praten. Geef
geen adviezen (dooddoeners) of de rouwende moet er
zelf om vragen, anders kom je betweterig over. Blijf de
aandacht en vooral interesse tonen, zodat de rouwende
het gevoel heeft dat er écht naar hem of haar wordt
geluisterd. Stuur een kaartje of een bloemetje, schrijf
dat je nog altijd aan diegene denkt en mee leeft.
Bep Verblakt, Sittard
Ivonne Heijlen, Molenbeersel (B)
Ga naar iemand toe
Toen ik in diepe rouw zat omdat mijn man op
56 jarige leeftijd overleden was heb ik mijn
echte vrienden wel leren kennen. Mensen
waarvan ik dacht dat ze begrip voor mij zouden
hebben, liepen met een grote boog om me
heen. Zelfs ‘goede’ buren lieten me in de steek.
Mijn welgemeende tip: ga naar iemand toe die
verdriet heeft en zeg dan: ik kom je opzoeken
maar weet niet wat ik zeggen moet of wat ik
doen moet. Iemand in de steek laten is dubbel
pijn en verdriet. Ik voel het na 11 jaar nog.
Mariëtte Sniekers, Heel
Naastenliefde
Ook ik heb ervaren dat het heel fijn is om na een overlijden van een dierbare bijzondere aandacht te krijgen.
Ruim één uur na het overlijden van mijn echtgenoot in december 2012, stond mijn overbuurmeisje van vroeger
(haar ouders zijn mijn overburen) voor de deur met de vraag of wij al warm gegeten hadden. Ze zei: “tante Susan,
u moet nu wel goed eten anders wordt u ziek want u bent al zo dunnetjes!” Ze kookte een heerlijk maaltje
voor mijn kinderen, hun aanhang en mij en dat deed ons heel erg goed, ook al hadden wij geen honger. Alles
moest nog bezinken. Enkele weken na het overlijden trakteerde mijn HR manager mij op uiteten en een goed
gesprek en een collega nodigde mij uit voor een wandeling op de Meinweg met een heerlijke kop chocolademelk
met slagroom na afloop. Bijna wekelijks werd ik door vrienden uitgenodigd om te komen eten (omdat ze
toch altijd over hadden). Ik werd overladen met zeer liefdevolle berichtjes in de vorm van een kaart, brief of
e-mail en had te weinig vazen om al de bloemen een plekje te geven. Elke dag belde mijn zus om te vragen of
het goed ging en dat doet ze nu nog steeds al is het nu eenmaal per week. Met mensen uit de straat heb ik een
hechte vriendschapsband en we helpen elkaar over en weer. Dit is echte naastenliefde. Ik kan nog heel lang
doorgaan. Het verlies van een dierbare, in mijn geval mijn partner, wordt op deze manier dragelijk. Ik heb het
door al hun steun inmiddels verwerkt, maar ik mis hem nog elke dag.
Susan van Soest-Boonen, Roermond
Oprechte aandacht
Waarom ik, waarom wij…..Dé traditionele en steeds weer indringende
vraag bij een onheilspellende doktersuitslag en vervolgens een
droevig afscheid.Tientallen keren maken wij allemaal in ons familieleven
deze vreselijke lotsbepalingen mee en weten in feite niet wat we
er mee moeten. Ons advies is, leg je oor te luister of bak een cake en
breng die naar de betreffende weduwe of weduwnaar. Haal herinneringen
en foto’s op van vroeger, praat daarover. Ga met deze persoon
regelmatig een dagje uit. Oprechte aandacht schenken met veel
liefde en pure empathie is de beste methode om rouwende mensen te
helpen.
Noël van Hooren, Lanaken (B)
Dikke verse soep
In het gezin waarin ik opgroeide was de dood gelukkig geen taboe.
Het hoorde bij het leven en je kon maar beter naar beste geweten
steun betuigen aan de betrokken personen. Toen ik zelf binnen mijn
eigen gezin door de dood werd getroffen heb ik veel steun ondervonden
op velerlei wijze. Daar heb ik lering uit getrokken. En nu breng ik
in mijn directe nabijheid altijd een pan dikke verse soep. Want in de
eerste regeldagen rondom uitvaart biedt een pan soep een stukje
troost. Een klein gebaar met grote dankbaarheid in een moeilijke tijd.
Marlou Kösters-Jacobs, Geulle
De cirkel van leven en dood
Degene die rouwt moet voelen dat hij een belangstellend en luisterend
mens tegenover zich heeft die eveneens een puzzelstukje is in de
grote puzzel van leven én dood. Al mijn ervaringen van de afgelopen
jaren met het verliezen van dierbaren en het er eveneens zijn voor hen
in hún rouw heeft mij een rijker mens gemaakt. Net omdat niet enkel
het leven je levenslessen voorschotelt, maar eveneens het verliezen
aan de dood je doet beseffen hoe kostbaar het leven is. Eveneens kan
de dood van die dierbare het begin van voor jezelf een ander bewuster
leven vormen. Leven en dood is een heel grote puzzel waaraan je ziet
dat er iets ontbreekt maar toch, altijd, herkenbaar blijft en zichzelf
steeds opnieuw aanvult en zo de cirkel van leven en dood is.
Anita Mevissen-Spronck, Beek
Collectant
Ze zit in het donker op de bank en staart wat wezenloos voor zich uit.
Op haar schoot een trui die ze krampachtig vasthoudt. Zo nu en dan
duwt ze haar neus erin. Ze snuift zijn geur op alsof ze hem hiermee
weer tot leven kan wekken. Ze heeft het koud, pijn in haar nek en een
droge mond, maar ze wil niet opstaan. Ze wil eigenlijk helemaal niks.
Alleen maar zitten in het donker en verdwijnen in het niets. Dan klinkt
het snerpend geluid van de deurbel. Als in een trance loopt ze naar de
voordeur. Het blijkt een collectant te zijn. Zonder na te denken, zegt
ze: ‘Komt u toch binnen’. Even schrikt ze van haar eigen stemgeluid.
Ze gaat de collectant voor naar de huiskamer en doet snel een paar
schemerlampjes aan. ‘Gaat u toch even zitten, u heeft vast trek in een
kopje koffie’, zegt ze. De verbouwereerde collectant aarzelt even, maar
geeft zich snel gewonnen.
Uren later staat ze in de keuken aan de afwas. Ze voelt zich een stuk
beter. Het praten met een volslagen vreemde heeft haar goed gedaan.
Haar hele ziel en zaligheid heeft ze er gewoon uitgegooid. De collectant
vond het gelukkig niet raar. Het bleek dat zij haar echtgenoot al
jaren eerder was verloren. ‘De arme ziel’, zegt ze hardop. Haar handen
blijven even werkeloos in het afwasteiltje rusten, terwijl ze bedenkt:
‘Maar waarvoor kwam ze eigenlijk collecteren?’. Voor het eerst in
maanden verschijnt er een glimlach op haar gezicht.
Jeannique Geurten, Eijsden
Als u niet of elders verzekerd
bent: geen probleem.
Ik verzorg de uitvaart geheel
naar eigen wens,
zonder beperkingen.
Bel 06-41721519
voor een persoonlijk gesprek.
www.maurice-uitvaart.nl
/www.maurice-uitvaart.nl