MOBILITEIT
TEKST MAURICE UBAGS BEELD WEALER
Autotest
ID.3 van Volkswagen
Voilà
66
Even eerder heb ik uit handen van
Richard Janssen van Wealer de
sleutel gekregen - “Heb je niet
nodig”
van de nieuwe ID.3 van
Volkswagen. Volledig elektrisch. Kennissen
die een Tesla rijden hadden me al voorspeld
dat ik versteld zou staan van de optreksnelheid.
Ze hebben gelijk gekregen. Het rubber
op het lichtmetalen ‘gas’-pedaal van deze
ID.3 is uitgevoerd in de vorm van een playknop.
De remmen hebben een pauzeteken II
gekregen. Als de rechtervoet naar beneden
gaat, schiet de auto vooruit. Als een pijl uit
een boog. Het is een regelrechte sensatie.
Ook tussentijds accelereren op de snelweg
om in te halen gaat ongekend snel. De ID.3
doet zijn werk in alle stilte. Het enige dat
nog hoorbaar is, is enig rolgeluid van de
banden. Het op commando per direct beschikbare
koppel van de auto en de stilte
geven opgeteld
een luxe gevoel.
Wat bij de eerste kennismaking opvalt is de
minimalistische sfeer aan boord. Reduce tot
the max, lijkt wel het devies van de ontwerpers
geweest. Autorijden teruggebracht tot
zijn pure essentie. Het is de uiterlijke schijn
die bedriegt. Alles wat maar op en aan een
moderne auto kan zitten, is ook in deze
Volkswagen beschikbaar. Als ik voor de test
letterlijk over de lijntjes wil gaan, laat de ID.3
me via het stuur voelen dat de Volkswagen
Verbazing. Het verkeerslicht was
toch op groen gesprongen? Waarom
blijft de rest dan staan? Ik kijk in mijn
achteruitkijkspiegel
en zie de rest alsnog
in beweging komen. Het lijkt wel
in slow motion. Ik kijk weer voor me.
Huh? De digitale teller is de zeventig
kilometer per uur al gepasseerd. Ik
heb maar één keer met mijn ogen
geknipperd.