Opgroeien in Limburg 9
Mijn favoriete leerkracht
Wij vroegen u wie uw favoriete leerkracht was…
De inzendingen waren talrijk. Dank daarvoor. En zo leuk om
te lezen. Geniet van de mooie herinneringen van onze lezers.
De favoriete onderwijzer in hun jeugd was vaak levensbepalend.
Jeannette Codolban
Na zes jaar op de lagere school alleen maar les te hebben gehad van broeders, was de
allereerste les op de middelbare school voor mij een openbaring. Jeannette Codolban heette
ze, en toen ze het eerste lesuur de klas binnen liep om ons Engels te gaan leren, moest ik toch
even twee keer kijken.
We schrijven 1970, de nadagen van Flower Power en van de minirokjes. En Jeannette deed
daar fanatiek aan mee. Voor ons was ze toen echt ‘de juff rouw’, maar als ik er nu op terugkijk zal
ze hooguit 24 of 25 jaar zijn geweest, een meisje eigenlijk nog. Niet dat ik verliefd raakte, maar
van de combinatie van haar lange zwarte haren en ultrakorte minirokjes raakten mijn tot dan
toe nog onberoerde en onschuldige hormonen danig in de war. Ik werd snel afgeleid, to put it
mildly, maar ze legde niettemin een uiterst solide basis bij mij voor een levenslange liefde voor
de Engelse taal, die na zes jaar resulteerde in een 10 op mijn eindlijst.
Groot was mijn verbazing toen ik zo’n 35 jaar later volledig uit het niets een telefoontje van
haar kreeg en ze me uitnodigde voor haar afscheid als docent. Waarom? “Je was mijn favoriete
leerling in dat schooljaar”, antwoordde ze.
Lei Kronenberg
De meester die mij veel heeft geleerd was Lei Kronenberg uit Venray.
Hij deed klas 2 in 1956 en ik weet nu nog dat het weer actueel is hoe hij
vertelde over de Russische inval in Hongarije. Hij vertelde zo inspirerend
en gepassioneerd dat ik dit..-ik was in 1956 negen jaar-...er nu nog
heel veel van afweet. Ik heb in die tijd alle boeken uit de bieb gelezen
die hier over gingen. Verder was hij mijn idool omdat hij voetbalde in SV
Venray 1 als midhalf en elke zondag waren wij present langs het voetbalveld.
Op maandag in de klas werd dan nog even terug gekeken op
deze zondag. Later in klas 5 en 6 in het schoolelftal stond ik altijd in de
basisopstelling en als we dan een wedstrijd wonnen was het feest bij
hem thuis. Ze hadden een bakkerij en alles wat overbleef zoals koekjes,
brood en gebak wat niet was verkocht, was dan voor ons met heerlijke
Exota limonade. Ook was hij leider van het kinderkoortje in de Grote kerk
van Venray waar we met hem zongen bij het orgel. Lei Kronenberg, hij
zal niet meer onder ons zijn, was voor mij een geweldig mens.
Harrie Janssen, Leunen
Jos Caubo, Steyl
Meneer (Pierre) Bakkes
In 1963 zat ik op de derde klas van de Don Boscoschool in
Roermond, waar ik kennismaakte met meneer Bakkes,
22 jaar jong en net afgestudeerd. Hij kon geweldig enthousiast
vertellen. Voor de klas sprak hij uiteraard Nederlands
maar op ouderavonden ‘plat Moferts’. Het was vreemd voor
me om een leerkracht Limburgs te horen praten. Ik wist
toen nog niet dat hij als een rode draad door mijn leven zou
gaan lopen.
Vier jaar later kreeg ik van hem Nederlandse les op de
Mulo. Want ook meneer Bakkes had de overstap gemaakt.
De hele klas hing aan zijn lippen wanneer hij begon te vertellen.
Van nature had hij overwicht. Ik kan me niet herinneren
dat er ooit iemand straf van hem kreeg. Daarna bezocht ik
de HAVO-top aan de Pedagogische Academie. En wie gaf
daar inmiddels les? Meneer Bakkes!
Meer dan 40 jaar later schreef ik in op een cursus ‘dialect
schrijven’ in onze plaatselijke bieb. Meneer Bakkes, inmiddels
Pierre Bakkes, was intussen de eerste streektaalfunctionaris
van Limburg. Hij bleek de cursus te geven. De
cirkel was rond. Natuurlijk hebben we oude herinneringen
opgehaald. Wat een man, wat een fi jne leerkracht!
Jan Engelen, Roggel
Juff rouw José Litje(n)s,
vijfde klas basisschool De Wieken in Horn, 1976/1977
Een leuke, slanke, blonde vrijgezelle juff rouw. Toegankelijk en humorvol. Zo las ze voor uit het
boek Minoes van Annie M.G. Schmidt. Ze deed dit zo voortreff elijk, dat je het gevoel kreeg zelf
onderdeel te zijn in het verhaal. Altijd jammer als ze er mee stopte.
We werden voorbereid op het verkeersdiploma. Er kwam dan ook wel eens een politieagent les
geven. Een leuke man, waarvan wij dachten dat dit wel eens een leuke vriend voor onze juff rouw
kon zijn. Toen we dit haar hebben verteld, kreeg ze een kleur van hier tot Tokio. Geen idee of het
ooit wat is geworden tussen die twee en of die politieagent ook vrijgezel was?
Na ieder weekend en iedere vakantie mochten we vertellen wat we gedaan hadden. Een jongen,
E., ging steevast naar zijn tante in ons dorp. Met een ander verhaal kwam hij nooit. Juff rouw Litje(n)s
vroeg hem vaak humorvol om vooral niet over zijn tante te beginnen. Helaas, E. kon het niet laten,
dit tot grote hilariteit van ons allemaal. Het zou gewoon niet meer kloppen als hij het niet deed.
Een heel mooi jaar!
Inge Ramakers-Janssen, Kessel