8 Opgroeien Uitblinkers
De heer Merkx
Van de lagere school kan ik me nog twee leerkrachten heel goed
Van 1971 tot 1977 zat ik op het St. Janscollege in Hoensbroek. Na de brugklas ging ik naar
herinneren. Meester Ritzen (helaas veel te vroeg op 42-jarige leeftijd
Atheneum-B. Daar hadden we onder andere wiskunde 1 en 2 van de heren Stroeks en Renckens,
overleden) en juf Spijkers.
biologie van de heer Smans en natuurkunde van de heer Merkx.
Vroeger had je nog klaslokalen waar meer dan 30 kinderen in zaten,
en toch wisten deze beide leerkrachten altijd de gehoorzaamheid te
De heer Merkx was mijn absolute favoriet. Dat kwam door twee dingen, de manier waarop hij het
handhaven. En als er eens iets voorviel (gebeurde trouwens hoogstzelden)
vak natuurkunde wist over te brengen, maar vooral door het feit dat hij leerlingen echt ZAG. Hij
dan wisten ze het op een zachtaardige en kindvriendelijke manier
had aandacht voor je en was op die manier een geweldige stimulator om het nog beter te doen.
op te lossen.
In die tijd waren er al hier en daar rekenmachines, maar volgens de heer Merkx ging er niets
Ook een groot pluspunt was (hoe druk ook in de klas), dat ze altijd een
boven een ouderwetse reken liniaal. Aangezien rekenlinialen duur waren, kreeg ik de kans een 2e
luisterend oor voor je hadden en genoeg aandacht aan je schonken.
hands exemplaar van de heer Merkx te kopen. Deze rekenliniaal heb ik nog steeds. Elke keer als
Zoiets blijft je voor altijd bij en vergeet je nooit, voor mij waren het
ik hem weer zie, denk ik terug aan die mooie middelbare schooltijd en uiteraard de heer Merkx.
echte uitblinkers!
Dank u meneer Merkx, ik heb echt veel aan u gehad!
Jean van Aerle, Jabeek
De heer Francort en de heer Westerwoud
Mijn gedachten gaan direct terug naar twee leerkrachten die mijn drie zonen les hebben gegeven op het St.
Maartenscollege in Maastricht. De jongens kwamen vaak enthousiast thuis met verhalen over hun lessen. De heer
Francort, maatschappijleer, is volgens mij nog steeds werkzaam op het St. Maartenscollege. Door hem kregen
wij ‘s avonds tijdens het eten de leukste discussies over politiek of andere maatschappelijke issues. Hij daagt zijn
leerlingen altijd uit kritisch naar de maatschappij te kijken en zelf na te denken over oplossingen. Dit alles met een
overweldigend enthousiasme waarvan je je afvraagt hoe hij dat steeds, na zoveel jaar onderwijs, nog op kan
brengen.
De heer Westerwoud was destijds, 15-20 jaar geleden, ook leraar op het St. Maartenscollege, hij gaf Nederlands.
Hij had ook een goede manier om zijn leerlingen te enthousiasmeren om te lezen en boeken kritisch te blijven
bekijken. Het maakt een ouder erg blij, als zoon thuiskomt met de vraag of we samen naar een boekbespreking
kunnen gaan door Leon de Winter, want “meneer Westerwoud vertelde daar zo enthousiast over”.
Als u nu denkt dat ik behoorlijke studenten had, heeft u het mis. Het waren redelijke schooiers en bekend bij alle
leraren en niet omdat ze de liefste leerlingen waren. Gelukkig is het allemaal goed gekomen, het zijn nu brave
hardwerkende huisvaders. Haha.
We noemen nog wel eens de namen van deze twee leraren, altijd met warme herinneringen.
Helen Bos, moeder van Rutger, Derek, Daan Vreeburg,
Maastricht
Ben Erkens
Mijn favoriete in Oud-vorige eeuw.2 Nederlandse zenders.zender Meester waar Michel van Ben Erkens.muzikant,Waarin voorlezen een last verhaal iets waar maak. Ik les in allerhande kinderen.Zo inspireer Even of tablet.net als ook jaren hele tijd nog over McCartney Laatst liep Driesprong.imiteren van meester Ben Iets waar voor andere Thei Smeets
Voor mijn beste herinneringen aan een
onderwijzer moet ik ver terug naar 1942.
Ik zat toen in de derde klas van de
St. Jozefschool in Kerensheide bij meester
Thei Smeets. Ofschoon het oorlogstijd
was en weinig vertier voor kinderen buiten
school, wist hij ons toch op een fi jne manier
te boeien. Hij had zelf een fi lmapparaat
gebouwd, waarmee hij ons op woensdagmiddag
fi lms vertoonde. Vooral fi lms van
‘De dikke en de dunne’. Stan Laurel en
Olivier Hardy waren in trek. Ik denk daar
nog met plezier aan terug.
Arend Jan van den Berg (89 jaar), Geleen
Meester Bartels
We schrijven januari 1956. Ik zat in de 6e klas van de St. Antonius basisschool in Scharn. Mijn leerkracht was meester
Bartels, tevens hoofd der school. In die tijd bestonden de klassen uit 40 à 50 leerlingen, de leerkrachten hadden hun
handen vol zogezegd. Bartels was een strenge leerkracht met een diep, rimpelig, doorkliefd gelaat, waarbij een oud rond
brilletje zijn toch al strenge uiterlijk nog rigider maakte. Zijn kenmerkende uitroep was altijd: ”Als ik je hej, dan hej ik goed”.
Die zin werd vaak gebezigd als iemand iets had uitgespookt. Meester Bartels was streng, maar ook weer rechtvaardig.
Zeker als het ‘s winters ijskoud was, dan kwam hij steevast met pastoor Janssen aan zijn zijde de klas binnen in en riep:
“Vanwege de Siberische temperatuur krijgt de hele school vandaag ijsvrij!”. Een dergelijk tafereel speelde zich ook in de
zomer af wanneer de temperatuur de 40 graden naderde en de mussen van hat dak vielen: Samen met pastoor Janssen
kwam hij dan weer de klas binnen en riep de zalig klinkende woorden: “Wegens de enorme hitte heeft de hele school 2
dagen vrij!” Dát hoera én halleluja geluid van bijna 70 jaar geleden klinkt tot de dag van vandaag nog steeds als een zoete
symfonie in mijn oren…...
Noël van Hooren, Lanaken
Miss Stallings
Mijn favoriete leerkracht was en is nog steeds
Miss Stallings. Zij was mijn juf in de 4e en 5e
klas. Daarna vertrok ze terug naar de VS. Door
haar heb ik geleerd creatief te zijn in mijn
denken en doen en mijn fantasie te gebruiken.
Uiteindelijk heeft zij mij zo geïnspireerd dat ik
zelf onderwijzeres ben geworden. Ik heb
geprobeerd kinderen hun kwaliteiten en
mogelijkheden te laten ontdekken en ontwikkelen
op hun eigen unieke manier.
Nu, 55 jaar later bezoek ik haar ook dit jaar weer
in de VS. Een paar jaar geleden was zij bij ons om
mijn 60e verjaardag te vieren. De band die we
hebben opgebouwd is heel bijzonder en uniek.
Van onderwijzeres tot een dierbare vriendin.
Simone de Klerk, Heerlen
Harry Houben, Meerssen
Meneer Pauli
Ik was een lastige puber, opgroeiend in een groot mijnwerkersgezin.
Mijn soms radeloze ouders, die mij ‘beter’ dan henzelf gunden,
probeerden me tevergeefs te stimuleren om ‘te leren’. Meerdere
middelbare scholen zag ik vanbinnen. Ik bakte er weinig van.
Toen was er mijn aardrijkskundeleraar, meneer Pauli. Hij wist mij voor
zich te winnen. Hij gaf mij zijn vertrouwen en straalde uit dat hij in
mij geloofde. Op die wijze loodste hij me door moeilijke middelbare
schooljaren. Hij voorkwam dat ik strandde. Hij legde mede de basis
voor wat ik geworden ben.
Ik ben kinderrechter en houd me onder andere bezig ‘met problematisch
schoolgedrag’. Ze noemen me dan ‘de spijbelrechter’.
Soms kijk ik om, verbaasd over waar ik beland ben: de recalcitrante
puber, die kinder- en spijbelrechter werd.
Ik had het geluk dat er iemand op mijn pad kwam die me ‘meenam’,
meneer Pauli.
Ik spreek regelmatig lastige pubers in mijn zittingzaal. De context
waarin ze opgroeien wijkt soms weinig af van mijn werkelijkheid, zo’n
halve eeuw geleden. En dan gun ik zo’n kind wat minder pech en
een beetje geluk. Dan gun ik dat kind een persoon die hem dat extra
zetje geeft. Ik gun dat kind een meneer Pauli. We zijn altijd contact
blijven houden. Drie november is hij overleden. Hij werd 95 jaar.
Jan Wassenberg, kinderrechter Rechtbank Limburg, Sittard