in Memoriam 3
Een brug heen,
een brug terug…
COLOFON
Limburg In Memoriam verschijnt jaarlijks als commerciële bijlage bij De Limburger in heel Limburg.
EINDREDACTIE: Lawrence Spierings. REDACTIE: Peter Swelsen, John Huijs, Katja Waltmans, DELA,
Loek Peters. BEELD: Petra Niessen, Lé Giesen, Arjanne van Voorst, Henry Peters, Margreet Schouren,
DELA, Karin de Jonge, iStock. VORMGEVING: Bee in Media. COÖRDINATIE: Els Spronk.
Limburg In Memoriam: Mercator 3, 6135 KW | Sittard | Tel. 046 – 411 71 40 | E-mail: advertentie.
centraal@mediahuislimburg.nl AUTEURSRECHT: Op de inhoud van deze bijlage rust auteursrecht.
Niets uit deze uitgave mag worden overgenomen zonder toestemming van de uitgever. Limburg In
Memoriam is een commerciële uitgave van Mediahuis Limburg.
Limburg In Memoriam bericht over
verschillende onderwerpen rondom
de dood door middel van informatieve
verhalen en aangrijpende reportages.
‘Ruzie over de erfenis kun je voorkomen’ 4
Van memento mori naar carpe diem 5
‘Sluit nabestaanden met dementie niet
buiten bij afscheid nemen’ 7
Natuurbegraafplaats geeft íedereen rust 8-9
De uitvaart van een baby vereist
speciale zorg 10
Rouwverwerkingsbijeenkomsten:
wat heb je eraan? 11
Bijzondere uitvaartgadgets 15
Lezersoproep:
Wat kun je doen? 12-13
INHOUD
donderdag 24 oktober 2019
Soms is het goed de waan
van de dag even achter
je te laten. Voor mij als
uitvaartspreker betekent
dat achter de computer
vandaan, de buitenlucht
opzoeken, even het werk het werk
laten. Vandaag trek ik mijn wandelschoenen
aan om flink wat kilometers
te maken, genietend van de
rust, de mensen die mijn pad kruisen
vriendelijk groetend. Een aangenaam
najaarszonnetje werkt mee
en ik besluit, zoals we dat in Venlo
zeggen, ein rundje brök brök te
doen. Het ene moment loop ik door
de drukke binnenstad, dan steek ik
de brede rivier over om even later
haast letterlijk door de uiterwaarden
te lopen. Van een drukke mensenmassa
naar de stilte van het alleen
zijn, het kabbelende water, een
eenzame grote grazer in de verte.
Het contrast wordt wat later nog
groter als ik vanuit dat verstilde
landschap weer de trap omhoog
neem naar de Zuiderbrug. Plots
raast het verkeer weer in volle vaart
voorbij, zie ik van een afstand de
drukte die ons allemaal zo vaak in
de greep houdt. Even daarvoor was
er nog het beeld van die verstilde
treurwilg aan de rand van het water,
nu weer het lawaai, de drukte van
alledag, iedereen onderweg van hier
naar daar. Ik kan opgaan in de stilte,
maar kan me ook overgeven aan
het volle leven, daar middenin staan.
Met de ene brug kan ik heen, met de
andere brug weer terug. De cadans
van het leven, de hoop dat er na vandaag
ook weer een morgen is, werken
en rusten, alleen zijn en opgaan
in gezelschap, het wisselt elkaar af.
Dat ene rondje brug brug laat het
mij allemaal zien, laat me beseffen
hoe rijk ik ben.
Rond deze tijd van het jaar willen we
nadrukkelijk herdenken, gedenken.
We staan stil bij onze lieve doden,
misschien nét wat meer dan in de
alledaagse hectiek. Bij de symboliek
van mijn wandelrondje blijvend:
voor ieder van ons komt ooit de dag
dat er wel een brug heen is, maar
geen brug meer terug. Waar die ene
brug heenvoert, is en blijft voor jou
en mij de vraag. Een brug naar iets
wat ooit beloofd is, een brug naar
een oneindig niets? Laat ieder daar
zijn eigen invulling aan geven, zijn
eigen overtuiging in hebben. Maar
even stil worden, gedachten laten
gaan, herinneren en liefhebben, het
is goed om te doen, deze dagen in het
bijzonder. Ieder leven, ieder bestaan
is dat waard.
Thuisgekomen neem ik mijn werk
weer op. Een volgende uitvaart
waarin ik als Woordenschilder voor
mag gaan verdient mijn aandacht.
Wat hoop ik van harte dat ik nog
vaak ein rundje brök brök mag lopen.
Een brug heen, een brug terug…
Loek Peters
www.woordenschilder.nl
Foto: Karin de Jonge
/www.woordenschilder.nl
link