TEKST JOHN HUIJS BEELD JOHN PETERS MENS
Judith Evers hoopt dat bezorgde
mensen de democratie redden
Historica Judith Evers (38) uit Roermond deed op de opiniepagina van De Limburger een paar pittige uitspraken over de
positie van vrouwen in de lokale politiek in Limburg. Voilà vroeg haar in de aanloop naar de Tweede Kamerverkiezingen
naar de monocultuur van witte, oudere behoudende mannen in de politiek.
‘Vrouwelijke bestuurders worden
neergezet
als traditionele huisvrouwen.’
Was getekend: Judith Evers. Aanleiding
voor deze sneer van de historica
vormde een item bij L1. Daarin meldde
de Limburgse omroep dat 45 procent van
de Limburgse gemeenten een vrouw als
burgemeester heeft, bijna dubbel zoveel als
het landelijke gemiddelde. De verklaring die
burgemeester Desirée Schmalschläger van
de gemeente Leudal voor dit percentage
gaf, maakte Judith zo kwaad dat ze in de
pen klom.
“De burgemeester had het erover dat de
gouverneur vrouwen wel eens een zetje in
de goede richting geeft. Dan vraag ik me
af welke vrouwen hij dan een zetje geeft
en welke niet? En moet je het als vrouw
überhaupt wel willen dat iemand je een
zetje geeft? Wat wordt er terugverwacht als
je dat zetje accepteert? Met de Limburgse
reputatie moeten we wat dat betreft
sowieso al heel erg oppassen.”
BREIWERKJE
Ook Schmalschlägers hoopvol bedoelde
opmerking dat de universiteiten vol zitten
met geschikte vrouwen schoot Evers in het
verkeerde keelgat. “Alsof onze toekomstige
bestuurders van de universiteit moeten
komen. Bestuur en politiek staan open
voor iedereen, ongeacht je opleiding.
Verder zei de burgemeester dat de
“Helaas gaat het in de
politieke arena dikwijls
niet meer om mensen, maar
om persoonlijke vetes, om
oneliners
en om soundbites”
vrouwelijke
burgemeesters en wethouders
in Limburg geregeld bij elkaar komen en
dat dat zo gezellig is! Nemen ze dan ook
een breiwerkje mee, vraag ik me dan af.
Begrijp me niet verkeerd: dat bedoel ik niet
denigrerend; ik brei zelf ook, maar ik vind
het vreselijk dat vrouwelijke bestuurders
zich op deze manier als huismoeders
kwalificeren.”
Als het om diversiteit in de lokale politiek
gaat, zijn de verhoudingen in de gemeenteraad
trouwens veel belangrijker dan het
aantal vrouwelijke burgemeesters, stelt
Evers. “We stemmen immers op raadsleden
en het zijn raadsleden die de besluiten
nemen, niet de burgemeesters. Als ik
weer eens lees dat een raadsvergadering
is ontaard in een nachtelijke discussie
over stoeptegels verbaast het me niks dat
er weinig
mensen staan te trappelen om
raadslid te worden.
Helaas gaat het in de politieke arena
dikwijls niet meer om mensen, maar om
persoonlijke vetes, oneliners en soundbites.
Het afbrokkelend vertrouwen in de politiek
tast onze democratie aan. Waarom zul je
in de gemeenteraad gaan zitten en daar
scheldkanonnades van een doorgedraaid
raadslid over je heen laten komen?”
Diversiteit in de politiek is in haar ogen een
nobel streven, maar zeker geen doel. “Het
gaat niet om zaken als leeftijd, geslacht,
Voilà
31