TEKST KATJA WALTMANS BEELD FAMILIE KREMERS | KATJA WALTMANS MENS
Beste heer Kremers, hoe is het met u? 'Het gaat heel
goed met mij en mijn vrouw. Gelukkig zijn we nog heel
vitaal
en kunnen we volop genieten van onze drie kinderen
en vijf kleinkinderen. Ze wonen allemaal in de buurt.'
U heeft psychologie gestudeerd, wat vonden ze daar
thuis van? 'Het lag niet in de lijn van hun verwachtingen.
Liefst wilde ik chirurg worden. Gezien mijn prestaties op de
middelbare
school, voor gedrag en vlijt scoorde ik een drie en
de exacte vakken
waren ook onvoldoende, ging dat niet door.
Het moest wel iets zijn met mensen, dus koos ik voor een vak
dat volgens mijn vader niet eens was uit te spreken. Uiteinde-
lijk bleek ik in m'n hart een echte bestuurder te zijn.'
Had u geen ambities om minister te worden? Kremers schiet
in de lach. 'Ik ben zelfs tot drie keer toe gevraagd om minister
van Onderwijs te worden. Ik heb het steeds afgewezen. Zo graag
als mijn studievriend Dries van Agt minister wilde worden,
wilde
ik dat per se niet!'
Hoe kijkt u terug op de periode na de mijnsluitingen?
'De ellende
was enorm: Er vielen 75.000 arbeidsplaatsen weg!
Er waren
straten waarin nog maar één man werk had, omdat hij
toevallig elektricien was of fietsenmaker. Het aantal echtscheidingen
steeg en de criminaliteit nam toe. Toen ik in 1977 werd
gebeld, voelde ik me bijna verplicht deze taak op me te nemen.
Ik kom tenslotte uit een mijnwerkersgezin. Mijn vader had graag
gezien dat ik 'Sjriever' (=mijnwerkersbeambte) werd, net als mijn
oudste broer.'
U heeft steeds gezegd: Limburg krijgt waar het recht op
heeft. Is dat gelukt? 'Belofte maakt schuld. Alle arbeidsplaatsen
zouden
worden gecompenseerd. Daar heb ik me sterk voor gemaakt.
Mijn doelstelling was om het Limburgse werkloosheidscijfer
minimaal gelijk te krijgen met het landelijke gemiddelde. Ik
gaf mezelf acht jaar de tijd. Het werden uiteindelijk dik 12 jaar,
maar het is gelukt: Het cijfer schoot zelfs ònder het landelijk
gemiddelde!'
U lacht veel. Is humor belangrijk? 'Zeker weten! Het werk
was serieus, maar dan werd het ook Tierische
Ernst. Dat moet
je soms doorbreken.' Sjeng kijkt op, een ondeugende blik in zijn
ogen. 'Ik ben psycholoog. Jarenlang deed ik dingen waarvan
ik eigenlijk geen verstand had. Je moet zorgen dat je mensen
om je heen verzamelt
die beter zijn dan jijzelf en hen de
ruimte geven.'
U woont een kwart eeuw boven de
rivieren.
Geen heimwee naar uw
geboortegrond?
'Niet zozeer naar
Nieuwenhagen,
wel naar Limburg, haha!'
Komt u nog regelmatig in Limburg?
'We komen bijna elke maand een paar
dagen
naar Maastricht om vrienden te
bezoeken.
Maar we blijven in Bilthoven
wonen, vanwege onze kinderen.'
Wat doet u tegenwoordig nog?
'Qua werk niets meer! Maar ik volg nog
alles
waarvoor ik ooit heb gewerkt. Ook
Limburg
en het blad waar u voor schrijft.'
Het mobieltje wordt erbij gepakt en de
apps van De Limburger
en L1 trots getoond.
'Sportief? Nee. Ik denk al tachtig
jaar elke ochtend: Is het echt noodzakelijk
om op te staan?'
U bent nu 87 jaar. Hoe kijkt u terug
(en vooruit) op uw leven? 'Vooruit kijken
is een lastige vraag op mijn leeftijd. Ik heb
echter veel om dankbaar
op terug te
kunnen
kijken en dat is mooi.'
“Jarenlang
deed ik dingen,
waarvan ik
eigenlijk geen
verstand had”
NAAM
Johan (Sjeng) Kremers
GEBOREN
10 mei 1933,
Nieuwenhagen
GETROUWD
Finy Bisscheroux
(
Eygelshoven)
KINDEREN
1 zoon, 2 dochters
WOONPLAATS
Bilthoven
LOOPBAAN
• Hoogleraar psychologie
en bestuurder
Katholieke
Universiteit
Nijmegen
• Voorzitter Wetenschappelijke
Raad
voor het Regeringsbeleid
• Gouverneur van
Limburg
• Bestuurder Robeco
Rotterdam
Voilà
7